نسیم می وزد و پرده‌های کعبه ، غبار اندوه را از رخسار درد آلود بانوی باردار هاشمی بر می گیرد. دستهای لرزان فاطمه بنت اسد بر دیوارهای کعبه حلقه می‌زند ، نوای نحیف ناله هایش در شکوه وقار و متانتی که از خاندان خود به میراث دارد ،آرام خاموش می شود و ذکر جمیل سبحانی بر لب‌های تشنه اش می نشیند تا شکیب بر تشویش فزاید و جان به تسکین بیاراید
