| |
پنجشنبه ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۲۳:۲۸
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از روابط عمومی موزه سینما، پژمان مظاهری پور کارگردان این اثر در ابتدای صحبت‌های خود گفت: فیلمی که مشاهده کردید از مجموعه ایران باستان است که سال ۱۳۹۶ تولید آن آغاز شد و تا سال ۱۴۰۰ مراحل تحقیق و تدوین آن به طول انجامید. کار پژوهشی این اثر زیرنظر دکتر رزمجو انجام شد. فیلم اول از این مجموعه در ارتباط با شروع کاوش‌ها و تا جنگ جهانی دوم را دربرمی‌گیرد. فیلم دوم نیز درباره کاوش در تخت جمشید است که مربوط به اهمیت زنده یاد علی سامی اولین باستان شناس ایرانی است که در بنیاد تخت جمشید شروع به کاوش می‌کند.
وی ادامه داد: در این فیلم همچنین به فعالیت‌های مرمت و حفاظت ایتالیایی‌ها پرداخته شده است که همین امر منجر به شناسایی نقش‌هایی همچون «بارعام خشایار شاه» شده است که امروزه در موزه ملی ایران نگهداری میشود. پایان فیلم دوم، مصادف با سال ۱۳۵۷ است و فیلم سوم، درباره مجموعه مطالعاتی است که شاهرخ رزمجو درباره برخی سازه‌های تخت جمشید از جمله «کاخ تچر»، «کاخ زنان» و «کاخ سه دروازه» انجام داده است و همچنین به تحلیل و بررسی نقش بارعام که در ضلع شرقی کاخ آپادانا تخت جمشید می‌پردازد.
مظاهری پور درباره دشواری های ساخت فیلم مستند درباره مجموعه تخت جمشید و چالش های پیش روی خود گفت: در ارتباط با کاربری بناهای تخت جمشید تا کنون فیلم‌های متعددی ساخته شده است،آثاری که به توضیح دوره هخامنشی مخصوصا دوره داریوش می‌پردازند و نحوه زیست آن دوره را بیان می‌کنند اما کم تر پیش آمده که همکاران ما درباره تحلیل تاریخ باستان شناسی فیلمی بسازند. زمانی که من در حال ساخت این فیلم بودم، هم‌زمان ارد عطارپور هم در حال ساخت فیلمی درباره لوحه‌های بخش شمالی این مجموعه بودند و فیلمبرداری‌ها به صورت هم زمان پیش رفت که اثر بی نظیری را ارائه کرده است.
وی خاطرنشان کرد: من معتقدم تخت جمشید هنوز هم اسراری ناشناخته دارد که فاش نشده و جای کار بسیاری برای محققین و فیلمسازان دارد.
وی درباره تجربه شخصی خود در تولید این فیلم افزود: «معمای تخت جمشید» اثری بود که با فکر تولید شد و در حدود یک سال نگارش کار به طول انجامید. متن‌های فراوانی درباره تخت جمشید وجود دارد و تا کنون مطالعات زیادی بر روی آن صورت گرفته است.هنگام فیلمبرداری دقیقا می‌دانستیم که چه چیز می‌خواهیم. بخشی که بیش از همه به طول انجامید، تدوین بود که علت آن، به بوجود جزئیات ناشی از تحقیقات مفصل ما بازمی‌گشت.
مظاهری‌پور در ادامه افزود: دسترسی به مستندات تصویری بسیار سخت بود و ما از مراجع مختلف به آن‌ها دسترسی پیدا کردیم. برنامه پارس در قاب تصویر، در سال ۲۰۰۵ در کشور آلمان برگزار شد. آلمان‌ها به اثری آرشیوی در موزه فیلم مسکو در روسیه دست پیدا کرده بودند و من نسخه‌ای از آن را یافتم و این اثر تاکنون در فیلم‌های مختلفی استفاده شده است. وی خاطرنشان کرد: همچنین آرشیو پتک؛ اولین فیلمی است که قبل از کاوش ها و در سال ۱۳۱۰ گرفته شده است. این‌ها منابعی هستند که وجود دارند اما دسترسی به آن‌ها بسیار دشوار است.
مظاهری‌پور درباره حساسیت‌های موجود درخصوص فیلمبرداری از مکان‌های تاریخی گفت: فیلمبرداری در سایت‌ها و محوطه‌های تاریخی دشواری‌های فراوانی به دنبال دارد. در حالی که بسیاری از مردم به راحتی وارد این مکان‌ها شده و روی آثار باستانی یادگاری می‌نویسند. کار کردن در این فضاها نیاز به آگاهی از مسائل باستان شناسی، تاریخ و مرمت دارد که در نتیجه باعث میشود تا بتوانیم مسایل فنی را به درستی در اثر خود به کار بگیریم.
وی ادامه داد: مستندهای باستان شناسی، وسیله‌ای برای دیده شدن فعالیت‌های مرتبط با باستان شناسی هستند. درواقع این حوزه، ویترین کشور ما به حساب می‌آید. محوطه و سایت های فراوانی در این کشور وجود دارد که گردشگری موجب تخریب آن‌ها میشود و حتی بسیاری از راهنمایان گردشگری آشنا نیستند تا برخورد درستی با این مجموعه‌ها داشته باشند و در این میان تلاش من ثبت این بناها است.
این فیلمساز در پاسخ به سوال مرجان حاجی رحیمی، کارشناس حوزه میراث فرهنگی مبنی بر تخریب محوطه‌های باستان شناسی خاطر نشان کرد: متاسفانه قاچاقچیان باستان شناسی، افراد زیرک و باسوادی هستند و حتی پیشنهاد ساخت فیلم در خصوص فعالیت‌های خود را به من داده‌اند اما من هیچ وقت نپذیرفتم. درحال حاضر دوستان عزیزی در سالن هستند که در منطقه سیلک کاشان به کاوش می‌پردازند و در همراهی با مردم، به آن‌ها اجازه می‌دهند که در کاوش‌ها حاضر باشند. خوشحالم که جمعیت زیادی در سالن حضور دارند و مشخص است که اقبال به چنین آثاری بیشتر شده است. هر اندازه فرهنگ در جامعه ما گسترش یابد، سبب میشود تا توهم وجود گنج در محوطه‌های تاریخی از میان برود.
پژمان مظاهری‌پور درباره فعالیت‌های جدید خود بیان داشت: درحال حاضر بر روی سری دوم مستند «ایران باستان» کار می‌کنم که یکی از فیلم‌ها، مربوط به تاریخ مطالعات سیلک و بخش دیگر در ارتباط با کاوش‌های جندی شاپور است که در سال ۱۳۹۵ و توسط دکتر یوسف مرادی به انجام رسید.
فرهاد ورهرام مستندساز شناخته شده از جمله افراد حاضر در این نشست بود که در سخنانی گفت: در ایران نهادهای فرهنگی و موزه‌ها، مانند کشورهای دیگر باید از مستند سازان برای تولید فیلم‌های مرتبط با این حوزه دعوت کنند و نیاز است تا برای این کار فرهنگی هزینه شود .
پژمان مظاهری‌پور در بخش دیگری از صحبت‌های خود بیان داشت: ۲۲ سال پیش که این حرفه را شروع کردم، به سخنی می‌توانستیم در سایت باستان شناسی کار کنیم. این حرفه به شدت ارتباط سختی با رسانه برقرار می‌کرد. اینکه امروز چنین جلساتی برگزار میشود نشان می‌دهد اعتماد میان حوزه باستان شناسی و رسانه‌ها برقرار شده است که اتفاق بسیار بزرگی به شمار می‌آید. با توجه به اقبالی که نسبت به این فیلم‌ها به وجود آمده ممکن است در آینده نهادهای گوناگون، بخشی از هزینه‌ها را برعهده بگیرند و در این خصوص جای امیدواری وجود دارد.
در ادامه حاجی رحیمی به کاوش‌های باستان‌شناسی در منطقه شوش اشاره کرد و مظاهری در این خصوص گفت: شوش در گذشته تپه‌ای بوده که به منظور یافتن آثار باستاتی شخم زده شده است. دمورگان این منطقه را به شیوه کار معدن کاوی، مورد کاوش قرار داده و به کف آن رسیده است. شیوه کار در این ناحیه گویای این موضوع بوده که چگونه تخریب‌ها صورت گرفته است. من معتقدم باستان شناسی کار شریف و بسیار مهمی محسوب میشود. 
وی در ارتباط با مقوله خروج آثار باستانی از کشور عنوان کرد: این آثار به هیچ‌وجه نباید از ایران خارج می‌شدند و من از وجود آن‌ها در موزه‌هایی نظیر لوور راضی نیستم. اما در هر صورت اینکه اشیاء باستانی در بخش ایران و با تعریف تاریخ ایران نمایش داده میشود ،خوب است. بسیار دردناک است که ما باید آثار مرتبط با گذشته کشور خود را در جای دیگری از دنیا ببینم.
مظاهری‌پور با اشاره به انفعال سینما و تولیدات نمایشی کشور نسبت به تولید آثاری با موضوعیت باستان‌شناسی ابراز داشت: هنگامی که به باستان شناسی می‌پردازیم باید تحلیل را وارد کار کرده و درام به وجود آوریم. اگر بخواهیم به باستان شناسی و اسناد وفادار باشیم، باید به داده‌های علمی توجه کنیم.
وی خاطرنشان کرد: در ایران تعداد زیادی محوطه و سایت تاریخی وجود دارد اما سریال های تاریخی ما به آن نمی‌پردازند. علت این است که ایجاد درام در این زمینه، کاری سخت و دشوار است.
در این برنامه افرادی همچون فرهاد ورهرام، ارد عطارپور، مهدی باقری محسن معصومی فخرالدین سیدی و جمعی از علاقه‌مندان به سینمای مستند حضور داشتند.
