۵ موضوع مهم سیاست خارجی در سال ۲۰۲۲

فارن پالیسی نوشت: کارشناسان  روندها و رویدادهای مهمی را که باید در سال آینده به آنها توجه کرد، شناسایی کرده اند.

به گزارش خبرداغ به نقل از انتخاب ؛ در ادامه این مطلب آمده است:  سال 2021 گردبادی از تحولات سیاست خارجی را به همراه داشت که شامل جنگ در غزه و نخست وزیری جدید در اسرائیل، روی کار آمدن یک دولت محافظه کار جدید در ایران، کودتا در سودان، تصاحب قدرت در تونس، ترور رئیس جمهور در هائیتی و تسلط طالبان بر افغانستان فقط چند مورد از آنها هستند. اگرچه برخی از این رویدادها کاملاً غیرقابل پیش بینی بودند، برخی دیگر نتیجه روندهای بلندمدتی بود که کارشناسان قبلاً به آنها توجه کرده بودند.

هیچ کس نمی تواند به طور دقیق آینده را پیش بینی کند، اگر شما می توانید، لطفاً به ما اطلاع دهید، با این حال، ما می توانیم برخی از روندها و رویدادهایی را که ممکن است تأثیر قابل توجهی در آینده داشته باشند، شناسایی کنیم. فارین پالیسی از برخی از باهوش ترین همکارانش خواست تا به ما بگویند که از نظر آنها در سال 2022 چه روندها، رویدادها و مسائل مهمی وجود خواهد داشت.

1. اوتار پرادش و آینده هند

توسط سامیت گانگولی، ستون نویس فارین پالیسی و همچنین استاد برجسته علوم سیاسی و صاحب کرسی رابیندرانات تاگور در فرهنگ ها و تمدن های هند در دانشگاه ایندیانا بلومینگتون

اوتار پرادش، پرجمعیت‌ترین ایالت هند و به معنای واقعی کلمه «استان شمالی» این کشور است که در مجموع حدود 241 میلیون نفر جمعیت دارد. مردم این ایالت در ماه مارس 2022 به پای صندوق‌های رای می‌روند تا اعضای مجلس قانونگذاری جدید و همچنین وزیر ارشد جدید را انتخاب کنند. نتیجه انتخابات برای آینده هند و دموکراسی سکولار آن بسیار تأثیرگذار خواهد بود.

وزیر ارشد فعلی ایالت، یوگی آدیتیانات متولد آجی موهان بشت، کشیش هندو و متعصب مذهبی است که به حزب حاکم بهاراتیا جاناتا  تعلق دارد. این ایالت مدت‌هاست که برخی از بدترین شاخص‌های اجتماعی را در کشور داشته است،و مطمئناً از زمان روی کار آمدن آدیتیانات در مارس 2017، اوضاع بهبود نیافته است. او به جای تمرکز بر توسعه ی سیاسی این ایالت، انرژی اش را بر شیطان سازی از مسلمانان و دیگر اقلیت ها متمرکز کرده بود. ساخت معابد هندو به منظور تحقیر مسلمانان نیز از دیگر سیاست های او بود،  همچنین وی درآمدهای محدود دولت را برای طرح‌های پوپولیستی هدر می‌داد، در شرایطی که دولت با کمبود بودجه قابل توجهی مواجه بود.

با توجه به اینکه اوتار پرادش از بیشترین تعداد کرسی ها در هر دو مجلس ملی هند برخوردار است، حفظ کنترل بر قوه مقننه این ایالت برای دولت ناسیونالیست و هندوی حزب حاکم این کشور به نخست وزیری نارندرا مودی ضروری است. برای این منظور، مودی از نزدیک با همکار خود یعنی آدیتیانات برای تقویت چشم‌انداز انتخابات اخیر همکاری کرده است.

جای تعجب نیست که مودی به هر تاکتیک ممکن برای جلب اکثریت رای دهندگان ایالتی متوسل شده است. در اواخر نوامبر، مودی همراه با آدیتیانات، سنگ بنای یک فرودگاه بین المللی جدید را در اوتار پرادش که فاصله ی زیادی با دهلی نو ندارد، گذاشت. در اوایل دسامبر، با هیاهو و تبلیغات قابل توجه و چشمداشت به اکثریت هندوها در این ایالت، مودی با همراهی آدیتیانات از معبد کاشی ویشوانات، یکی از برجسته ترین زیارتگاه های هندوستان واقع در شهر بنارس در اوتار پرادش بازدید کرد.

از آنجایی که مودی و آدیتیانات هر دو ملی‌گرایان هندوی پرشوری هستند که دیدگاه مشترکی برای تبدیل هند به یک نظام قوم‌سالاری دارند، نتیجه انتخابات در اوتار پرادش در ماه مارس امسال قابل توجه است. با توجه به مزایای مهم تصدی مقام وزیر ارشد، وجود تفرقه میان مخالفان و عدم وجود دام های پیش بینی نشده برای آدیتیانات، احتمال بازگشت وی به قدرت بسیار زیاد است. پیروزی او به خوبی می تواند راه را برای پیروزی اکثریت گرایی هندو هموار کند.

2. کمبود کارکنان در دریاهای آزاد

توسط الیزابت براو، مقاله نویس فارین پالیسی و عضو ارشد موسسه امریکن اینترپرایز

من پیش بینی می کنم که در سال 2022، شاهد استخدام دریانوردان خواهیم بود. ممکن است تصور کنید که این موضوع چندان اهمیتی ندارد. اما این طور نیست. کشتی‌ها 80 درصد کالاهای تجاری جهان را به لحاظ حجم حمل می‌کنند که به معنای تحویل سالانه 1.5 تن کالا به هر فرد در کره زمین است. بدون حمل و نقل دریایی، ما به سادگی بسیاری از مواردی را که هر روز به آنها وابسته هستیم، دریافت نمی کنیم.

اما در حالی که کشتیرانی در نتیجه جهانی شدن رشد خارق العاده ای را تجربه می کند، مردم در غرب کمتر تمایل به استفاده از دریا دارند. به طوری که امروز بیش از 50000 کشتی عمدتاً توسط شهروندان چین، فیلیپین، اندونزی، روسیه و اوکراین مورد استفاده قرار می گیرند. هند نیز در میان تامین کنندگان برتر دریانوردان در جهان قرار دارد. هر کشور، به ویژه پیشرفته ترین اقتصادهای جهان، برای حمل و نقل کالاهای حیاتی به دریانوردان این کشورها وابسته هستند.

حتی قبل از همه گیری کرونا-ویروس، صنعت کشتیرانی در حال مبارزه با چالش های کارکنان بود. تصور کنید چه اتفاقی می افتد اگر دریانوردانی که همچنان باید در کشتی‌ها اقامت طولانی‌تر از حد معمول را تحمل کنند، زیرا کشورهای خسته از همه‌گیری به آن‌ها اجازه استراحت نمی‌دهند، تصمیم بگیرند که به اندازه کافی کار کرده اند. اگر حتی یک دهم از 1.6 میلیون دریانورد جهان از کار دست بکشند، جهان با اختلالات گسترده زنجیره تامین مواجه خواهد شد. گرفتاری ای گیر کردن کشتی Ever Given در کانال سوئز در مارس 2021 و تأخیر در بندر لس آنجلس نشان می دهد که دست از کار کشیدن دریانوردان چه وضعیتی ممکن است به وجود بیاورد. اگرچه ما شهروندان عادی با زندگی دریانوردان و حمل و نقل دریایی آشنایی زیادی نداریم، اما من در سال 2022، مشتاقانه به جذب و حفظ دریانوردان توجه خواهم داشت. همچنین همه افرادی که به خدمات آنها وابسته هستند نیز باید به این موضوع دقت کنند، زیرا بحران های کمی بیش از موضوع دریانوردان بر ما تأثیر می گذارد. موضوع مهم این است که چگونه افرادی که توجه کمی به آنها می شود این قدرت را دارند که زندگی ما را بسیار راحت یا بسیار سخت کنند؟ 3. تحولات سیاسی در خاورمیانه توسط استیون ای کوک نمی توانم به شما بگویم که وقتی فارین پالیسی از من خواست در مورد پیش بینی هایم برای سال 2022 و آنچه را که در سال 2022 دنبال خواهم کرد، بنویسم چقدر خوشحال بودم. بیشتر پیش بینی ها اشتباه هستند، به همین دلیل است که هیچ کس در ماه دسامبر به عقب باز نمی گردد تا ببیند چه چیزی را برای آن پیش بینی کرده بود. به هر حال، سه موضوع وجود دارد که به نظر من در سال 2022 مهم هستند.

اول، این موضوع اهمیت دارد که بازسازی مستمر بشار اسد، رئیس جمهور سوریه تا کجا پیش خواهد رفت؟ اسد که برخی در مارس 2011 پیش بینی کردند راه زین العابدین بن علی تونسی و حسنی مبارک از مصر را خواهد رفت، هنوز در قدرت است. او مشکلات مالی جدی دارد، اما با برقراری تماس های دیپلماتیک با عبدالله دوم، پادشاه اردن و عبدالله بن زاید آل نهیان، وزیر امور خارجه امارات، به نظر می رسد شرایطش رو به بهبود است. توجه به این نکته مهم است که دولت بایدن اعتراض شدیدی به تماس تلفنی پادشاه اردن با اسد یا دیدار وزیر امور خارجه ی امارات با رئیس جمهور سوریه نکرد.

دوم، من این موضوع را دنبال می کنم که آیا ترکیه به جای سال 2023 انتخاباتی در سال 2022 خواهد داشت یا خیر.
اینکه رئیس جمهور رجب طیب اردوغان، که نسبتا ضعیف است، می خواهد ترک ها زودتر به پای صندوق های رای بروند، برای من منطقی نیست، اما به نظر می رسد گروهی از روزنامه نگاران، چهره های مخالف و تحلیلگران ترکیه متقاعد شده اند که چنین است. شاید این آرزوی آنها است. اما من اولین کسی هستم که اعتراف می کنم ممکن است چیزی را درست پیش بینی نکنم و این اولین بار نیست که این اتفاق می افتد.

در نهایت، من علاقه دارم این موضوع را دنبال کنم که احزاب اسلام گرا در منطقه چگونه به تغییر فرصت های خود در سال 2021 واکنش نشان می دهند. حزب عدالت و توسعه مراکش تقریباً در انتخابات سپتامبر گذشته از بین رفت. النهضه تونس با تعلیق پارلمان توسط رئیس جمهور قیس سعید در ژوئیه دچار شکست بزرگی شد. حزب عدالت و توسعه ترکیه نتوانسته است از کاهش قابل توجه محبوبیت خود جلوگیری کند (اگرچه هنوز هم از حمایت یک سوم ترک ها برخوردار است). در حالی که دولت ترکیه به دنبال خروج از انزوای منطقه ای خود است، با درخواست مصر مبنی بر کنار گذاشتن اعضای اخوان المسلمین در ازای روابط دوجانبه بهتر مواجه شده است. اسلام‌گرایان به این شهرت دارند که همیشه بازی طولانی را انجام می‌دهند، بنابراین نحوه تنظیم و سازماندهی مجدد آن‌ها پس از یک سال که فرصت هایشان از بین رفته است، یکی از جالب‌ترین داستان‌های خاورمیانه در سال آینده خواهد بود.

4. تردید رای دهندگان نسبت به کسانی که به اروپا شک دارند

توسط کارولین دِ گرویتر ستون نویس فارین پالیسی و خبرنگار اروپا برای NRC Handelsblad

در سال 2022، من موضوع سیاستمداران اروپایی را دنبال خواهم کرد که بدون ضربه زدن به اتحادیه اروپا در انتخابات پیروز می شوند. یکی از مشکلات اصلی اتحادیه اروپا این است که سیاستمداران ملی دائماً از آن به عنوان قربانی برای پیروزی در انتخابات داخلی استفاده می کنند. اگر اروپایی ها در مورد اتحادیه اروپا و نقش بزرگ خود در تصمیم گیری در بروکسل صادق باشند، اروپا وضعیت بسیار بهتری خواهد داشت.

هیچ کس نمی داند این ایده که رأی دهندگان سیاستمداران بدبین به اروپا را ترجیح می دهند از کجا نشأت می گیرد. در واقع، شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد آنها سیاستمدارانی را ترجیح می دهند که در مورد اروپا صادق و واقع بین باشند، نه منافقانی که تظاهر به اروپا هراسی کنند.

به عنوان مثال، در سال 2016، مشاوری به الکساندر وان در بلن، استاد اقتصاد اتریشی که در آن زمان نامزد ریاست جمهوری بود، گفت که بیشتر از اتحادیه اروپا انتقاد کند، زیرا این امر باعث محبوبیت بیشتر او می شود. ون در بلن، یکی از اعضای آرام و ریش سفید سابق سبزهای اتریش این ایده را نپذیرفت. او گفت که این اظهارات وی قابل باور نخواهد بود، زیرا مردم او را در تمام عمرش در دفاع از یکپارچگی اروپایی می شناختند. بنابراین، ون در بلن حتی در طول رقابت شدید با یک نامزد راست افراطی که به شدت به اتحادیه ی اروپا مشکوک بود، همچنان در مورد اروپا به همان روشی که همیشه صحبت می کرد، سخن گفت و در نهایت برنده شد.

چند ماه بعد، بسیاری پیش بینی کردند که مارین لوپن، رئیس جمهور فرانسه خواهد شد. اما امانوئل مکرون ثابت کرد که آنها اشتباه می کنند. او با قاطعیت پیروز شد و ملت را با یکی از جاه طلبانه ترین برنامه های اروپایی که تا به حال توسط یک نامزد ریاست جمهوری تدوین شده بود، انرژی بخشید

5. نوسانات انتخاباتی آمریکای لاتین

توسط کریستوفر ساباتینی، محقق ارشد در چتم هاوس

تأثیر نامتناسب و شدید اقتصادی و اجتماعی همه گیری بر آمریکای لاتین در موجی از انتخابات 2021 و 2022 ظاهر می شود. انتخابات ریاست جمهوری کلیدی در شیلی، اکوادور، هندوراس، و پرو و ​​انتخابات میان دوره ای پارلمانی در آرژانتین، مکزیک و السالوادور رنگ و بوی مشخص ضد حاکمیتی یا حتی ضد سیستمی را به نمایش گذاشتند.

این روندها در انتخابات ریاست‌جمهوری 2022 در برزیل و کلمبیا ادامه خواهد یافت، زیرا رای‌دهندگان نرخ بالایی از نارضایتی را نسبت به روسای جمهور مستقر نشان می‌دهند. اگرچه این موضوع مهم است که آیا ژایر بولسونارو، رئیس‌جمهور برزیل شکست انتخاباتی را می‌پذیرد یا مانند مربی اش دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده به مخالفت با آن می پردازد.

تغییر دولت‌ها و دو قطبی‌سازی سیاسی داخلی، تغییرات فاحشی را در سیاست‌ خارجی، روابط تجاری، انسجام منطقه‌ای و ظرفیت رسیدگی به چالش‌های امنیتی و ژئوپلیتیکی گسترده‌تر ایجاد می‌کند. این بی ثباتی سیاسی فرصت های بیشتری را برای چین به منظور اعمال نفوذ دیپلماتیک و اقتصادی بیشتر در کشورهای دیگر ایجاد کرده است. این در شرایطی است که به نظر می رسد ایالات متحده به طور فزاینده ای در تلاش است تا نفوذ و اعتبار خود را هم در سطح جهانی و هم در نیمکره خود در مقابل چین نشان دهد.

در حالی که دولت‌های شیلی، پاناما، کلمبیا و اکوادور در حال حاضر در تلاش هستند تا روابط غربی خودد را با منافع اقتصادی ناشی از روابط تجاری و سرمایه‌گذاری نزدیک‌تر با پکن متعادل کنند، سایرین مانند ونزوئلا، بولیوی، السالوادور و احتمالاً هندوراس در سال 2022، روابط همه جانبه با چین را دنبال خواهند کرد. البته آنها اغلب بدون ظرفیت دیپلماتیک، اقتصادی یا سیاسی برای انجام این کار بر اساس شرایط خودشان، به این اقدام مبادرت خواهند کرد.

روند دولت بایدن در تقسیم جهان به دموکراسی ها و غیردمکراسی ها و فاسدها در مقابل صادقان و اعمال آزادانه تحریم ها علیه عوامل سرکش، بدون تعریف واضح یک سیاست گسترده تر، این تقسیمات را اغراق آمیز و نفوذ ایالات متحده را در نیمکره غربی تضعیف خواهد کرد.