وقتی از عبدالعلی دستغیب درباره آدمها و شخصیتهای ادبی میپرسید خود را پشت واژهها پنهان نمیکند، تند و تیز درباره آنها حرف میزند و در بیان نظراتش صریح است؛ مثلا ابایی ندارد بگوید شعر ابتهاج در قیاس با شاعران نوپرداز قابل اعتنا نیست یا احمدرضا احمدی در شعر بزرگسال شاعر موفقی نبود یا علیمحمد افغانی فقط در کتاب اولش موفق بوده است. او معتقد است نقد یک مقوله خانوادگی نیست.