ورود به بحث نوسازی بافت‌های فرسوده کار آسانی نیست/ فرصت ۳ ماهه برای بررسی عملکرد قاسمی در مدیریت دو حوزه مسکن و حمل‌ونقل

به گزارش خبرداغ، محمدرضا رضایی کوچی رئیس کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به سوالی پیرامون طرح «تفکیک وزارت راه و شهرسازی» و اینکه کمیسیون مجددا قصد پیگیری آن را دارد یا نه؟، گفت: این طرح یک بار به صحن آمد و با رأی نمایندگان از دستور کار خارج شد و با توجه به نامه‌ای که آقای رئیسی در این خصوص ارسال کردند، فعلا تصمیم بر این شد که برای مدتی مسکوت بماند.

وی افزود: دغدغه ما این بود که این حوزه به قدری سنگین است که یک نفر نمی‌تواند هر دو حوزه مسکن و حمل‌ونقل را همزمان اداره کند؛ یعنی اعتقاد خود من همین است اما باید ببینیم که آقای قاسمی می‌تواند هردوی این حوزه‌ها را باهم اداره کند یا نه.

رضایی کوچی در ادامه بیان کرد: ما یک فرصتی دادیم و باید ببینیم که سه ماه آینده چه اتفاقی رخ می‌دهد، اگر تا سه ماه آینده ارزیابی این باشد که کارها در هر دو حوزه جلو رفت، فبها و اگر نرفت باید دوباره بنشینیم، طرح را بررسی کرده و ایرادات را رفع کنیم تا بتوانیم مجدد آن را دنبال کنیم.

رئیس کمیسیون عمران مجلس در پاسخ به این سوال که «شهردار تهران گفته است برای نوسازی بافت فرسوده مردم را منتقل کرده، محله را می‌سازیم و بعد آن‌ها را به خانه‌ها باز می‌گردانیم، آیا چنین طرحی در عمل امکان‌پذیر است؟» بیان کرد: اجرای فرآیند تخلیه کار خیلی سختی است؛ چراکه از یکسو مردم به یک محله‌ای عادت کرده‌اند و با توجه به اینکه ساخت و سازهای ما معمولا یک یا دو سال طول می‌کشد، اجرای آن مقداری دشوار است.

وی افزود: در مجموع ورود به بحث نوسازی بافت‌های فرسوده کار آسانی نیست اما این مساله دو الگو دارد؛ یکی اینکه ما بیاییم و مردم را برای یک زمان یک یا دو ساله از محل سکونت فعلی‌شان انتقال دهیم و دوم اینکه زمین‌هایی را در فاصله نزدیک به همان محله مورد نظر تملک کنیم و مردم را در همان منطقه خودشان سکونت دهیم چراکه با توجه به یک نگاه و رویکرد محله‌ای در مدیریت شهری و اینکه مردم هم به محله‌هایی که در آن زندگی می‌کنند وابستگی دارند، می‌توان این روش دوم را جایگزین روش اول کرد.

رضایی کوچی در پاسخ به این سوال که «در مجموع انتقال و جابه‌جایی مردم برای بازسازی بافت فرسوده قطعی است؟» گفت: بله همین دو الگو موجود است «جا‌‌به‌جایی از منطقه‌ای به منطقه‌ دیگر» و «جابه‌جایی در فاصله کم و در همان محله» و راه دیگری ندارد که البته دومی بهتر به نظر می‌رسد که هم وابستگی مردم به محله‌ای که در آن ساکن هستند و هم الگوی محله‌ای قابل حفظ و ادامه دادن است.

انتهای پیام/