| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۵:۰۳
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین؛ از صبح روزی که مسعود پزشکیان به عنوان پیروز رقابت های انتخاباتی دوره چهاردهم ریاست جمهوری اعلام شد، اخم نیروهای اصولگرا در هم رفت. بعد از یک دوره زد و خورد و بگوومگوی نیروهای سیاسی اصولگرا در لایه ها و جریان های مختلف علیه یکدیگر برای یافتن مقصر شکست در انتخابات، حالا زمان ماموریت ویژه آن‌ها فرارسیده است؛ «موعد زمین‌گیر کردن دولت تازه روی کار آمده در پاستور»
روزهای داغ پایانی تیرماه بود که جناح رقیب با صدای تندروها خط و نشان برای پزشکیان را شروع کرد؛ آن زمان که هنوز نه ظریف معاونتی را قبول و رها کرده بود و نه خبری از برخی وزرای روحانی در کابینه پیشنهادی بود. از همان زمان تهدید و خط و نشان برای پزشکیان شروع شد.
بیست و هفتم تیرماه اسماعیل کوثری، نماینده تهران در مجلس دوازدهم تنها شرط تعامل مجلس با پزشکیان و دولت اش را «الگو قرار دادن دولت سیزدهم» خواند و گفت:«دولت پزشکیان اگر در جهت اقدامات خودش، دولت سیزدهم و رئیس جمهور شهید را الگو قرار دهد و بر آن اساس کار را دنبال کند آن هم به این دلیل که در برنامه پنج سال توسعه هفتم همه این مسائل آمده است قطعا مجلس همکاری لازم را با دولت خواهد داشت». او همچنین تاکید کرد که در غیر این صورت «مجلس از اختیارات قانونی خود در زمینه وزرا استفاده می کند».
چند روز قبل از آن هم اسدالله بادامچیان، دبیرکل حزب موتلفه گفته بود که « اگر پزشکیان بخواهد مثل انتخاب معاونان خود یک طرفه عمل کند، نمی توانیم رای بدهیم. مجلس هم نمی تواند، رای نمی دهد».
غلامعلی حداد عادل، رییس شورای ائتلاف نیروهای انقلاب نیز از قافله عقب نماند و برای پزشکیان در زمینه تعیین وزرایش خط و نشان کشید و گفت که « اگر آقای پزشکیان خودش برای انتخاب کابینه تصمیم بگیرد، به نظر من در مجلس برای رأی اعتماد مشکلی نخواهد داشت اما اگر فهرستی جلوشان بگذارند که اینها را ببرید مجلس، این ممکن است دردسرساز شود».
نایب رییس کمیسون امنیت ملی مجلس و البته چهره نزدیک به سعید جلیلی هم در نخستین روزهای مرداد به پزشکیان یادآوری کرد که کابینه اش باید از مجلس بگذرد . او در گفت وگویی تاکید کرد که « طبق قانون، وزرا از طرف دولت به مجلس شورای اسلامی معرفی می‌شوند، اما جلسات رأی اعتماد در مجلس برگزار میشود و بر این اساس یک جز از تعیین وزرا با رأی نمایندگان است و نمایندگان باید در این کار دخالت داشته باشند و مسئول هستند. نمی‌شود که ما هر وزیری را بپذیریم».
کنایه های این نیروها در زمینه ترکیب کابینه مشخصا به موضوع تعیین وزرایی خارج از دایره اصولگرایی باز می گشت. حتی در برخی موارد فراتر از موضوع اصلاح طلبی و اصولگرایی به نظر می رسد مجلس دوازدهمی ها دنبال حضور گزینه های خود در دولت هستند.
لیست کابینه پزشکیان که به مجلس رسید تصور می شد باید قند در دل اصولگرایان آب شود چرا که کابینه نه تنها رنگ و بوی کاملا اصلاح طلبانه نداشت، بلکه برخی حامیان پزشکیان به شدت از نحوه چینش و ترکیب معرفی شده و چند وزیر در وزارتخانه های کلیدی انتقاد کردند تا جایی که آذر منصوری رییس جبهه اصلاحات نیز زبان به انتقاد باز کرد و در توئیتی تاکید کرد که « در مرحله اول شکل‌گیری هیأت دولت اجازه ندهید، ویژه گزینی‌ها و روندهای ناصواب موجب حذف شایستگان و ناامیدی مردم از انتخاب خود شود که حتی تا روز رأی‌گیری برای آمدن پای صندوق و رأی دادن به شما تردید داشتند.»
با این وجود، علی رغم این که کابینه پیشنهادی مسعود پزشکیان برای حامیان وی محل ناامیدی و گلایه شده است، همین کابینه با جبهه گیری شدید برخی نمایندگان مجلس همراه شده و تندروهای خارج از مجلس نیز همین ترکیب مورد نقد و دلخوری را هم قبول ندارند و قبل از جلسات رای اعتماد به وزرا خط و نشان کشیدن را آغاز کرده اند تا کابینه مورد تایید مجلس دوازدهم و نه دولت چهاردهم را روانه پاستور کنند و
به نظر می رسد دست بسته مسعود پزشکیان در انتخاب وزرا یا حتی ایده ترکیب فراجناحی برای کابینه هم نتوانسته است رقیبان و منتقدان پزشکیان را راضی کند.
شاهد موضوع هم اظهارات برخی نمایندگان اصولگرای مجلس در اینباره است. احمد راستینه نماینده اصولگرای مجلس دوازدهم و از منتقدین مسعود پزشکیان در گفت و گو با خبرگزاری مهر با انتقاد از میانگین سنی کابینه پزشکیان راه علاج کشور را «دولت جوان حزب اللهی» خواند و گفت:« احتمالاً دو یا سه گزینه پیشنهادی دولت نتوانند از سد مجلس عبور کنند و رأی اعتماد بگیرند».
برخی طیف های دیگر اصولگرا در مجلس به رای ندادن به ۲ تا ۳ وزیر هم راضی نیستند و تعداد بیشتری را نیازمند تغییر می دانند. حسینعلی حاجی دلیگانی، دیگر نماینده اصولگرای مجلس دوازدهم در گفت و گو با خبرگزاری دانشجو گفته است که « فکر می‌کنم حدود ۱۰ نفر از این وزرای پیشنهادی شاید هم یکی دو تا بیشتر رای بیاورند و فکر می کنم حداقل ۶ نفر هم رای نیاورند یا لب مرزی باشند».
مهم تر از اظهارات احمد راستینه و حاجی دلیگانی، موضع گیری امیرحسین ثابتی، مشاور سعید جلیلی رقیب انتخاباتی پزشکیان بود. وقتی هنوز اعلام اسامی وزرای پیشنهادی به ساعت نرسیده بود، ثابتی با انتقاد تند خود خط و نشان کشیدن را آغاز کرد و پشت تریبون مجلس گفت:«میانگین کابینه پیشنهادی پزشکیان بالای ۶۰ سال است که تکرار اشتباه کابینه روحانی است. نمی‌شود دم از وحدت ملی زد و نماد شکاف ملی (محمد جواد ظریف) را در دولت سمت دادظریف دوگانه جعلی دیپلماسی و میدان را ساخت و شهید سلیمانی را مزاحم کار خود می‌دانست».
سیبل نقد ثابتی به عباس عراقچی، وزیر پیشنهادی امور خارجه است که همه می دانند انتخاب او تنها با سلیقه رییس جمهور یا حتی قبول تصور اعمال نفوذ ظریف نیست و عموما وزیر امور خارجه در همه دولت ها با هماهنگی رهبری تعیین می شود. علاوه بر این عراقچی از گزینه هایی است که اگرچه در دولت حسن روحانی معاون ظریف بود اما مورد وثوق طیف وسیعی از اصولگرایان نیز هست.
این رویکردها به این معنی است که مجلس دوازدهم تصمیم به تحمل کردن گزینه ای همچون عباس عراقچی را هم ندارد. احتمالا آقای ثابتی و نزدیکانشان در مجلس انتظار دارند که خود «امیرحسین ثابتی» برای تصدی پست وزارت خارجه در دولت مسعود پزشکیان معرفی شود و هر گزینه ای به جز افراد حلقه جلیلی از خلوص لازم برای سکانداری این وزارتخانه کافی نیست.
برخی رفتارهای دیگر نمایندگان همانند « دو دو» گفتن در زمان قرائت نام فرزانه صاق برای وزارت راه و شهرسازی نیز نشان از این دارد که بهارستان دوازدهم قبل از شنیدن هر برنامه‌ای از وزرای پیشنهادی تصمیم خود را برای رای منفی به آن ها گرفته است.
مسعود پزشکیان حالا با گارد جدی همکاران قبلی خود در مجلس دوازدهم رو به رو است. مجلسی که رییس آن رقیب پزشکیان بوده است و نمایندگانش خود را مغلوبین انتخابات می‌دانند. از ظاهر حال و اظهارات این برداشت می شود که نمایندگان نگران کارآمدی وزرای پزشکیان هستند، باطن را اما خدای داند که علت این حجم از خط و نشان و مخالفت چیست.
