درباره بیماری آلزایمر چه می دانید؟

به گزارش خبرداغ ، که یک نوع اختلال عملکرد مغزی است و بتدریج توانایی‌های ذهنی بیمار تحلیل می‌رود. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته‌های اخیر محدود می‌شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می‌بینند.

یکی از مشکلات بیماری آلزایمر پیشروی این بیماری است. همانطور که می دانید این بیماری در ابتدای کار بسیار خفیف و غیر قابل تشخیص است اما به مرور زمان باعث از دست رفتن تدریجی حافظه در فرد شده و مغز برای ذخیره سازی اطلاعات جدید بسته می شود.

در مراحل ابتدایی این بیماری ؛ فرد تعدادی از توانایی های خود را در انجام کارهای روزمره خود از دست می دهد. البته ممکن است در بسیاری از افراد این اتفاق در مراحل پیشرفته بیماری به وقوع بپیوندد؛ اما در هر صورت برای اکثر افراد مبتلا به آلزایمر دیر یا زود اتفاق می افتد.

آلزایمر برای افراد بالای ۶۰ سال به عنوان یک بیماری به حساب می آید. همچنین بیماری آلزایمر در بانوان نمود بیشتری پیدا می کند و بانوان بیشتر از آقایان در معرض بیماری آلزایمر قرار دارند.

درست است که این بیماری در سنین بالای ۶۰ سال اتفاق می ‌افتد منتها بهتر است از دوران جوانی برای پیشگیری از این بیماری اقداماتی انجام شود.

شانس ابتلا در افرادی که در خانواده خود سابقه ابتلا به آلزایمر داشته اند بیشتر است .

شانس ابتلا به این بیماری بین ایرانی‌ها و کسانی که از نظر نژادی شبیه ما هستند، و اروپاییان تفاوت چندانی ندارد ( دکتر زمانی )

علائم و نشانه های ابتلا به بیماری آلزایمر

. از علائم اولیه این بیماری می ‌توان به کاهش شنوایی اشاره کرد. عموما افرادی که مبتلا به بیماری آلزایمر هستند در ابتدای امر مشکلاتی در شنوایی آنها ایجاد می شود به این علت که شنوایی رابطه بسیار مستقیمی با حافظه و مغز دارد.
فراموشی

در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته‌های اخیر محدود می‌شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می‌بینند. بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده‌است فراموش می‌کند و مجدداً همان سؤال را می‌پرسد. بیمار وسایلش را گم می‌کند و نمی‌داند کجا گذاشته‌است. در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می‌شود و نمی‌تواند حساب دارائیش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز مشکل ایجاد می‌شود.

حس بویایی و حس بینایی نیز در بسیاری از بیماران مبتلا به آلزایمر و در اوایل بروز بیماری دچار اختلال می شود. اختلال ممکن است در برخی موارد بسیار ناچیزو گاهی بسیار زیاد باشد اما به مرور زمان امکان پیشرفت این علائم محتمل است ودر آلزایمر شدید بیشتر این حس ها دچار اختلال می شود.
تغییرات شخصیت :

ازجمله نوسان خلقی به صورت بی اعتمادی به دیگران یا افزایش لجاجت ودوری از اجتماع

افسردگی که اغلب همراه ودر جوار بیماری آلزایمر است

بیقراری که با پیشرفت بیماری مبتلایان مضطرب یا پرخاشگر شده ویا رفتارهای غیر معمول از خود بروز دهند ..

توانایی‌های شناختی و عملکردی:

درک بیماران از زمان وتاریخ ؛ مکان کاهش می یابد وممکن است آشنایان و خانواده رانشناخته وخودرا در جمع غریبه حس کند کم‌کم مشکل مسیریابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اتاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا می‌کند.

عدم تشخیص و تصمیم گیری در مسائل روزمره :

به طور مثال اگر غذای روی اجاق سوخت یا اگر تلفن زنگ زد نمیداند چه باید بکند و همین سبب افزایش مشکلات آنها میگردد.

یکی دیگراز علائم زوال عقل بروز توهم و هذیان

مثلاً بیمار فکر کند همسرش به وی خیانت کرده‌است یا همسایگان و پرستارش قصد آسیب رساندن و توطئه علیه وی را دارند. بیمار ممکن است به فرزندانش بدبین شود. گاهی اوقات بیمار افرادی را مثلاً والدین فوت شده یا اقوام را که نیستند و حضور ندارند می‌بینند.

ضعف گفتاری و نوشتاری

بیمار دچار آلزایمر ممکن است در تکلم و یافتن کلمات مناسب مشکل پیدا کند و در نتیجه کم حرف و گوشه‌گیر شود به مرور، این اختلال گفتاری به حوزه نوشتاری هم سرایت میکند و باعث میشود آنها دچار افت مهارتهای نوشتاری هم بشوند.

در موارد پیشرفته تر بیمار آگاهیش را نسبت به بیماری از دست داده و نمی‌داند دچار ناتوانی در انجام برخی کارها است و ممکن است کارهای خطر ساز انجام دهد.
عدم تعادل ومشکلات حرکتی

بتدریج ممکن است توانایی حرکتی بیمار هم دستخوش آسیب شده و مکرراً تعادلش را از دست داده زمین بخورد.

عوامل افزایش ریسک بیماری :

آلزایمر یک بیماری مرکب است همانگونه که ترکیبی از عوامل مختلف مانند عفونت یا کاهش جریان خون ویا قابلیت های ژنتیکی می تواند موجب آن می باشد .

سن :

آلزایمر معمولاً در افراد بالای سن ۶۵ سال بروز نموده اما بندرت ممکن است در افراد جوانتر از ۴۰ سال نیز مشاهده شود . کمتر از ۵% افراد بین سن ۶۵ تا ۷۴ سال مبتلا به آلزایمر می باشند وبرای افراد بالای ۸۵ سال این عدد تا حدود ۵۰% افزایش می یابد .

وراثت :

خطر بروز آلزایمر در شما در صورتی که یکی از بستگان درجه یک مانند والدین ، خواهر یا برادر مبتلا باشند کمی افزایش می یابد

جنس :

زنان تقریباً بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شوند زیرا عمر زنان طولانی تر است

سبک زندگی :.

بسیاری از مطالعات اشاره دارد که حفظ فعالیت ذهنی در تمام طول زندگی خصوصاً در سالهای پایانی ریسک بیماری آلزایمر را کاهش می دهد .

ابتلاء به بیماری قلبی ، فشارخون بالا ،- افزایش کلسترول ،دیابت می تواند احتمال کلی ابتلاء به آلزایمر را افزایش دهد..

سطح تحصیلات :

مطالعات بیانگر یک ارتباط بین تحصیلات پایین وریسک ابتلاء به آلزایمر است .

مسمومیت :

قرارگیری بیش از حد در معرض اثر فلزات سنگین یا مواد شیمیایی و میدانهای مغناطیسی

ضربه مغزی :
صدمات ضربه ای جدی به سر ( به طور مثال یک ضربه همراه با کاهش سطح هوشیاری طولانی مدت ) ممکن است یک ریسک فاکتور برای آلزایمر باشد

پیشگیری

یکی از بهترین راه‌هایی که امروزه برای پیشگیری از ابتلاء به آلزایمر بیان می‌شود، کنترل موارد مهمی که بر سلامت قلب تأثیر دارد، مانند، فشارخون بالا، چاقی و دیابت ؛ کنترل موارد فوق ممکن‌است بتواند به پیشگیری از ابتلاء به آلزایمر کمک کند
افزایش تحرک و فعالیت فعالیت بدنی ملایم و مستمر ، ورزش کردن
روابط اجتماعی و معاشرت با دیگران ؛ بنابراین با افراد خانواده و دوستان و همسایگان تماس تلفنی و رفت وآمد داشته باشید. با افراد مثبت اندیش معاشرت کنید. هرچه سرگرم باشید بهتر است.
رژیم غذایی سالم : مصرف امگا ۳ ؛ ماهی ؛ میوه ها و سبزیجاتی که رنگ تیره داشته و دارای آنتی اکسیدان هستند مانند: انگور سیاه، تمشک ، شاتوت ؛ اسفناج ، سبزی خوردن؛ . می‌تواند، خطر ابتلاء به آلزایمر را کاهش دهد،
استفاده از ذهن : برای به کار گرفتن ذهن خود از بازیهای مختلف مانند شطرنج، پازل، جدول کلمات و ارقام و بازیهای حفظی استفاده کنید
نمائید.. کنترل کلسترول،
پیشگیری از ضربه سر کمک کننده است.
پیشگیری ودرمان بیماری لثه
از کشیدن سیگار و نوشیدن الکل خودداری نمائید

آیا شما از یک فرد مبتلا به بیماری آلزایمر مراقبت می کنید؟

مراقبت کردن از یک فرد مبتلابه بیماری آلزایمر می تواند بسیار طاقت فرسا باشد. حتی در صورت برخورداری از نیروی جوانی

و سلامتی کامل مراقبت کننده، این مراقبت وظیفه ای بسیار دشوار بوده و نیاز به زمان و نیروی بسیار دارد. بنابراین برای تداوم در امر مراقبت، مهم است که با شناخت علائم فشارهای عصبی و دانستن راهکارهائی جهت تقلیل این فشارها از خود مراقبت نموده،ضربه هائی را که در این مسیر برجسم و عواطف شما وارد می شود، کاهش دهید. یک مراقبت کننده باید اول از خود مواظبت نماید زیرا که او مهترین شخص در زندگی یک بیمار مبتلا به آلزایمر است.

فهرست زیر شامل علائم شایع فشارهای عصبی در افراد مراقبت کننده می باشد ً به این فهرست توجه کنید. اگر این علائم در شما وجود دارد، بهتر است به پزشک متخصص اعصاب و روان مراجعه نموده و برای استفاده از خدمات حمایتی با انجمن آلزایمر ایران تماس بگیرید .

ده علامت فشار روانی بر فرد مراقبت کننده از بیمار مبتلا به آلزایمر

عدم پذیرش بیماری و اثرات آن بر روی بیمار
ً من می دانم که مادرم بهتر می شود. حتما در تشخیص بیماری او اشتباه کرده اند

۲ـ خشم نسبت به فرد مبتلا به بیماری و دیگران

اگر او این سئوال را دو مرتبه تکرار کند، جیغ می کشم

۳ـ دوری از جمع

دیگر مایل نیستید با دوستان خود تماس حاصل نموده و در فعالیتهایی که قبلا از آنها لذت می بردید شرکت کنید.

من دیگر مایل نیستم در جمع همسایه ها شرکت کنم

۴ – اضطراب برای روبرو شدن با آینده

من نگران روزی هستم که دیگر نتوانم از عزیزم نگهداری کنم

۵ـ افسردگی

بسیاری از اوقات، شما نگران و ناامید و غمگین هستید.

من دیگر هیچ چیز برایم مهم نیست

۶ـ خستگی مفرط

شما دیگر نیروی لازم برای اتمام کارها را ندارید.

من دیگر توان هیچ کاری را ندارم

۷ـ بی خوابی

نصف شب بیدار می شوید ، ممکن است کابوس یا خوابهای آشفته دیده باشید. من بندرت تا صبح می خوابم مرتب گوش می دهم که نکند عزیز بیمار از سر جایش بلند شده باشد .

۸ـ عکس العملهای احساسی

با کوچکترین مساله ناراحت می شوید و خیلی از اوقات عصبی هستید.
وقتی غذایش را نخورد، بی اختیار داد زدم

۹ـ عدم تمرکز

قادر نیستید که بر چیزی تمرکز کنید و برای انجام کارها دچار مشکل می شوید.

من قبلا می توانستم جدول حل کنم. حال اگر شانس بیاورم، یک چهارم آنرا بتوانم حل کنم

۱۰ – مشکلات سلامتی

ممکن است چاق یالاغر شوید، بیشتر مریض شوید سرماخوردگی ، آنفلونزا ( و یا دچار ناراحتیهای مزمن شوید ) پشت درد،

سر درد، افزایش فشار خون و غیره (.

چگونه فشارهای عصبی فرد مراقبت کننده از بیمار مبتال به آلزایمر را کاهش دهیم

راهکارهائی برای احساس بهبودی

فهرست زیر شامل پیشنهاداتی است که می تواند در مسیر بیماری آلزایمر از شدت فشارهای عصبی بکاهد. از روشهای

مختلف استفاده کنید. ممکن است شما راهکارهای دیگری پیدا کنید، که شما را بهتر یاری دهد.

۱ـ راجع به بیماری آلزایمر اطلاعات کسب کنید

چگونگی مراقبت از بیمار را بیاموزید و این اطلاعات را دراختیار دیگر افراد خانواده نیز قرار دهید:

آشنایی هر چه بیشتر با بیماری و روشهای صحیح مراقبت، باعث می شود که آمادگی لازم را برای تحمل مسیر این بیماری

پیدا کنید. درک از چگونگی اثرات این بیماری بر روی فرد، شما را کمک می نماید تا تماس خود را با او حفظ نمائید

و خود را با تغییرات او وفق دهید. انتقال این اطلاعات به اعضای خانواده و دوستان باعث خواهد شد که آنها در جریان

پیشرفت بیماری قرار گرفته، کمک های لازم را در اختیار شما قرار دهند.

۲ – واقع بینانه به بیماری بنگرید:

بسیار حائز اهمیت و همچنین بسیار مشکل است که واقع بینانه به بیماری و اثرات آن بنگرید. بیماری آلزایمر پیش رونده

است و بتدریج وضعیت فردی که از او مراقبت می نمایید، بدتر می شود. وقتی شما واقعیت را قبول کنید برایتان آسانتر

خواهد بود تا با وضعیت او خود را وفق دهید.

۳ـ نسبت به خود واقع بینانه عمل کنید:

مراقبت از یک فرد مبتلابه آلزایمر، به زمان و انرژی زیادی نیاز دارد و این در حالی است که توان شما محدود است. باید

تصمیم بگیرید که کدام کار ارجحیت دارد؟ بیشتر به چه چیز بها میدهید؟ قدم زدن با فردی که از او مراقبت می کنید،

زمانی مختص به خودتان و یا یک خانه مرتب؟؟ . فقط شما می دانید که در چه زمانی برای شما چه چیز مهم تر است. به

غیر از انتخاب این موارد، شما باید حد و مرزی برای انجام کارها در یک روز برای خود بگذارید.

شاید مشکل باشد که اعتراف کنید که همه کارها را نمی توان انجام داد. “ نه “ گفتن سخت است . ولی باید دانست که

بیش از یک حد معین نمی توان کار انجام داد. درباره توان خود کمی فکر کنید و هر جا لازم دانستید، کمک بگیرید.

۴ـ احساسات خود را قبول داشته باشید:

وقتی از یک فرد مبتلا به آلزایمر مراقبت می کنید احتمالا احساسات متفاوتی را تجربه خواهید نمود. ممکن است در یک

روز احساس رضایت، خشم، گناه، خوشحالی، افسردگی، خجالت، ترس و یا ناامیدی به سراغ شما آید. با وجود اینکه

این احساسات می تواند گیج کننده و غیر قابل کنترل باشد، این حالت طبیعی است. نکته مهم آن است که بدانید معنی

احساسات منفی این نیست که شما مراقبت کننده خوبی نیستید، بلکه معنی این احساسات این است که شما

انسان هستید با توانایی محدود.

۵ـ احساسات خود را با دیگران در میان بگذارید:

بسیار حائز اهمیت است که درباره احساسات خود و یا مواردی که شما را ناراحت می کند با یک نفر که با او راحت هستید،

صحبت نمائید. این فرد می تواند یک دوست نزدیک یا یکی از اعضاء خانواده و یا یکی از اعضاء گروه حمایت کننده در انجمن

آلزایمر ایران باشد.

۶ـ نکات مثبت را جستجو کنید:

نگرش شما می تواند بر احساسات شما اثر بسزائی داشته باشد. سعی کنید که نکات مثبت مسائل را ببینید. توجه کنید که فرد

مبتلاهنوز چه کارهائی را می تواند انجام دهد.. هنوز می توانید اوقات خوب و با ارزشی را برای او و خودتان به وجود آورید.

۷ـ از خود مراقبت کنید :

سلامتی شما بسیار اهمیت دارد. هرگز آنرا نادیده نگیرید. خوب غذا بخورید و سعی کنید بطور منظم ورزش کنید. راه هائی پیدا و

ً کنید که خود را آرام نمائید و حتما به اندازه کافی استراحت نمائید. به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا وضع شما را زیر

نظر بگیرد و بررسی نماید. این روش باعث خواهد شد که شما فشارهای عصبی را کنترل کنید و بتوانید مراقبت کننده خوبی برای بیمار خود باشید. همچنین شما برای رسیدگی به سایرکارهای خود، به تعطیلات منظم احتیاج دارید. صبرنکنید تا زیادی فرسوده شوید و بعد برنامه ریزی کنید. برای علایق خود وقت بگذارید. این فعالیتها باعث می شوند که شما نیروی کافی پیدا نموده، از تنها ماندن و منزوی شدن شما جلوگیری شود.

۸ – نکات بامزه وجالب:

بیماری آلزایمر، بیماری بسیار جدی می باشد ولی دلیلی ندارد که شما در هر حالت بطور جدی با آن برخورد نمائید. دیدن نکات

طنزآمیز در بعضی از مواقع از اهمیت مراقبت خالصانه شما نمی کاهد.

۹ـ کمک بگیرید:

شما احتیاج دارید تا فکر و احساسات خود را با دیگران در میان بگذارید تا احساس آرامش کنید. می توانید از یک شخص حرفه

ای مشاوره و کمک بگیرید و یا در گروه های حمایت کننده انجمن آلزایمر ایران شرکت کنید.

اگرچه ممکن است تقاضا برای کمک و یا قبول کمک دیگران مشکل باشد، اما مهم است که بدانید تقاضا برای کمک، دلیل

آن نیست که شما مراقبت کننده خوبی نبوده اید. باید متوجه باشید که به تنهایی نمی توانید از یک بیمار مبتلا به آلزایمر مراقبت کنید. از اعضای خانواده و دوستان کمک بخواهید. خیلی ها با کمال میل به شما کمک خواهند نمود. تصمیم بگیرید که به چه کمکی احتیاج دارید و بعد افراد را مطلع سازید.

۱۰ـ برنامه ریزی برای آینده :

برنامه ریزی برای آینده می تواند فشارهای عصبی را کم کند. وقتی هنوز فرد مبتلا به بیماری آلزایمر وضعیت شناختی و جسمانی خوبی دارد، مروری بر وضع مالی او بنمائید و طبق آن برنامه ریزی کنید. مسائل مربوط به وضع سلامتی و مراقبتی آینده او بایددر نظر گرفته شود، تصمیمات لازم برای آنها اتخاذ شود و حتی اگر لازم باشد یادداشت شود. همچنین، چنانچه شما نتوانستید به مراقبت خود ادامه دهید باید برنامه دیگری در دست داشته باشید تا در مورد لزوم طبق آن عمل شود