نشریه «ابزرور» با انتشار گزارشی اشاره
می‌کند که در سرتاسر ایران بیشتر کافه‌ها، رستوران‌ها و مجموعه‌های فست‌فود
از نام‌های انگلیسی اما با خط فارسی برای نوشتن نوشیدنی‌ها، دسرها و غذاها
در منو استفاده می‌کنند؛ چیزی که از آن تحت عنوان فینگیلیش یاد میشود.
منتقدان در رسانه‌های اجتماعی اشاره می‌کنند که این کاری از سوی رستوران‌ها
برای ایجاد بهانه به منظور افزایش قیمت‌هاست.»
به گزارش
خبرداغ به نقل از آفتاب، ابزرور در ادامه می‌افزاید: «در منوی بسیاری از کافه‌ها و رستوران‌ها
می‌بینید که نام غذاها و دسرها به انگلیسی اما با خط فارسی نوشته شده است.
برای مثال به جای پیاز، انین یا به جای قارچ ماشروم نوشته میشود یا به جای
توت فرنگی نعناع استرابری مینت نوشته میشود. منتقدان می‌گویند که این کار
تبدیل به یک هنجار شده است.» شبنم در رشته مطالعات حامعه‌شناسی در دانشگاه
تهران تحصیل کرده و اکثر وقت خود را در کافه‌ها و رستوران‌های پایتخت
می‌گذراند. او می‌گوید منوی فست‌فود‌ها را که می‌بینید از چپ به راست نوشته
است: فرنچ فرایز، انین رینگز، کریسپی پوتیتو و کریسپی ماشروم. که منظور
سیب‌زمینی سرخ‌کرده، پیاز حلقه‌ای، سیب زمینی سوخاری و قارچ سوخاری است.
همچنین به نوشیدنی‌ها که نگاه می‌کنید از رد موهیتو تا سایر موارد؛ نام‌ها
انگلیسی هستند و قیمت‌ها بین ۱۴ تا ۳۵ هزار تومان یا بین ۴.۳۰ تا ۱۰ یورو
که قیمتی بسیار گران برای نوشیدنی در ایران محسوب می‌شوند. واقعیت آن است
که با نوشتن نام انگلیسی قیمت‌ها سه برابر می‌شوند. یکی از کاربران
شبکه‌های اجتماعی در این‌باره می‌نویسد: «شما را نمی‌دانم اما من شخصا وقتی
که می‌بینم در منو کافه‌ها فینگیلیش نوشته شده است سریع خارج می‌شوم.
وضعیت بسیار بدی شده است؛ حتی دیگر سیب زمینی سرخ کرده را نیز نمی‌بینی به
فارسی بنویسند.»
ابزرور
اشاره می‌کند که به نوعی برخی باور دارد که استفاده از واژه‌های انگلیسی
آن هم بدین شکل نمادی از «نوکیسگی» و رواج آن در ایران بخصوص در میان طبقات
متوسط است. جامعه ایران به طور فزاینده‌ای غربی میشود. «در طول دهه‌های
گذشته همواره از تریبون‌های رسمی و دولتی هشدار داده شده بود که خطر نفوذ
فرهنگ غربی وجود دارد در نتیجه مردم ایران به هر آنچه امریکایی و غربی بود
تمایل پیدا کردند. اکنون به نظر می‌رسد این تمایل خود را بیش از پیش نشان
می‌دهد.»
ابزرور
در ادامه می‌نویسد: «برای بسیاری مسخره است. برای مثال، پسری با دوست
دخترش به کافی‌شاپ می‌رود و فکر می‌کند که کلاس کار خود را ارتقا داده اما
در نهایت وقتی صورتحساب را می‌بیند حس خوبی ندارد. مضجک است هیچ‌کس برای یک
شیر موز ۱۵ هزار تومان پول نمی‌دهد اما اگر بنویسید «بنانا اسموتی» به نظر
می‌رسد مردم مایل به پرداخت خواهند بود.»
این
نشریه اشاره می‌کند که این موضوع محدود به تهران نمی‌شود بلکه در سرتاسر
ایران اتفاق می‌افتد و می‌نویسد: «این تنها محدود به رستوران‌ها و کافه‌ها
نمی‌شود. جوانان نیز معمولا در ایران از واژه‌های انگلیسی در محاوره روزمره
استفاده می‌کنند تا ثابت کنند که تخصلکرده هستند و همچنین نشان دهند که به
زبان انگلیسی تسلط دارند. برای برخی از آنان این یک راه بیان است که
بگویند بخشی از جامعه محافظه‌کار ایران نیستند باحال هستند و روشنفکر و
ذهن‌بازی دارند. اما برخی دیگر فکر می‌کنند که این راه مضحکی برای واکنش
منفی نشان دادن به محافظه‌کاری در ایران و حساسیت تندروها به غرب است.
افرادی این‌چنینی فکر می‌کنند هر چیزی که از امریکا و غرب می‌آید به شدت
مثبت است و باید صرفا از غرب تقلید کنند. واقعیت اما این است که منتقدان
لزوما مخالف زبان انگلیسی نیستند و می‌گویند مضحک آن است بسیاری از آنانی
که می‌خواهند به عمد دائما انگلیسی صحبت کنند حتی لهجه و نحوه ادای درست
واژگان را هم نمی‌دانند.»
«رضا شکرالهی» زبان‌شناس ایران از عبارت «تقلب زبانی» برای بیان این پدیده یعنی استفاده از زبان انگلیسی در زبان فارسی استفاده کند.
ابزرور
در پایان می‌نویسد: «نیمی از جمعیت ایران را زیر سی‌ساله‌ها تشکیل می‌دهد
آنان در کافه‌ها و رستوران‌ها قرار می‌گذارند. در ده سال گذشته تمایل به
کافی‌شاپ‌ها سیر صعودی زیادی داشته است. به طور رسمی تنها در تهران ۵۰۰
کافی‌شاپ ثبت‌شده وجود دارند اما به طور غیر‌رسمی این میزان به مراتب بیشتر
از این رقم است.»
