| |
چهارشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۳ - ۰۷:۰۶
بروزرسانی ۹ ساعت پیش
به گزارش خبرداغ ، روزنامه اینترنتی فراز نوشت: چهارراه مولوی بازار اصلی پارچه فروشان در تهران است. پاساژ سه طبقه مولوی سالی میشود که محل ازدحام مشتریان انواع پارچه ایرانی و خارجی شده، اما طی سال‌های اخیر به دلیل رشد بی‌رویه واردات، پارچه‌های چینی و ترکیه‌ای گوی سبقت را از محصولات داخلی ربوده‌اند.
در این پاساژ حدود ۱۵۰۰ مغازه پارچه فروشی وجود دارد و اکثراً پارچه‌هایی را برای لباس زنانه می‌فروشند؛ پارچه مانتو، پیراهن، لباس شب، حوله، پتو، ملحفه و پرده از جمله دیگر کالا‌های عرضه شده در این راسته از بازار مولوی است. پارچه فاستونی ساخت ایرانی هنوز پرمشترین‌ترین پارچی برای دوخت لباس مردانه است، اما در قسمت لباس زنانه فقط ۱۰ درصد محصولات ایرانی است. به گفته یکی از فروشندگان این بازار ۷۰ درصد محصولات چینی، ۲۰ درصد پارچه ترک و ۱۰ درصد هم تایوانی هستند.
بیشتر بخوانید:
ارزان ترین‌ها پرمشتری‌اند
خیلی از خانم‌ها تمایل دارند لباس آماده بخرند. از مزون‌ها یا فروشگاه‌های شیک و مجلسی سطح شهر. اما بسیاری هم هنوز هستند که دوست دارند خودشان در صفر تا صد دوخت لباسشان مشارکت داشته باشند؛ از انتخاب مدل و رنگ و جنس پارچه گرفته تا انتخاب دکمه و زیپ و … شاید رمز و راز متفاوت بودن خود را در این می‌دانند که البسه‌شان را از میان مدل‌های از پیش ساخته شده بازار انتخاب نکنند. هر کس چنین باوری داشته باشد و بخواهد پارچه‌ای با قیمت مناسب فراهم کند حتما پاساژ مولوی از جمله مکان‌هایی است که به آن سر می‌زند.
اخوان از فروشندگان این بازار است که می‌گوید این روز‌ها با کاهش قدرت خرید مردم، تمایل اکثر بانوان به انتخاب پارچه‌های ارزان‌تر است.
به گفته او فروش پارچه‌های ارزان ۵۰ درصد بیشتر شده، اما پارچه‌های گران قیمت با کاهش ۹۰ درصدی مشتری روبرو شده‌اند. از سوی دیگر حراجی فروش‌های پارچه در این بازار با رونق بیشتری روبرو هستند. از او در مورد ارزان‌ترین و گران‌ترین پارچه موجود در بازار مولوی می‌پرسم. می‌گوید پارچه مانتویی با قیمت هر متر ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان ارزان‌ترین پارچه و پارچه ترک متری ۳۵۰ هزار تومان هم اکنون گران‌ترین پارچه موجود در مغازه اوست.
اخوان می‌گوید خیلی از مشتری‌ها نسبت به اسم «پارچه ترک» حساسیت ویژه‌ای دارند و تصور می‌کنند هر پارچه‌ای که اسم ترک را روی خود داشته باشد لزوما کیفیت بهتری هم دارد. به گفته او همین مسئله موجب شده برخی از فروشندگان سودجو از این مسئله سو استفاده کرده و پارچه چینی را به جای پارچه ترک بفروشند.
دو برابر گران شد
از سال گذشته تاکنون به ویژه با افزایش قیمت دلار بسیاری از اجناس بازار به ویژه کالا‌های وارداتی گران شدند. به خصوص این روز‌ها که نرخ دلار روزانه بالا می‌رود قیمت خیلی از اجناس هم روز به روز تغییر می‌کند.
عرفان یکی از فروشندگان بازار مولوی با اشاره به این موضوع می‌گوید از آن جایی که تقریبا ۹۰ درصد پارچه‌های موجود چینی هستند قیمت دلار تاثیر مستقیمی روی قیمت آن‌ها دارد. او در مورد چرخه‌ای از تولید تا فروش پارچه می‌گوید ما پارچه را از عمده فروشان می‌خریم، آن‌ها هم پارچه را از تجار بزرگ و واردکنندگان. قیمت دلار از ابتدا یعنی از آن جایی که تجار بزرگ پارچه را از خارج وارد می‌کنند و سپس در مرحله بعدی در عمده فروشی و قیمتی که ما از آن می‌خریم منجر به گرانی پارچه میشود و ما هم مجبوریم پارچه را به قیمتی به مشتری و مزون‌ها بفروشیم که بتوانیم پس از آن با پول به دست آمده پارچه جدید بخریم؛ بنابراین این ادعا که گاهی گفته میشود پارچه خرید سابق است و ما گران فروشی می‌کنیم درست نیست، چون پول پارچه قرار است خرج خرید پارچه جدید شود.
گران می‌خرند، گران می‌فروشند
همین سوال را از اخوان می‌پرسم، او با انتقاد از نبود نظارت و کنترل بر قیمت‌ها نظر دیگری دارد ومی‌گوید درست است که باید مبلغ خرید پارچه صرف جنس جدید شود، اما گاهی فروشندگان یک پارچه را تا ۲۰۰ یا ۳۰۰ درصد گران‌تر می‌فروشند و متاسفانه هیچ نظارت و کنترلی وجود ندارد؛ به گفته او برای مثال اگر پارچه‌ای به هر دلیلی در بازار کم شود این بهانه‌ای به دست برخی فروشندگان می‌دهد تا آن را چندبرابر گران‌تر بفروشند.
بازار پارچه مولوی روزگاری محل پرازدحامی بود که جای سوزن انداختن در آن نبود. به ویژه در روز‌های آخر اسفند و تعطیلات نوروز که با بهارطبیعت رخت و لباس مردمان هم نو میشود. اما امسال سالی استثنایی بود. ویروس کرونا تاب و توان بازار را گرفت. اسفند ماه به دلیل شیوع ویروس کرونا بازار رونقی نداشت و در ماه‌های فروردین و اردیبهشت هم کرکره مغازه‌ها پایین بود.
کسادی کرونا در تاروپود بازار پارچه
این روز‌ها هم کسادی بازار با موج دوم کرونا ادامه دارد. اخوان می‌گوید در همین ۵ دقیقه‌ای که من مشغول صحبت با شما هستم هیچ مشتری نداشتم در حالیکه سال گذشته همین موقع طی ۵ دقیقه حدود ۱۰۰ نفر وارد پاساژ می‌شد، از این تعداد ۱۰ نفر واحد مغازه ما می‌شدند و لااقل ۲ نفر پارچه می‌خریدند. او گرچه کرونا را عامل اصلی این خلوتی و کسادی می‌داند، اما ادامه می‌دهد کرونا ۸۰ درصد و گرانی‌ها ۲۰ درصد در این رکود بازار نقش دارند.
واردات بی‌رویه پارچه، صنعت نساجی را با رقیب قدرت‌مندی روبرو کرد که در نهایت پارچه‌های وطنی را بر زمین زد. این را شاید بتوان اولین ضربه به بازار پارچه دانست، اما این روز‌ها ضربه دوم حاصل همدستی کرونا و نرخ دلار است؛ پارچه‌ها هر روز گران‌تر می‌شوند، قدرت خرید مردم کمتر و به دلیل ویروس کرونا بازار هر روز خلوت‌تر.
