| |
پنجشنبه ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۲۲:۵۵
بروزرسانی ۱ روز پیش
«از پستى دنیا نزد خداوند همین بس که سر یحیى بن زکریّا را براى زن بدکاری از بدکاران بنى‌اسرائیل هدیه بردند!». این جمله‌ای است که امام حسین علیه‌السلام در مسیر کربلا مکرر آن را می‌فرمودند. آن حضرت به کربلا رسید و اتفاقاتی از سر گذراند که دنیا از همیشه خود پست‌تر شد. گویی دنیا در هر عصر و زمانی نشانه‌ای دارد تا پستی و بی‌ارزشی خود را ثابت کند. در این روزها هم آبروی دنیا به حراج گذاشته شده و اعداد سرافکنده‌اند. بیش از 7 هزار کشته در یک باریکه 10 کیلومتری در 40 کیلومتری. از این 7 هزار نفر، نزدیک به 3000 نفر کودک‌اند و 1700 نفر زن. یعنی بیش از نصف تعداد شهدا، ذاتا و قطعا غیرنظامی‌اند و امید است که غرب قبول کند این‌همه زن و کودک نمی‌توانسته‌اند از اعضای حماس باشند. 18 هزار نفر تاکنون مجروح شده‌اند که از این میان نیز حدود 10 هزار نفر زن یا کودک‌اند. مجروحانی که بسیاری از آن‌ها بیمارستانی ندارند چراکه 12 بیمارستان و تعداد زیادی مرکز بهداشتی در این منطقه کوچک کاملا از رده خارج شده‌اند. تاکنون یک میلیون و 400 هزار تن بی‌خانمان شده‌اند؛ یعنی 70 درصد جمعیت غزه. گفته میشود در ساعات اوج حملات، در هر 20 ثانیه یک صدای انفجار در غزه به گوش می‌رسد. در کنار این‌همه عدد فاجعه‌بار، تنها 20 عدد کامیون به غزه ارسال‌شده تا از طریق گذرگاه رفح کمک‌های بشردوستانه به مردمان فاجعه‌زده آن برساند. یعنی برای هر 100 هزار نفر یک کامیون. می‌توان مطمئن بود با این کمک‌ها نه گرسنه‌ای سیر میشود و نه مجروحی درمان. همه این‌ها در کنار بی‌آبی، بی‌برقی و اختلال گسترده در تلفن غزه را از بزرگ‌ترین زندان روباز جهان به بزرگ‌ترین شکنجه‌گاه بزرگ جهان تبدیل کرده است. شکنجه‌گاهی که در آن هرلحظه باید منتظر مرگ باشی و گوشت لحظه‌ای از صدای انفجار و ناله مجروحان یا داغ‌دیدگان در امان نباشد و روزها تشنه و گرسنه باشی و شب‌ها را در تاریکی مطلق به صبح برسانی و بدانی اگر هم کورسوی نوری از دوردست و یا نور شدیدی از نزدیکی به تو می‌تابد، چیزی جز آتش انفجار نیست که امیدهایی را، آرزوهایی را، آینده‌هایی را، گذشته‌هایی را و درنهایت انسان‌هایی را می‌سوزاند.
