| |
شنبه ۰۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۲۱:۰۸
بروزرسانی ۷ دقیقه پیش
ادامه دادن به راهی که می‌روی و نزدیک شدن به مقصدی که در نظر داری، همیشه دشمن را خشمگین‌تر می‌کند تا آنکه دست از مسیر برداری و با او درگیر شوی. درگیری با دشمن گاهی لازم است اما زمانی که ما را به هدف‌مان نزدیک کند یا مانعی از پیش رو بردارد. به همین جهت، پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره‌بر سیمرغ و قرار گرفتن سه ماهواره ایرانی در مدار زمین، شاید برای دشمن دردناک‌تر از شلیک موشک‌های نظامی به سمت مواضعش باشد. شاهدش اینکه هم در زمان پرتاب ماهواره نور ۳ و هم با پرتاب ماهواره ثریا با ماهواره‌بر قائم ۱۰۰، آمریکا و سه کشور اروپایی عضو برجام ایران را محکوم کردند. بهانه این محکومیت این بود که این اقدامات در راستای توسعه صنعت موشکی و به‌ویژه موشک‌های بالستیک است. گذشته از اینکه توسعه صنایع نظامی هم حق و هم تکلیف کشورهای آزاده و مستقل به شمار می‌رود، روشن است که این بهانه مستمسکی بی‌پشتوانه بوده و اصل مطلب، جلوگیری از پیشرفت علمی ایران است. پیشرفت علمی گاهی بیش از پیشرفت نظامی برای یک کشور اقتدار می‌آورد. قوی شدن همه‌جانبه ایران به‌عنوان کشوری که بالقوه می‌تواند یک قدرت جهانی باشد برای دشمن خیلی ترسناک‌تر از این است که ما به‌طور مستقیم در درگیری‌های مختلف منطقه‌ای وارد شویم. اگر قوت و شدت عمل ایران در مسائل نظامی برایمان اهمیت دارد و گاهی از سر غیرت، نیروهای مسلح کشور را به واکنش‌هایی فعالانه‌تر در برابر دشمن دعوت می‌کنیم، باید اخباری همچون پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ هم برایمان مهم باشد. 
