| |
شنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۲۳:۵۰
بروزرسانی ۱ ساعت پیش
با مطالعه این متن، نه‌تنها درک بهتری از نقش هر متخصص خواهید یافت، بلکه با اطمینان بیشتری می‌توانید در مسیر سلامت روان و جسم خود گام بردارید.
سلامت روان و جسم از ارکان اصلی کیفیت زندگی هستند، اما مواجهه با مشکلات روانی یا عصبی اغلب افراد را در انتخاب متخصص مناسب سردرگم می‌کند. روانپزشکان، روانشناسان و متخصصان مغز و اعصاب هر یک با تخصص‌های متمایز خود، نقش مهمی در تشخیص و درمان این مشکلات ایفا می‌کنند:
روانپزشکان پزشکانی هستند که پس از گذراندن دوره پزشکی عمومی، در رشته روانپزشکی تخصص گرفته‌اند. آنها مجاز به تشخیص، درمان و تجویز دارو برای اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی هستند.
روانپزشکان از رویکردهای زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی برای درمان استفاده می‌کنند و اغلب ترکیبی از دارودرمانی و روان‌درمانی را به کار می‌برند.
چه زمانی به روانپزشک مراجعه کنیم؟
روانشناسان متخصصانی هستند که در زمینه مطالعه رفتار، احساسات و فرآیندهای ذهنی آموزش دیده‌اند. آنها معمولاً دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکتری در روانشناسی هستند و از روش‌های غیرپزشکی مانند روان‌درمانی، مشاوره و تکنیک‌های شناختی-رفتاری برای کمک به مراجعان استفاده می‌کنند.
روانشناسان مجاز به تجویز دارو نیستند، اما در حوزه‌هایی مانند مدیریت استرس، بهبود روابط و درمان اختلالات خفیف تا متوسط مهارت دارند.
چه زمانی به روانشناس مراجعه کنیم؟
متخصصان مغز و اعصاب (نورولوژیست‌ها) پزشکانی هستند که در تشخیص و درمان بیماری‌های سیستم عصبی، شامل مغز، نخاع و اعصاب محیطی، تخصص دارند. آنها با بیماری‌هایی مانند صرع، میگرن، سکته مغزی، پارکینسون و ام‌اس سروکار دارند.
این متخصصان ممکن است آزمایش‌هایی مانند نوار مغزی (EEG) یا تصویربرداری مغزی (MRI) را برای تشخیص دقیق انجام دهند.
چه زمانی به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنیم؟
برای درک بهتر تفاوت‌ها، می‌توان این سه رشته را از چند جنبه مقایسه کرد:
انتخاب متخصص مناسب به نوع و شدت علائم بستگی دارد. اگر علائم شما ترکیبی از مشکلات روانی و جسمانی است، ممکن است ابتدا به یک پزشک عمومی مراجعه کنید تا شما را به متخصص مناسب ارجاع دهد.
برای مثال، فردی با افسردگی شدید و افکار خودکشی احتمالاً به روانپزشک نیاز دارد، در حالی که فردی با استرس ناشی از مشکلات کاری ممکن است از مشاوره روانشناس بهره‌مند شود. همچنین، در مواردی که علائم عصبی مانند تشنج یا اختلال حافظه وجود دارد، متخصص مغز و اعصاب بهترین گزینه است.
در بسیاری از موارد، همکاری بین روانپزشکان، روانشناسان و متخصصان مغز و اعصاب نتایج بهتری به همراه دارد. برای مثال، در درمان افسردگی مقاوم به درمان، روانپزشک ممکن است دارو تجویز کند و روانشناس جلسات روان‌درمانی را هدایت کند. یا در بیماری‌هایی مانند پارکینسون که جنبه‌های روانی و عصبی دارند، هر سه متخصص ممکن است در فرآیند درمان دخیل باشند.
درک تفاوت‌های بین روانپزشک، روانشناس و متخصص مغز و اعصاب گامی مهم در مسیر سلامت است. با شناخت نقش هر متخصص و زمان مناسب برای مراجعه به آنها، می‌توانید تصمیم آگاهانه‌ای برای بهبود کیفیت زندگی خود بگیرید. اگر در مورد علائم خود تردید دارید، مشورت با یک پزشک عمومی یا متخصص سلامت روان نقطه شروع خوبی است.
منابع: nimh ، psychiatry ، mayoclinic
