به گزارش سرویس اقتصادی خبرداغ، دکتر بهروز علیشیری معاون اسبق وزیر اقتصاد و رئیس سازمان سرمایه گذاری خارجی و کمک های فنی ایران در صفحه رسمی اینستاگرام خود نوشت؛ امروز ١٤ اذر ٩٧ لايحه قانون مشاركت عمومي - خصوصي در دولت تصويب شد و آماده ارايه به مجلس شد. اين قانون مي تواند مدل انجام و اجراي پروژه ها بويژه در حوزه هاي زيربنايي و بزرگ مقياس نظير حمل و نقل، بهداشت، نيرو و نيروگاهي، سدسازي، مسكن، فاضلاب، آبرساني و ... را دگرگون و در مسير صحيح و مدرن خود قرار دهد.
بخاطر دارم ابتكار مطالعه و تدوين اين قانون را در سال ١٣٨٩ در سازمان سرمايه گذاري و با بهره گيري از بهترين و ذبده ترين كارشناسان آغاز كرديم و تا انتهاي سال ١٣٩١ به پايان رسانديم. يك مطالعه مقايسه ايي از وضعيت ده كشور موفق در اين حوزه ؛ دلايل توجيهي اين كار، و پيشنهاد لايحه قانون مشاركت عمومي - خصوصي. در انتهاي دولت دهم به دولت براي تصويب ارسال كرديم، اما موعود دولت دهم براي بررسي اين لايحه كفاف نداد. اين لايحه را مجدداً در ابتداي دولت يازدهم پيشنهاد داديم. اين مفاهيم نو پديد در لايحه مشاركت عمومي -خصوصي در سازكار بوركراتيك و سنتي سازمان برنامه با مقاومت و مخالفت روبرو شد! اصرار كرديم، جلسه ايي با حضور وزير وقت اقتصاد در سال ٩٣ با مديران ارشد سازمان برنامه در محل وزارت اقتصاد و با هدف نزديك كردن ديدگاههاي ما و سازمان برنامه تشكيل شد. در اين جلسه نه تنها نظرات به هم تقريب نشد، بلكه متوجه شدم كه اين سازمان برنامه؛ توپخانه ايي خاموش و نيامي بدون شمشير است! بعد از كش و قوس هاي فراوان و بحث در كميسيون هاي تخصصي دولت ؛ كه ديگر من درگير جلسات آن نبودم؛ متوجه شدم كه تصميم گرفته شده است كه از دستور كار دولت خارج شود و خارج شد. اين اقدام بسيار ملال آور بود و بر اين نظر كه تا نظام اداري كشور حرفه ايي و تخصصي و مبتني بر شايسته ها نباشد، هيچ اتفاقي نخواهد افتاد ؛ راسخ تر شدم، امروز شش سال از اين تحولات گذشته است؛ و دولت اين لايحه را براي ارسال به مجلس آماده كرده است. يعني شش سال فرصت سوزي و اتلاف زمان. اگرچه بايد متن و رويكردهاي اين لايحه را به دقت ديد كه چقدر با سند اوليه سال ٩١ منطبق است، تا ابتر نماند ان شاء... مجلس با دقت اين اساسي ترين لايحه كشور در طي سال هاي اخير را با دقت ، تمركز و سرعت لازم در فرايند رسيدگي قرار دهد اگرچه اين فرصت سوزي براي من ناراحت كننده است ، اما اينكه مي بينم اين ايده ها و اقدامات كه ان را پي ريختيم ، در شرف باروري است ، كمي از رنج هاي پيشين خواهد كاست
