| |
پنجشنبه ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۲۲:۰۱
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین؛ کبدی یکی از رشته هایی است که در ورزش ایران به شکل گلخانه ای و حیات خلوتی اداره می شود. رشته ای که از جایگاه المپیکی و جهانی برخوردار نیست و تنها به قاره آسیا آن هم تنها به شرق آسیا محدود می شود. در حقیقت روی این رشته تقریبا هیچ کشوری در دنیا سرمایه گذاری نمی کند و تنها کشورهای خاور دور که خاستگاه این رشته محسوب می شوند، در این رشته حضور دارند. همین سبب شده تا کبدی در سپهر ورزش جهان از هیچ اهمیت و جایگاهی برخوردار نباشد. حتی در قاره آسیا نیز با توجه به پهنه عظیم و گستردگی آن هیچ کشوری روی این رشته سرمایه گذاری نمی کند. مصداق عینی این انگاره در رقابتهای کبدی قهرمانی آسیا بود که چندی پیش به میزبانی کره جنوبی برگزار شد و تنها ۱۰ کشور در آن حضور داشتند. کشورهایی که جملگی در شرق آسیا و خاور دور حضور دارند تا این رقابتها به نوعی بدل به مسابقات کبدی قهرمانی شرق آسیا شود!
در ورزش ایران اما بنا به سیاست های غلط و مشعشع دستگاه ورزش این رشته کم طرفدار بدل به فدراسیون شده و چند سالی است که به شکل فدراسیون اداره می شود. مشخص نیست چرا و به کدام دلیل رشته ای که هیچ جایگاهی در جغرافیای ورزش دنیا ندارد و تقریبا تمامی کشورهای صاحب سبک و توسعه یافته در ورزش به آن اعتنایی نمی کنند، باید در ساختار ورزش ایران حضور داشته و روی آن سرمایه گذاری شود. با این وجود کبدی در طول این سالها موفقیت های ریز و درشتی داشته و در همان جمعیت اندک تیم ها توانسته مدال های خوشرنگی کسب کند. طلای بازیهای آسیایی در دوره قبل در جاکارتا مهمترین دستاورد این رشته است.
در این رشته کم برخوردار در سطح آسیا تنها چند کشور محدود حضور دارند که هند به عنوان خاستگاه اصلی این رشته مدعی اصلی و سنتی آن محسوب می شود. تیم کبدی ایران در دوره قبل بازیهای آسیایی موفق به شکست تابوی هندی ها شد و توانست مدال طلای این رقابتها را به سینه بزند اما به نظر می رسد که کبدی ایران در این سالها تحت هدایت و مدیریت عباس اورسجی که ادعاهای فراوانی دارد، به جای حفظ این موقعیت، پسرفت داشته و از هند به عنوان قدرت اول این رشته عقب افتاده. مصداق عینی این انگاره یازدهمین دوره رقابتهای کبدی قهرمانی آسیا است که چندی پیش به میزبانی بوسان کره جنوبی برگزار شد و تیم ملی ایران دو بار متوالی مقابل هند شکست خورد. کبدی کاران ایران در دور مقدماتی با نتیجه ۳۳ بر ۲۸ مقابل هند شکست خوردند و در بازی فینال برای بار دوم مقابل هندی ها قرار گرفته و شکست دوم را با نتیجه ۴۲ بر ۳۲ متحمل شدند. شکستی تکراری که فاصله امتیازات ایران با رقیب بیشتر شد و اختلاف فاحش ۱۰ امتیازی در فینال ثابت می کند که فاصله کبدی ایران و هند تا چه اندازه زیاد شده و به نظر پر شدنی حداقل تا بازیهای آسیایی هانگژو نیست.
اورسجی رئیس فدراسیون مدعی است که در این بازیها ترکیب تیم ملی ایران جوان بوده و کمتر از لژیونرها استفاده شده اما در تیم هند هم چنین شرایطی بیش و کم وجود داشته و هندی ها تمامی ستاره های خود را به بوسان گسیل نکرده بودند.
عجیب اینکه رئیس فدراسیون در نشست خبری خود که چندی پیش برگزار شد، تلویحا و به شکل سربسته اعلام کرده که در بازیهای آسیایی نباید انتظار تکرار طلای دوره قبل و شکست هند را داشت. او گفت: قول می‌دهم به فینال کبدی مردان هانگژو می‌رسیم و نقره را می‌گیریم اما کسب مدال طلای ما و هندوستان با تردید است.
نکته عجیب اینکه رئیس پرمدعای فدراسیون برای کسب مدال نقره کبدی قول می دهد! مدالی که برای تیم ملی ایران موفقیتی محسوب نمی شود چه آنکه در آسیا و در میان تیم های معدود این رشته اساسا قدرتی وجود ندارد و همه رقابت به ایران و هند منحصر می شود. اورسجی در تمام این سالها در فدراسیون کبدی همان مسیری را رفته که در ادوار پیشین این فدراسیون با مقصودلو شاهد بودیم و جالب اینکه خود او منتقد این جریان بود و اساسا با شمایل منتقد در انتخابات این فدراسیون حضور یافت و رای آورد. اما اورسجی به محض نشستن بر صندلی ریاست همان سیاست های نخ نما شده فدراسیون قبلی را با شدت و حدت بیشتری ادامه می دهد تا ثابت کند از حرف تا عمل یک دنیا فاصله است!
او در تمام این سالها بر طبل بی پولی و عدم حمایت کوبیده و مسئولین دستگاه ورزش ایران را به بی توجهی متهم کرده در حالیکه هرگز مشخص نیست آورده او به عنوان رئیس فدراسیون در چند سال اخیر چه بوده. اگرچه پرسش اصلی اینجاست که برای رشته ای که تنها چند کشور در آن حضور دارند و در هیچ اعتباری در سپهر ورزش جهان ندارد، اساسا چرا باید تا این اندازه هزینه شود؟ آنهم در حالیکه خود رئیس آن معترف است در بازیهای آسیایی احتمال موفقیت و قهرمانی آن کم است.
