ایمپلنت رادیواکتیو، تومورها را با موفقیت پیش از بالینی پاک می‌کند.

مهندسان دانشگاه دوک یک سیستم تحویل جدید برای درمان سرطان ایجاد کرده‌اند و پتانسیل آن را در برابر یکی از دردسرسازترین اشکال این بیماری نشان داده‌اند.

در تحقیقات جدید منتشر شده روی موش‌های مبتلا به سرطان لوزالمعده، دانشمندان نشان دادند که چگونه یک ایمپلنت رادیواکتیو می‌تواند تومورها را در اکثر جوندگان به طور کامل از بین ببرد و نشان می‌دهد که آن‌ها می‌گویند: موثرترین درمانی است که تاکنون در این مدل‌های پیش بالینی مطالعه شده است.

تشخیص و درمان سرطان لوزالمعده بسیار دشوار است، زیرا سلول‌های توموری از نوع بسیار فراری هستند و مملو از جهش‌هایی که آن‌ها را در برابر بسیاری از داروها مقاوم می‌کند.
این سرطان تنها ۳.۲ درصد از کل سرطان‌ها را تشکیل می‌دهد، اما سومین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان است.

یکی از راه‌های مقابله با آن، استفاده از شیمی‌درمانی برای نگه داشتن سلول‌های تومور در حالتی است که آن‌ها را در برابر تشعشع آسیب‌پذیر می‌کند و سپس با پرتوی هدفمند به تومور برخورد می‌کند.

انجام این کار به گونه‌ای ست که به تومور حمله می‌کند، اما بیمار را در معرض دوزهای سنگین پرتو قرار نمی‌دهد.

روش دیگری که دانشمندان در حال بررسی آن هستند، استفاده از ایمپلنت‌هایی است که می‌توانند مستقیماً در داخل تومور قرار داده شوند تا با مواد رادیواکتیو از داخل به آن حمله کنند.
آن‌ها با استفاده از پوسته‌های تیتانیوم برای محصور کردن نمونه‌های رادیواکتیو، نفوذهایی انجام داده‌اند، اما می‌تواند باعث آسیب به بافت اطراف شود.
جف شال، نویسنده این مطالعه گفت: در حال حاضر هیچ راه خوبی برای درمان سرطان پانکراس وجود ندارد.

شال و تیمش یک نوع جایگزین از ایمپلنت را بررسی کردند، یکی از مواد زیست سازگارتر که خطرات مشابهی برای بدن انسان ایجاد نمی‌کند.

دانشمندان از زنجیره‌های مصنوعی اسیدهای آمینه موسوم به پلی پپتیدهای الاستین مانند (ELPs) استفاده کردند که در دمای اتاق در حالت مایع باقی می‌مانند، اما یک ماده ژل مانند پایدار در محیط گرمتر بدن تشکیل می‌دهند.

این ماده در مدل‌های مختلف موش با سرطان لوزالمعده همراه با یک عنصر رادیواکتیو به نام ید-۱۳۱، ایزوتوپی که به خوبی مطالعه شده و به طور گسترده در درمان پزشکی استفاده می‌شود، به تومورها تزریق شد.

در این محیط، ELP ید-۱۳۱ را دفع می‌کند و از نشت آن به بدن جلوگیری می‌کند، اما به آن اجازه می‌دهد تا اشعه بتا را منتشر کند که به تومور اطراف نفوذ می‌کند.

پس از صرف تابش، بیوژل ELP با خیال راحت به اسیدهای آمینه بی ضرر تجزیه می‌شود.

این درمان در ترکیب با یک داروی شیمی درمانی رایج به نام پاکلیتاکسل آزمایش شد.

ایمپلنت‌های رادیواکتیو به تومورهای سرطانی درست در زیر پوست تزریق شدند، اما با جهش‌هایی که در سرطان لوزالمعده رخ می‌دهد، اما تومورهای درون خود لوزالمعده که از نظر زمانی عمر بیشتر دارند، درمان آن‌ها دشوارتر است.

در تمام مدل‌های آزمایش‌شده، دانشمندان نرخ پاسخ ۱۰۰٪ به درمان را گزارش می‌کنند.

در سه چهارم مدل ها، درمان دوگانه در ۸۰ درصد مواقع تومورها را به طور کامل از بین برد.

دانشمندان این درمان جدید را برای مقابله با سرطان لوزالمعده به کار بردند، زیرا می‌خواستند پتانسیل آن را در برابر یکی از پیچیده‌ترین اشکال این بیماری کشف کنند، اما معتقدند که این نتایج برای کاربرد گسترده‌تر آن مفید است.
محقق شال گفت: ما فکر می‌کنیم که تشعشع ثابت به داروها اجازه می‌دهد تا با اثرات آن قوی‌تر از پرتو درمانی خارجی تعامل داشته باشند.
این باعث می‌شود فکر کنیم که این رویکرد ممکن است در واقع برای بسیاری از سرطان‌های دیگر نیز بهتر از پرتو درمانی خارجی عمل کند.

قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، تست‌های زیادی وجود دارد که آزمایش روی حیوانات بزرگتر گام بعدی فوری برای محققان است.

آن‌ها می‌گویند که این یافته‌ها از نظر اینکه چگونه درمان می‌تواند تومورها را از بین ببرد بی نظیر است، به طوری که آشوتوش چیلکوتی، عضو تیم، آن‌ها را به عنوان نتایج علیه سرطان لوزالمعده در مراحل پایانی توصیف می‌کند که آزمایشگاه او در تقریباً ۲۰ سال گذشته تولید کرده است.

شال گفت: ما در بیش از ۱۱۰۰ درمان در مدل‌های پیش بالینی یک بررسی عمیق انجام دادیم و هرگز به نتیجه‌ای نرسیدیم که تومورها کوچک شده و ناپدید شوند. وقتی بقیه ادبیات می‌گویند آنچه می‌بینیم اتفاق نمی‌افتد.

این تحقیق در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.