به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین؛ سایت رجانیوز در مطلبی نوشت: سید رضا فاطمی‌امین وزیر صنعت و معدن وقت، ورق به ورق از شروع فعالیت کاری خود در مسند وزرات در دولت رئیس‌جمهور شهید تا روزهای پر سر و صدای استیضاحش را به طور مفصل به نگارش درآورده است. در بخش‌هایی از این کتاب آمده است: فعالیت‌های سیاسی بیشتر در قالب شبکه‌ای از قدرت‌های کوچک و متوسط نمود پیدا می‌کند سلبریتی‌های سیاسی بیش از حد بروز یافته‌اند و رسانه‌ها در مجموع کارکرد خوبی ندارند. چنین فضائی بستر مناسبی برای شکل‌گیری فساد شده است.
فضای سیاسی بیشتر تحت‌تأثیر حزب‌های تک‌نفره است که در تعامل با یکدیگر اتحادهای کوتاه‌مدتی بر سر یک منفعت مشترک ایجاد کرده و با شراکت‌های مقطعی، جریان‌سازی می‌کنند. هر کدام از حزبک‌ها قلمروهایی برای خود می‌سازند و به دنبال گسترش آن هستند.به‌سرعت یکدیگر را پیدا می‌کنند،خیلی سریع به تفاهم و منافع مشترک می‌رسند و به طور غیرمتمرکز، شبکه‌ای از منافع نامشروع را شکل می‌دهند. این خرده‌پاها برای کسب منافع اندک، خسارت‌های بزرگی به کشور می‌زنند؛ به‌خاطر یک دستمال قیصریه را آتش می‌زنند.
یکی از پیامدهای گسترش شبکه‌های اجتماعی، تقویت و رونق رسانه‌های فردی از جمله سلبریتی‌های سیاسی است. سلبریتی سیاسی منتظر است جریانی ایجاد شود تا موج‌سواری کند. سلبریتی‌های سیاسی نه برای نقد مشفقانه و سازنده بلکه برای دیده‌شدن و یا تخریب‌کردن، طعنه و کنایه می‌زنند و خوراک تولید می‌کنند. چنین رفتاری به‌ویژه توسط کسانی که زمانی مسئول بوده‌اند، زننده است. برخی از رسانه‌ها بازیگر قهار قدرت شده‌اند؛ باج‌گیری، سیاسی‌کاری و یا تولید محتوای سطحی و گمراه‌کننده در رسانه‌ها رایج شده است؛ با گسترش فضای مجازی این آشفتگی‌ها بیشتر شده است. بسیاری از رسانه‌ها نوعی حزب اینترنتی هستند. خدمات سیاسی‌کارانه برخی رسانه‌ها گونه‌های مختلفی دارد؛ از جمله: برخی رسانه‌ها با انتشار اخبار منفی علیه اشخاص یا تهدید به تخریب، آنها را به ارائه آگهی یا سایر کمک‌های مالی و غیرمالی مجاب و مجبور می‌سازند. برخی از بنگاه‌های اقتصادی باقدرت مالی، خود سفارش کار سیاسی به رسانه‌ها می‌دهند. مدیران نمایش باز، ضعف‌های خود را با رسانه‌ها می‌پوشانند و خالی‌بندی می‌کنند. برخی رسانه‌ها عرضه‌کننده جعبه‌ابزار برای پیشبرد کارهای سیاسی هستند. برخی از رسانه‌ها بعضی وقت‌ها کتشان را درآورده و در وسط میدان وارد دعوا می‌شوند.
مثال‌ها فراوان هستند، به‌عنوان نمونه: شرکتی پرحاشیه که تخلفات زیادی داشت و در معرض جریمه‌های سنگین بود؛ از رسانه‌ها زیاد استفاده می‌کرد. شنیدم این شرکت به جمعی از فعالان سیاسی اقتصادی و رسانه‌ای در یکی از هتل‌های مجلل تهران در رمضان سال ۱۴۰۲ افطاری داده و در این ضیافت علیه وزیر صنعت، معدن و تجارت گردوخاک کرده است. آقای ر. که به دنبال مدیرعاملی یا عضویت هیئت‌مدیره آقای ا. در شرکت ملی مس ایران بود، یک‌بار با همراهی مدیرمسئول یکی از رسانه‌ها برای پیگیری این درخواست به دفتر من آمد، پاسخ همچنان منفی بود. آن رسانه در روزهای استیضاح، برای رأی آوردن استیضاح خیلی تلاش می‌کرد.
رسانه فاسد خیلی خطرناک است خطرناک‌تر از قاضی فاسد؛ تقابل با رسانه‌های فاسد خیلی پرهزینه است؛ آنها باقدرت رسانه‌ای ویروس‌های ذهنی و هیجانی را منتشر کرده و توجه‌ها را مدیریت می‌کنند و در نهایت مخالفان خود را سرکوب می‌کنند. رسانه‌های زرد و سیاه، جا را برای رسانه‌های حق‌گرا، مطالبه‌گر و سالم، تنگ می‌کنند؛ جای سازوکارهایی که خطاها و تخلفات رسانه‌ای را شفاف کنند، خالی است، خیلی خالی!
برخی از فعالان اقتصادی خودشان پیشران فعالیت‌های سیاسی هستند برای مقاصد اقتصادی از ابزارهای سیاسی استفاده کرده و سفارش کار می‌دهند. بنگاه‌های اقتصادی که کارفرمای خدمات سیاسی می‌شوند روش‌های متنوعی دارند؛ مثلاً چند نفر از سیاسیون را استخدام می‌کنند تا کارهایشان را در سازمان‌های دولتی پیگیری کنند. این سیاسیون مانند یک پیشکار خدمت می‌کنند، اما از خدمت به مردم دم می‌زنند. فعالیت‌های سیاسی را تأمین مالی می‌کنند. امروز می‌کارند به امید برداشت در آینده! به رسانه‌های فاسد برای تخریب و تجلیل افراد پول می‌دهند.
