رمزگشایی از بازی دلواپسان برای انتخابات ریاست‌جمهوری 96

 به گزارش خبرداغ به نقل از آفتاب،محمدرضا عارف دوباره هدف اصولگرایان قرار گرفته است. این دومین‌بار طی سه سال اخیر است که محافظه‌کاران او را تحت فشار قرار داده و با جریان‌سازی و شایعه‌سازی درصدد ایجاد اختلاف بین او و اصلاح‌طلبان برآمدند. اولین‌بار زمانی بود که عارف در جریان انتخابات یازدهمین دوره ریاست‌جمهوری در آخرین روزها به نفع حسن روحانی انصراف داد و ائتلاف اضطراری را پدید آورد که همین تصمیم در نهایت شکست اصولگرایان را به همراه داشت. بار دیگر نیز انتخابات اخیر هیات رییسه مجلس بود که محمدرضا عارف از حضور در رقابت با علی لاریجانی منصرف نشد تا به شکلی مواضع اصلاح‌طلبان در مجلس را حفظ کند و در نهایت با کسب 103 رای به شکلی مرزبندی اصلاح طلبان فارغ از جریان فراکسیون امید در صحن علنی مجلس را نمایان کرد و همین مساله در ادامه سبب شد تا اصلاح‌طلبان بعد از سه دوره سکوت در بهارستان این چنین اعلام مواضع کنند‌. هرچند که این موضع‌گیری به مذاق برخی خوش نیامد و تصاحب این تعداد کرسی از سوی اصلاح‌طلبان به‌رغم تمامی محدودیت‌ها و ردصلاحیت‌ها یک شکست سنگین تلقی شد.  

 

بنابراین در چنین جریان و جناح لرزانی که هنوز نتوانسته است یک انسجام و وحدت درونی برای خود تامین کند هیچ راهکار و رویکردی بهتر از تضعیف جریان رقیب نخواهد بود. اینکه بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری 92 جریان‌سازی اصولگرایان مستقیما محمدرضا عارف را در تیررس خود قرار می‌دهد و یا بعدتر دم از جدایی حزب اعتدال و توسعه از اصلاح‌طلبان در جریان انتخابات مجلس می‌زند و حملات اخیر به اصلاح‌طلبان مجلس که محمدرضا عارف را کنار خواهند گذاشت‌، دقیقا بیان‌گر همین تحرکات است.

 

در واقع اتاق فکر اصولگرایان نه تنها علیه دولت که علیه جریان‌های حامی روحانی از جمله اصلاح‌طلبان نیز فعال است و بی‌تردید در ایام منتهی به انتخابات جریان‌سازی این اتاق‌های فکر تخریبی به سراغ نامزدهای احتمالس اصلاح‌طلبان برای رقابت با حسن روحانی خواهد رفت به امید آنکه تاثیری بر انسجام اصلاح‌طلبان و روحانی داشته باشد؛ روشی منسوخ که از همین حالا برای همگان آشکار خواهد بود و در ایام انتخابات نیز هیچ گره‌ای از مشکلات اصولگرایان باز نخواهد کرد. 

همچنان که تلاش آنان برای اختلاف‌افکنی بین چهره‌های اصلاح‌طلب و گفتمان دوم خرداد ناکام مانده است. چراکه انصراف عارف در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری و نیز شکست او در انتخابات هیات رییسه مجلس در حالی که رقابت دو جناح در یک توازن حقوقی و سیاسی صورت نگرفته است نمی‌تواند مصداق دقیقی از تزلزل جایگاه سیاسی رییس بنیاد باران باشد و این مصادیق بیشتر می‌تواند در خصوص شکست غلامعلی حداد عادل که ریاست مجلس را به علی لاریجانی در مجالس هشتم و نهم واگذار کرد یا همین‌طور عدم ائتلاف سعید جلیلی و ولایتی در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری 92 عینیت و مصداق پیدا کند