| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۹:۲۱
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین؛ بهارستانی‌ها روزهای شلوغی را می‌گذرانند، روزهایی که بررسی صلاحیت وزرای کابینه پیشنهادی پزشکیان را در دستور کار خود دارند و چشم‌ها خیره به ساختمان هرمی شکل مجلس است تا ببیند کدام وزرا از فیلتر نمایندگان عبور خواهند کرد.
از قبل پیش بینی می‌شد که برخی وزرا برای کسب رأی اعتماد از مجلس راه سخت و دشورای را در پیش داشته باشند و برای رسیدن به پاستور نیازمند عبور از سد تندروهای مجلس باشند، این پیش‌بینی از دومین روز از بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی به حقیقت پیوست و تندروها و مخالفان زود دست به کار شدند و در قالب تذکر و اخطار از یک سو و حضور در جایگاه مخالفین برخی کاندیداهای وزارت از سوی دیگر مخالفت ها را کلید زدند.
روز یکشنبه اما صحن میزبان عباس عراقچی، محمدرضا ظفرقندی و احمد میدری بود، چه چهره ای که از قضا در لیستی بودند که حدس زده می شد به آسانی صلاحیت شان مورد بررسی قرار نگیرد، مانند آنچه در زمان بررسی برنامه های عباس عراقچی رخ داد و دلواپسان برجام به خط شده بودند.
در جریان رسیدگی به صلاحیت عباس عراقچی، وزیر پیشنهادی امور خارجه، تندروها و حامیان سعید جلیلی و البته مخالفان قطعی برجام، چون امیرحسین ثابتی نماینده تهران و میثم ظهوریان نماینده مشهد پشت تریبون رفتند تا مخالفت با عراقچی را علنی سازند.
اما فارغ از آنچه علیه عراقچی در این نطق های مخالفت مطرح شد، اظهارات ثابتی مجری سابق صداوسیما و برخی کلمات مورد استفاده در نطق او حاشیه ساز شد.
سخنان ثابتی از همان دقایق ابتدایی بعد از مطرح شدند با واکنش های قابل تامل در فضای مجازی و رسانه ای روبرو شد و روز گذشته به رسانه های مکتوب هم رسید، آن هم نه از جهت توهین‌هایی که به حسن روحانی و عراقچی و محمد ظریف در نطق مخالفتش داشت، بلکه به دلیل ادعاهایی دروغی که این بار از تریبون صحن علنی مطرح کرد. او حتی پای خود را هم فراتر گذاشت و زمانیکه قصد داشت درباره نظر رهبر انقلاب درباره وزرای پیشنهادی از جمله عراقچی صحبت کند از واژه «یک نفر» استفاده کرد تا واکنش ها به این نوع ادبیات و البته ادعاهای دروغینش کلید بخورد، آنهم از درون اردوگاه اصولگرایان.
عصبانیت اصولگرایان و رسانه‌های آنان در حالی اینبار فوران کرده است که این تندروی ها و ادعاهای ثابتی و هم طیفی های او، اولین بار نیست که مطرح میشود اما گویی این بار، اردوگاه راست تلاش دارد که خط و ربط خود را از آنان جدا کند.
خبرگزاری اصولگرای تسنیم، در واکنش به نطق امیرحسین ثابتی نوشت: «نطق امیرحسین ثابتی، یکی از اولین حضورهای جدی او در اولین مجلسی است که بر صندلی آن تکیه زده است. امّا صرف‌نظر از بحث‌های برجامی و نقدهایی که او نسبت به عباس عراقچی اظهار کرد، جمله‌ای بر زبان آورد که قطعاً یکی از خطاهای بزرگ او در همین ابتدای راه است. ثابتی می‌گوید در مجلس عده‌ای می‌گویند که «یک نفر» گفته است که به عراقچی رای بدهید. او این موضوع را نقد و اشاره می‌کند که رهبر معظم انقلاب نسبت به وزرای پیشنهادی چنین نظری نمی‌دهند. این جمله هم درست است و هم غلط؛ اینکه در تعیین برخی وزرا مانند وزارت اطلاعات(و نه همه‌ی وزرا) از قدیم با رهبر معظم انقلاب مشورتی انجام میشود، مسئله‌ی پنهانی نیست. و اینکه رهبر معظم انقلاب درباره باقی وزرا اگر هم نظری داشته باشند، معمولاً با کسی مطرح نمی‌کنند و بر مجلس تکلیف کرده‌اند که خودشان بررسی کرده و نظر بدهند، هم امر مسلّمی است.»
این رساته اصولگرا همچنان با انتقاد از ثابتی نوشت: «صورت‌بندی کلام آقای ثابتی دراین بخش، صرف نظر از محتوای آن، بد و عجیب است؛ می‌گویند «یک نفر» گفته! آنهم وقتی که بلافاصله مشخص میشود که منظور چه کسی است، هیچ نسبتی با ادبیات مودبانه و وزین ندارد؛ و یا اینکه چند کلمه جلوتر بگوییم «پس مجلس را تعطیل کنیم!» هیچ سابقه تاریخی جالبی را به ذهن متبادر نمی‌کند. یکی از افرادی که سخنی با چنین ساختاری، و البته خیلی رادیکال‌تر گفت مرحوم آقای زواره‌ای بود که در مجلس سوّم از عبارت بی‌ادبانه‌ی «پس بگویید ۲۷۰ پوزه‌بند برای مجلس بفرستند!» در مقابل امام(ره) استفاده کرد. غرور نسبت به یک تلقی ذهنی که «اگر دیگران انقلابی هستند، من و دوستانم انقلابی‌تر! هستیم»، بعضاً تصورات و توهماتی را پدید می‌آورد که اگر مراقبت و حدشناسی صورت نگیرد، می‌تواند فرد را به راه‌های غیرقابل قبول و ادبیات‌های غلطی سوق دهد.»
روزنامه اصولگرای جوان هم ضمن انتقادات تند و تیز علیه امیرحسین ثابتی، نوشت: «یک مجری تلویزیونی راه‌یافته به مجلس در مخالفت با وزیر پیشنهادی خارجه، هم‌دوپهلو حرف زد، تا جایی که برای رسانه‌های خارجی خوراک ضد رهبری جور کرد؛ هم با داخل مجلس ستیزه کرد و گفت برخی همکاران بازی خطرناکی را شروع کرده‌اند؛ هم با خارج مجلس ستیزه کرد و نقل‌قول‌هایی به برخی افراد نسبت داد؛ و هم در استقلال مجلس تشکیک ایجاد کرد و یک هزینه بزرگ را از روی دوش ضدانقلاب برداشت. کاربران مجازی هم فرصت را غنیمت شمردند و فضای مثبت کشور را با این حرف‌ها به سیاهی بردند. برخی با یادآوری یک توییت قدیمی موهن و خالی از هرگونه خردورزی این نماینده که هم‌وطن‌بودن با وزیر خارجه پیشنهادی را برای خود ننگ دانسته و به آن «مرگ» فرستاده بود و برخی هم با یادآوری توییت دیگری که شهید امیرعبداللهیان را ادامه‌دهنده راه روحانی و ظریف دانسته بود، همه‌چیز را به حاشیه بردند!»
این روزنامه نوشته است: « حالا مراقبت برخی تازه‌به‌دوران رسیده‌ها دقیقاً ستیزه با دیگران بر سر حرف پوچ است! وقتی چنین نابخردی‌هایی دیده میشود، آن وقت زبان منتقدان راستین هم بسته میشود و کسانی از طرف مقابل عین همین بی‌خردی‌ها را به‌نفع خود به روی میز می‌ریزند و می‌گویند بازنده‌های انتخابات می‌خواهند در مجلس انتقام بگیرند! درحالی‌که این حق مجلس است که با دلایل حرفه‌ای و فنی، با برخی وزیران پیشنهادی مخالفت یا موافقت کند، اما یاوه‌گویی دومینووار به جریان‌های همسو و غیرهمسو سرایت می‌کند.»
روزنامه اصولگرای فرهیختگان، وابسته به دانشگاه آزاد هم با انتقاد از مواضع این نماینده مجلس نوشت: «حتما دولت محترم و شخص رئیس‌جمهور می‌داند رهبری به سیاق همه دولت‌ها از دستگاه اجرایی کشور که بار اصلی را بر دوش می‌کشد حمایت می‌کنند اما این به معنای توصیه یا دستور برای رای نمایندگان نیست. با این فرض هم جناب نماینده موضع خوبی نگرفت، چون در پاسخ به دفاع بد عده‌ای (که من آنها را نمی‌شناسم) مخالفت بدی کرد. چون ترکیب جملات اینگونه بود که دفاع رهبری از عراقچی واقعیت دارد اما من دلایل دیگری دارم و صلاح را در رای اعتماد نمی‌دانم. این موضع از سوی فردی مثل ثابتی که سابقه سیاسی خاصی دارد، تعجب‌برانگیز بود. او می‌توانست استدلال‌های خودش در مخالفت با عراقچی را تشریح کند ولی تعریضی به اینکه مجلس مستقل از نظرات دیگری است نداشته باشد.»
این ادبیات ثابتی البته با واکنش های دیگری نیز روبرو شد، آنچنان که محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا در توئیتی نوشت؛ « اینکه گفته می‌شد،پایداریچی ها و باند سعید جلیلی در مقابل رهبری خواهند ایستاد، تحلیل نیست خبر است. فعلا نوچه‌ها و بچه‌ها را به بهانه حمله به عباس عراقچی و برجام به میدان می‌فرستند تا سرکرده‌هاشان کمتر آسیب ببینند. بعدا که مانند خوارج رسما وارد جنگ شوند، بازی دیدنی خواهد شد!»
محمدجواد آذری جهرمی نیز در واکنش به این ادبیات جنجالی درباره رهبر انقلاب، نوشت:«درباره صحت و سقم ادعای آقای ثابتی اطلاعی ندارم و کاش رییس محترم مجلس در این خصوص اظهارنظر می‌کردند؛ اما ظاهرا در سقیفه بنی ساعده هم عده‌ای گفتند حالا «یک نفری» یک حرفی زده، پس ما چه‌کاره‌ایم؟ مگر خدا نگفت «وامرهم شوری بینهم»؟! برادر گرانقدر جناب آقای ثابتی، فهم کج از آموزه‌ها، سرآغاز انحطاط است!»
در این میان، حضور امیرحسین ثابتی در دولت سایه سعید جلیلی، باعث شد که تیغ انتقادات دامن گیر دولت سایه و رئیس آن را شود. چنانچه، رسانه نورنیوز در واکنشی معنادار به اظهارات سعید جلیلی درباره ارائه نظرات خود به مجلس درباره کابینه پیشنهادی گریزی زد و نوشت: «مورد مهمتر که ادعای همراهی و کمک به دولت و مجلس از سوی جلیلی را با سوال هایی همراه کرد، اقدام او در برگزاری یک جلسه با نمایندگان مجلس برای بررسی صلاحیت و برنامه های وزرای پیشنهادی کابینه پزشکیان بود. این اقدام از سوی برخی فعالان سیاسی و رسانه ای نوعی « بدعت» خوانده شد. انتساب این عنوان، چندان هم بیراه به نظر نمی رسد؛ از این باب که برگزاری چنین جلسه ای از سوی نامزد شکست خورده انتخابات حداقل در جمهوری اسلامی ایران نظیر نداشته است.»
این رسانه با انتقاد از سعید جلیلی و ثابتی نوشت: «آیا زمان آن فرا نرسیده که از پس تجربیات چندین ساله، آقای جلیلی تجدید نظری در شیوه سیاست ورزی و کنش گری خود داشته باشد؟ اگر نتیجه مجموعه دولت سایه را برآمدن و تربیت کادرهایی مثل نماینده جوان و جلیلی گرای مجلس است که استانداردهای دوگانه ای درباره رهبری دارد، می توان به آینده چنین سیاست ورزی خوش بین بود؟ این نماینده ی نورسیده به پارلمان، هر جا که می خواهد به برجام و تیم مذاکره کننده ایراد بگیرد به مواضع مقام معظم رهبری استناد می کند اما در صحن علنی مجلس به تعبیر عراقچی، ولایت پذیری مجلس را هم زیر سوال می برد! این توئیت بحث برانگیز پیشین او که: «دولت سایه‌ای که جلیلی از آن سخن می‌گوید به معنای دولت سایه برای کل حاکمیت است نه فقط دولت سایه برای قوه مجریه» معلوم نیست با کدام بخش های قانون اساسی و ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران تطبیق دارد؟»
شاید آن روزهایی که این رسانه‌های اصولگرا و اردوگاه راست با حمایت از این افراد، در صف مخالفت با چهره‌هایی چون حسن روحانی، محمد جواد ظریف و قوانینی چون برجام و FATF و ... در خط مقدم قرار داده بودند، تصور نمی‌کردند روزی همین افراد بلای جان اردوگاه راست شوند و کار آنقدر بیخ پیدا کند که خودشان به منتقدان اصلی آنان تبدیل شوند.
شاید پر بیراه نباشد به این مطلب عصر ایران اشاره کرد که با اشاره به مواضع اخیر ثابتی نوشته است: «تقصیر شومنی چون ثابتی نیست که بالاترین هنرش مجری گری تلویزیون و سفر به قطر بود برای دیدن بازی های جام جهانی؛ تقصیر بزرگترهای "به اصطلاح اصولگرا"یش هست که جوان خام و هدرگویی چون او را در غیاب مردم در لیست گذاشتند و در کم رمق ترین انتخابات تاریخ پارلمانی جمهوری اسلامی با رأیی نازل به مجلس فرستادند تا امر بر او مشتبه شود که آنقدر بزرگ شده که می‌تواند بر مرزهایی مرگ بگوید که پدر من و ۲۳۰ هزار تن دیگر چون او برای حفظش جان شان را از دست دادند و الان به جای آن که نزد خانواده هایشان باشند یا در کرسی های مجلس برای ملت بجنگند، زیر خروارها خاک سرد مدفون شده‌اند و لابد تا کنون آن زیر چیزی جز استخوان از آنان باقی نمانده است.»
