| |
جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳ - ۰۸:۱۸
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ ، مدیرعامل بیمارستان چشم‌پزشکی نگاه، درخصوص عدم تمدید قرارداد بیمارستان‌های چشم‌پزشکی ایران با بیمه تکمیلی، می‌گوید که در حقیقت بیمه‌ها قراردادهایشان را تمدید نکرده‌اند. دولت اعلام کرده که این تعرفه از اول سال لازم‌الاجراست و لی بیمه‌ها اعلام کرده‌اند که آن را اجرا نمی‌کنند. از یک سو داروها هم گران شده و از سوی دیگر، دولت قبل از عید، بدون بررسی‌های لازم، افزایش حقوق 57 درصدی را برای بیمارستان‌ها، که عمدتا قانون کار برای‌شان حاکم است را ملزم کرد. این مهم را هم باید در نظر گرفت که بیمارستان‌ها با کالاهای اساسی مثل غذا، سر و کار دارند که قیمت همه اقلام افزایش پیدا کرده است و شما در جایی زندگی می‌کنید که پیش‌بینی هفته بعدتان مشخص نیست.
بیمارستان‌های چشم‌پزشکی ایران، قراردادهای خود را با بیمه تکمیلی تمدید نکرده‌اند. دکتر سید ابوالقاسم موسوی در گفت و گو با «انتخاب» درباره علت عدم تمدید قرارداد با بیمه‌های تکمیلی، گفت: «بیمه‌های تکمیلی قراردادهایشان را با ما تمدید نکرده‌اند، نه ما. از پیش از عید، سازمان نظام پزشکی و جامعه پزشکی تعرفه‌های پزشکی به تعرفه‌های پزشکی اعتراض داشتند و معتقد بودند که تعرفه واقعی نیستند، چون با توجه به هزینه‌ها، شرایط اجتماعی موجود و وسایل و هزینه‌هایی که بیمارستان‌ها دارند، این تعرفه درست نیست.»
وی ادامه داد: «در هر صورت هیئت دولت تعرفه را 10درصد افزایش داد و تصویب کرد و تمام مراکز هم تنها برای گذران و اداره کردن سیستم‌ها، پذیرفتند که تعرفه دولت را اجرایی کنند. اما متاسفانه بیمه‌های تکمیلی از مصوبه دولت سرباز زدند. از طرف دیگر بیمه‌های تکمیلی، بیمه‌های دولتی هستند. ما تعجب می‌کنیم که چطور یک زیرمجموعه دولت، مصوبه دولت را اجرا نمی‌کند. در نتیجه آن‌ها قبول نکردند که تعرفه مصوب دولت را اجرا کنند. از طرف دیگر دولت اعلام کرده که این تعرفه از اول سال لازم‌الاجراست و بازهم جالب‌تر اینکه بیمه‌ها اعلام کرده‌اند که آن را اجرا نمی‌کنند. این خودمختاری که بیمه‌ها دارند و به هیچ یک از مصوبه‌های دولت توجه نمی‌کنند، جالب است.»
مدیرعامل بیمارستان نگاه، خاطرنشان کرد: «از یک سو داروها هم گران شده و از سوی دیگر، دولت قبل از عید، بدون بررسی‌های لازم، افزایش حقوق 57 درصدی را برای بیمارستان‌ها، که عمدتا قانون کار برای‌شان حاکم است را ملزم کرد. این مهم را هم باید در نظر گرفت که بیمارستان‌ها با کالاهای اساسی مثل غذا، سر و کار دارند که قیمت همه اقلام افزایش پیدا کرده است و شما در جایی زندگی می‌کنید که پیش‌بینی هفته بعدتان مشخص نیست.»
دکتر موسوی ضمن بیان اینکه بیمه‌ها چندین ماه است که بدهی خود را پرداخت نکرده‌اند، گفت: «آیا شما می‌پذیرید که کارمندان‌تان کار کنند و سه ماه بعد حقوقش را بدهید؟ شیوه‌های برخورد با مراکز خصوصی را جالب نمی‌دانم چرا که مراکز خصوصی بال دیگر حکومت هستند برای اینکه حوزه سلامت موفق‌تر شود. در ایام کرونا تمام مراکز، از جمله بیمارستان ما، به صورت رایگان مرکزی برای تزریق واکسن شد. در تمام شرایط ما در خدمت بودیم، حال نمی‌شود در بحبوحه اقتصادی ما را رها کنند و بگویند که قرارداد نمی‌بندیم، مگر اینکه کمتر از تعرفه را قبول کنید. اگر ما از بانک‌ها قرض بگیریم و دیرکرد داشته باشیم، بانک‌ها ما را جریمه نمی‌کنند؟ پس بیمه‌ها چرا چنین کاری می‌کنند؟»
وی تاکید کرد: «در هر صورت امیدواریم این عزیزان طوری برخورد کنند که دودش به چشم مردم نرود و میزان پرداخت از جیب مردم کاهش یابد. هیچ پزشک و هیچ مرکز درمانی خصوصی علاقه‌مند ارتباط مستقیم مالی با مردم نیست؛ دوست دارد جای دیگری این پول را بدهد که مردم برای سلامتی‌شان چانه نزنند. وظیمه ما این است که برای مردم خدمت کنیم و سیستم هم وظیفه‌اش این است که حق زحمت دیگران را، چیزی که خودش تصویب کرده است، پرداخت کند. ما نه زیاده‌خواهی داریم، نه بالاتر از مصوبه دولت چیزی می‌خواهیم و نه زیرمیزی توقع داریم، هیچی. ما فقط می‌گوییم که بیمه‌های تکمیلی مکلف اجرای همان چیزی هستند که دولت مصوب کرده است. حتما این سیستم بازرسی هم دارد که به سراغ‌شان برود.»
دکتر موسوی ضمن بیان اینکه قیمت بسیاری از اقلام و وسایل پزشکی چند برابر شده است، گفت: «یک آمپول داخل چشم برای عمل آب مروارید تزریق می‌کردیم که اوایل سال گذشته قیمتش 30 هزار تومان بود اما با آزادسازی و نیمایی کردن ارز، به 290 تا 300 هزار تومان رسیده است، این‌ها را ما چگونه تهیه کنیم؟ میکروسکوپ با قیمت 300 الی 400 میلیون تومان می‌خریدیم ولی الان به یک میلیارد و 300 تا دو میلیارد و 100 میلیون تومان رسیده است. یا مثلا داروی بیهوشی مدت‌ها نبود و ما به سختی آن را تهیه می‌کردیم. وضعیت به شکلی است که ما نگران وضعیت سلامت مردم هستیم. من نمی‌دانم واقعا دوستان در حوزه عالم سلامت هستند؟ اطلاع دارند که چه اتفاقی دارد می‌افتد؟ ما چگونه می‌توانیم این مجموعه را اداره کنیم؟ امیدوارم که دست‌کم به ما راه حلی نشان دهند تا پاسخی بگیریم.»
