بار دیگر انتشار یک خبر ساده تبدیل به یک جنجال دیگر در حوزه فرهنگ شد. یک نویسنده کتابی را که در حوزه دفاع مقدس آماده کرده بود بدون دریافت مجوز انتشار در فضای مجازی بارگذاری می‌کند.

نسیم دل‌انگیز و شادی‌ بخش شبانگاهی، همراه با رقص لطیف و ملایم گل‌ها و چشمک و زمزمه شیرین ستارگان و انعکاس چشم‌نواز ماه در آب، به نرمی در شهر به حرکت درمی‌آید و پس از عبور از خیابان‌ها و کوچه‌های خیس و باران‌خورده و نوازش چهره مردمانی خسته اما مهربان، به سمت یکی از ایستگاه‌های مترو پیش می‌رود و نغمه دلنواز ویولن یک مرد میانسال، با خود طراوت و آرامش را به ارمغان می‌آورد و اینک در دلِ زمین، سمفونی شگفت‌انگیز شب و شیدایی آغاز می‌شود...

بعد از حاشیه‌هایی که برای اپلیکیش طاقچه به وجود آمد، حالا این اپلیکیشن عرضه کتاب از دسترس خارج شده است.

علی‌اصغر بهرامی یکی از مترجمان کشور روز چهارشنبه در ۸۳ سالگی بر اثر ایست قلبی به دیار باقی شتافت.

نخستین نشست ادبی با موضوع بزرگداشت عطار نیشابوری شاعر و عارف نامی کشورمان با حضور ایرج شهبازی مدرس دانشگاه و پژوهشگر ادبیات عرفانی برگزار شد.

دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور با صدور پیامی درگذشت پرویز اذکایی را تسلیت گفت.

هفتاد و دو سال از روزی که صادق هدایت تصمیم گرفت دیگر زندگی نکند می‌گذرد.

در جوانی توماس لیدز در یک تصادف اتومبیل حافظه‌اش را به‌کلی از دست می‌دهد. بیست سال پس از آن او دوباره خواندن و نوشتن یاد می‌گیرد و کتاب ماجرا‌جویانه‌ای که برای کودکان نوشته است با استقبال عمومی رو‌به‌رو شده است و دفاعی همه‌جانبه از حقوق انسانی است. اگر ماجرا به نظرتان آشنا می‌آید دچار آشنا‌پنداری (دژاوو) نشده‌اید، چون ماجرای توماس را در سال ۲۰۲۱ هم نقل کرده بودم. توماس هر روز در جریان بهبود و درمانش روزنامه می‌خواند. او در تمام صفحات روزنامه به‌طور بی‌امان در پی یافتن حروف یا واژه‌هایی بود که برایش معنادار باشند. او بیست سال داشت.

جعفر شجاع کیهانی، عضو فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی و معاون گروه ادبیات معاصر فرهنگستان درباره تاخیر پیش آمده در خاکسپاری احمد سمیعی گیلانی گفت: جایی که ابتدا دفتر ارشاد اسلامی استان گیلان تعیین کرده بود، جای درست و شایسته‌ای نبود و محل را کمی تغییر دادند؛ جایی که ابتدا در نظر گرفته بودند، کنج دیوار بود و الان از کنج دیوار به وسط باغ آوردند تا مرکزیتی نسبت به محل تعیین‌شده داشته باشد.

در طول تاریخ ادبیات ایران مطمئنا کم نبودند زنانی که در دنیای شعر زیست می‌کردند و تحفه‌هایی ناب برای ما داشتند و می‌توانستند دریچه‌ای نو به دنیای ادب بگشایند؛ اما زمینه‌ی بروز آنها به دلایل سیاسی و اجتماعی فراهم نشد. از این رو زنان شاعر انگشت شماری به محبوبیت و شهرت رسیدند. یکی از آنها بانو «پروین اعتصامی» است که روز ۲۵ اسفندماه به نام او مزین شده است.