از همین رو، لازم است تا اخذ عوارض نوسازی بهگونهای ساماندهی شود که مناطق شمالی شهر تهران که سرانه بسیار مطلوبتری درخصوص بهرهمندی از مزایا و خدمات شهری دارند (گاهی تا 6برابر بیشتر از مناطق جنوبی شهر از خدمات شهری بهرهمند هستند)، میزان بهمراتب بیشتری نسبت به ساکنان مناطق کم برخوردار جنوبی پرداخت کنند و سپس با توزیع عادلانه این درآمدها بتوان از نابرابری میان دو قطب شهر کاست.
این در حالی است که هماکنون، تفاوت مبلغ عوارض سالانه بین مناطق جنوبی و شمالی شهر بسیار ناچیز است و این اختلاف به ازای یک سال، رقم ناچیزی در حد 300 تا 400هزار تومان است. بهنحوی که برای مثال، برخی مناطق جنوبی تهران مبلغ 300هزار تومان و مناطق شمالی شهر که بهمراتب از خدمات شهری بهتری برخوردار هستند مبلغ 500 تا 600هزار تومان را بهعنوان عوارض سالانه پرداخت میکنند که این اختلاف اندک چندصدهزارتومانی هیچ نسبت معقول و عادلانهای با میزان اختلاف برخورداری شمال و جنوب شهر از خدمات شهری ندارد.
لذا لازم است به جای دفترچه سازمان امور مالیاتی، دفترچه قیمت مبنا در شهرداری ملاک عمل قرار گیرد و محاسبه عوارض براساس آن منظور شود تا بتوان اختلاف واقعی میان شمال و جنوب شهر را لحاظ کرد. همچنین لازم است میزان عوارض، درصدی از ارزش واقعی ملک باشد. در این صورت اختلاف بین عوارض سالانه پرداختی مناطق شمال و جنوب شهر که هماکنون بسیار اندک و در حد 300 تا 400هزار تومان است، عادلانهتر و واقعیتر خواهد شد زیرا نسبتی از ارزش واقعی ملک خواهد شد و هر چه ارزش ملک بیشتر باشد عوارض آن نیز بهصورت واقعی افزایش مییابد.