| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۹:۵۰
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از روزنامه فرهیختگان:امارات تماس روی واتساپ را بست، از این همه سرویس تنها یک مورد را بسته است ولی نمی‌توانید بگویید واتساپ، اینستاگرام، تلگرام، وی‌چت و همه شبکه‌ها را می‌بندم. اوضاع از حالت تعادل خارج میشود.
«چیزی که میلیون‌ها نفر از آن استفاده می‌کنند را نمی‌توانید ممنوع کنید. چه خوش‌مان بیاید چه نه!»
فیلتر کردن وقتی معنا دارد که برای تعداد خیلی زیاد انجام شود. به‌عنوان مثال در امارات سایت پورنوگرافی فیلتر است؛ چراکه یک درصد جامعه از آن استفاده می‌کنند. در جامعه ما همین است، هر کاری کنید باز یکی دو درصد ممکن است دنبال این سایت‌ها باشند. این را می‌توان فیلتر کرد چون جلوی یک درصد از مردم می‌توان ایستاد، ولی اگر ۳۰ میلیون نفر کاربر فعال وجود داشته باشند، جلوی این تعداد نمی‌توان ایستاد.
از مجموع ۶۰-۵۰ میلیون نفری که از اینترنت استفاده می‌کنند ۳۰ میلیون نفر از این شبکه اجتماعی‌های استفاده می‌کنند. نمی‌توان جلوی این ۳۰ میلیون ایستاد. اگر بگویید فقط سایت پورنوگرافی را فیلتر می‌کنیم، تنها یک درصد جامعه دسترسی‌شان بسته خواهد شد و آن افراد هم هیچ‌گاه در رسانه‌ها نمی‌گویند چرا این سایت‌ها بسته شده‌اند، چون می‌دانند با ارزش‌های عمومی جامعه در تعارض است. کما اینکه امارات هم همین کار را می‌کند، حتی برخی کشورهای غیرمسلمان نیز همین کار را می‌کنند.
امارات تماس روی واتساپ را بست، از این همه سرویس تنها یک مورد را بسته است ولی نمی‌توانید بگویید واتساپ، اینستاگرام، تلگرام، وی‌چت و همه شبکه‌ها را می‌بندم. اوضاع از حالت تعادل خارج میشود.
برخی مواقع این را مثال می‌زنند که امارات هم تماس تصویری واتساپ را بسته است، مثل پدری که نمی‌خواهد فرزندش با فلان رفیق خود بگردد، پدر حق دارد یک نفر را کنار بگذارد ولی نمی‌تواند همه ارتباطات فرزندش را محدود کند، می‌توان قبول کرد یک پلتفرم را فیلتر کنند ولی نمی‌شود وایبر فراگیر شود، فیلتر شود، تلگرام فراگیر شود فیلتر شود، اینستاگرام فراگیر شود فیلتر شود، وی‌چت فراگیر شود بسته شود. تعداد زیادی پلتفرم را هم اصلا اجازه ندادند فراگیر شوند مثل سیگنال که به‌محض اینکه دیدند ممکن است مردم نسبت به آن اقبال نشان دهند بسته شد.
این نحوه سیاستگذاری که فیلترینگ را به تنها ابزار حاکمیت برای مواجهه با فضای مجازی تبدیل می‌کند از اساس غلط است. هم چوب را می‌خوریم و هم پیاز را! هم مردم ناراضی می‌شوند و هم حاکمیت مجبور میشود دست از محدودیت‌ها بردارد.» اما زمانی که دیگر دیر شده، همین حالا با رشدی ۷۵ درصدی در مهاجرت دانشجو طی دو دهه اخیر مواجه بوده‌ایم. آخرین آمار مهاجران ایرانی، ۶۵هزار نفر در سال بوده که رکورد تازه‌ای برای ایران است. سوال مهم اینکه چند دانشجو و خانواده دیگر می‌بایست وطن‌شان را ترک کنند تا بفهمیم نتیجه نهایی این محدودیت‌های چیست و به آن پایان دهیم؟
