حسین وفایی چگونه با دست خالی ستاره شد؟

به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین ، حسین وفایی یک دهه بعداز اینکه اولین اسنوکرباز ایرانی حرفه ای شد، رویایش هم رنگ واقعیت گرفت. رویای قهرمانی بین بهترین اسنوکربازان دنیا. با قهرمانی در رقابتهای shoot out انگلیس. درست روز مادر، چند روز بعداز فوت مادر بزرگش. این بار هم او اولین اسنوکرباز ایرانی شد که با شکست غولهای بزرگ، برتری اش را به رخ بزرگان کشید. اسنوکر باز جوان ایرانی، که قبلا در سه مسابقه  رده بندی به نیمه نهایی رسیده بود که  مقابل مارک ویلیامز نتیجه ای جز باخت نصیبش نشد، اما این بار ویلیامز با تجربه، جلوی اسنوکرباز با انگیزه جوان کم آورد. او سه برک بالای ۵۰ ثبت کرد و از برک ۵۴ حساس در نیمه نهایی زمانی که ۴۸ – صفر مقابل لیانگ ونبو عقب افتاد. وفایی و ویلیامز باز هم به هم رسیدند، این بار در فینال. اسنوکر باز انگلیسی گرم و سرد چشیده در فینال تنها یک ضربه زد، وفایی نفر ۴۲ جهان با یک لانگ شات موفق قرمز را پات کرد و پشت آن برک ۷۱ را ثبت کرد.او یک لانگ شات دیگر هم از دست داد، در حالی که ۶۷ امتیاز دیگر روی میز مانده بود، آنجا بود که ویلیامز وقتی دید فرصتی نمانده، زودتر از وقت مقرر شکستش را قبول کرد و لباس درآورد و با دست دادن به پسر ایرانی قهرمانی اش را تبریک گفت. به این ترتیب او اولین جام قهرمانی را بالای سر برد . قهرمانی که جایزه ۵۰ هزار پوندی داشت و البته ۵ هزار پوند هم جایزه بالاترین برک. بالاترین دستمزدی که در این ۱۰ سال دوره حرفه ای اش گرفته است.

او این قهرمانی را تحقق رویایش می داند:«این موفقیت برایم یک رویا بود، حالا همه اسنوکربازان جوان می دانند چه چیزهایی شدنی است. من برای این قهرمانی سختی های زیادی کشیدم، همه دور و بری هایم می دانند چقدر جدی برای این رقابتها تلاش کردم و این فصل اسنوکر بازان بزرگی را شکست دادم و همین باعث شد تا بدانم کار خاصی انجام داده ام. کسی نمی داند من تا کجا می روم.»

کاکوی  ۲۷ ساله  آبادان بعد از فوت مادر بزرگش قهرمان شده، آن را به روح مادربزرگش  تقدیم کرد:« این قهرمانی را به مادربزرگم تقدیم می‌کنم. امروز در ایران روز مادر است و من از انجام چنین کاری، خیلی به خودم افتخار می‌کنم. نمی‌توانم بیشتر از این خوشحال باشم. این دستاوری بزرگ برای کشوری مثل ایران است. هیچ‌کس پیش از این چیزی درباره اسنوکر نمی‌دانست اما حالا آن را می‌شناسند. من به سختی تلاش کردم و خدا را شکر که در نهایت قهرمانی را به‌دست آورده و باعث افتخار مردم کشورم شدم.»

حسین وفایی که از فوت مادربزرگش خیلی ناراحت بوده،تنها بازی کرده، بدون اینکه به قهرمانی اش فکر کند:«وقتی این بازی ها را شروع کردم،به دلیل فوت مادر بزرگم زیاد در حال و هوای مسابقه نبودم. من یک ساعت در اتاق بودم و به یاد مادر بزرگم گریه کردم، همه اعضای خانواده ام گریه می کردند، اما تصمیم گرفتم بازی کنم، بدون اینکه برد و باخت برایم مهم باشد. انرژی گرفتم که نمی دانم از کجا آمد و نمی توانم آن را توضیح بدهم. با اینکه خبر ناراحت کننده ای به من رسیده بود اما تصمیم گرفتم این کار را بکنم.»

او که قبلا قول داده بود، مردم را شاد کند، خوشحال است قدم اول را برای وفای به عهدش برداشته:« نمی توانم تصور کنم، قهرمانی چه واکنشی در ایران داشته، اتفاق بزرگی است. مردم به من افتخار می کنند، من از این بابت خوشحالم. اسنوکر در ایران آینده خیلی خوبی دارد، من تلاش می کنم تا بهتر شود. همیشه اولین قدم سخت است،اما من قدم اول را برداشتم، پس باید بتوانم باز قهرمانی های بیشتری ثبت کنم.»

رقابت با حرفه ای ها بدون اسپانسر

او با دست خالی قهرمان شد. چرا با یک حساب سرانگشتی، در مقایسه با رقبایش هیچ چیزی ندارد. نه اسپانسری و نه امکانات. درست است که حسین وفایی چند سالی است در انگلیس بسر می برد و مسابقات مختلفی را شرکت می کند، اما زندگی اش آنجا هزینه زیادی دارد. در حالی که رقبایش در کشورو خانه خودشان هستند و هزینه ها و سختی های دور از خانواده را مثل او ندارند. شاید از همه مهمتر او حتی اسپانسر ندارد و تنها اسپانسرش برندی است که با وفایی به توافق رسیده تا چوبها را به نام او تولید کنند. چوب هایی که ظاهرا با استقبال زیادی مواجه شده است، چرا که هم کیفیت خوبی داردو هم قیمت.

بی توجهی به درخشش وفایی

با اینکه  حسین وفایی بعداز یک دهه حضور بین حرفه ای ها اولین قهرمانی را  گرفت، اما مسئولان ورزش همیشه آماده به تبریک، انگار نه خبر را شنیدند و نه دیدند. نه بابت درخشش او وزارت ورزش واکنشی نشان داد و نه پیام تبریکی. در حالی که شاید حالا این پیام ها او را دلگرم تر از قبل میکند و با انگیزه تر تا درمسیر قهرمانی با قدرت قدم بردارد.

اسنوکر زیر سایه رنگ و لعاب

اسنوکر با اینکه جزو رشته مدال آور است، اما هیچ وقت در حد و اندازه یک رشته مدال آورتوجه ندیده است. ظاهرا مسئولان ورزش هم هیچ وقت روی آن ، ورزشکاران و مدالهایش حساب باز نکرده اند. شاید بعداز درخشش حسین وفایی در بازیهای آسیایی ۲۰۱۰ گوانگ ژو خیلی ها فکرمی کردند، نگاه به  اسنوکربازان تغییر می کند وجور دیگری از انها حمایت می شود، اما نشد که نشد. همیشه بی مهری سهم اسنوکربازان بوده است. شاید بخشی از آن به دلیل این بود که اسنوکر و بیلیارد زیر سایه  پولدارها قرار گرفت. رشته ای که بیشتر تفریح است نه ورزش، آن هم نوع قهرمانی اش.

افتخارات حسین وفایی

حسین وفایی از سال ۲۰۰۹ که اسنوکر را با  آماتورها شروع کرد و یکسال بعد قهرمان آماتورهای جهان شد و بازیهای آسیایی ۲۰۱۰  گوانگ ژو . اسنوکر باز جوان بعداز  نائب قهرمانی و قهرمانی رقابت‌های زیر ۲۱ سال آسیای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲  به جمع حرفه ای ها رسید.

او سال ۲۰۱۵ با حضور در رقابت‌های مقدماتی انگلستان جواز رقابت های اصلی را گرفت، اما ویزایش که صادر نشد، از  رقابت ها جا ماند.

حسین وفایی برای اولین بار  در یک چهارم نهایی مسابقات جهانی چین به پیروزی مقابل جاد ترامپ، نفر سوم رتبه بندی جهانی رسید. او با شگفتی سازی در مسابقات آزاد ولز، مارک سلبی مرد شماره یک اسنوکر جهان را شکست داد و به جمع چهار نفر برتر  مسابقات رسید.

حسین وفایی با شکست رونی اوسالیوان  قهرمان سر شناس اسنوکر در مسابقات مقدماتی مسترز آلمان ۲۰۲۱ هم شگفتی دیگری را رقم زد.

آخرین حرف قهرمانی جدید اسنوکر

حسین وفایی بعداز قهرمانی در رقابتهای shoot out در صفحه شخصی اش با تشکر از مردم و علاقمندان به اسنوکر نوشته ک«سلام بر دوستداران اسنوکر! می خواستم از همه آنهایی که بعد از برد من پیام فرستادند تشکر کنم . خیلی خوشحال کننده است که من طرفدارانی از سراسر جهان دارم که همه این سالها پیشرفتم را پیگیری کرده اند.  می خواهم تشکر کنم از همه هواداران حاضر در سالن، مثل همیشه شما فوق العاده بودید. می خواهم تشکر کنم از برگزارکنندگان، داوران و اسپانسرهای اصلی تورنمنت . خیلی عالی است که ورزش عالی ما با داشتن برندهای بزرگ به عنوان اسپانسر، بزرگتر و وسیعتر شود و قلبهای بیشتری را در سراسر جهان به تسخیرش درآورد. ما سفیران خوبی برای کمپانی و برند شما خواهیم بود.»