تفاوت سقف آرزوهای سرخ و آبی

پرسپولیس در دربی بی روح و سردی که هیچ کدام از دو تیم نمایش حتی نیمه درخشانی هم نداشتند در ضربات پنالتی ناکام ماند تا آبی ها جواز صعود به مرحله بعد جام حذفی را به دست آورند اما در انتهای بازی نه وزیر استقلالی شد و نه کسی این حذف را گردن ابر و باد و مه و خورشید و فلک انداخت.

این منش و مرام پرسپولیسی هاست که هرگز با هوچی گری قصه سازی و رویا پردازی میانه ندارند و به همین دلیل سالها و به ویژه ۵ سال است بر فوتبال ایران حکمرانی می‌کنند.

آنسوی ماجرا آبی ها به قدری از این صعود مسرور و سرمست‌اند که گویی فاتح جامی چیزی شده‌اند!!

حق هم دارند بالاخره باید این همه سال ناکامی محض را به شکلی هضم کنند و از سر بگذرانند.
‌
بعد از دروغ های خنده دار و مضحکی چون «وزیر پرسپولیسی» و «تیم حکومتی» حالا حکومتی ترین باشگاه همه تاریخ فوتبال ایران دست کم یک صعود(و نه برد) آن هم در ضربات پنالتی در برابر قدرت اول فوتبال ایران دارد که به آن بنازد و پزش را بدهد.
‌
در مقابل سرخ ها دغدغه‌ای بسیار مهمتر دارند، فتح پنجمین قهرمانی متوالی در لیگ برتر و ثبت رکوردی جاودانه که یقینا دهه‌ها طول خواهد کشید که تیمی دیگر تکرارش کند. صد البته که همین پوکر(۴ قهرمانی پیاپی) هم سالهای سال برای سایر تیم ها یک آرزوی دست‌نیافتنی خواهد بود.

این است تفاوت سقف آرزوهای سرخ و آبی، اولی در اندیشه پنجگانه و گلات و جاودانگی و دومی سرمست صعود با ضربات پنالتی در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی!!!
‌
القصه سرخ ها حذف شدند ولی وزیر را رنگی نکردند. حذف شدند اما به زمین و زمان تهمت و انگ نزدند. حذف شدند اما به خودشان و دیگران دروغ نگفتند می‌دانید چرا چون دست روی زانو گذاشتن و بلند شدن را بلدند.