به گزارش خبرداغ به نقل از جام نیوز، قهرمان سه دوره گذشته ليگ برتر در فصل جاري عملكرد پرنوساني داشته؛ آنچه دلايل مختلفي برايش ذكر مي‌شود.
الان ديوار گابريل كالدرون از همه كوتاه‌تر است و خيلي‌ها مربي آرژانتيني را نقش اول داستان مي‌دانند، اما بعضا از بي‌انگيزگي يا حتي كم‌كاري احتمالي بازيكنان هم به عنوان دليل شرايط موجود ياد مي‌شود. اين وسط اما شريك جرمي كه به اندازه كافي مورد توجه قرار نگرفته، اسمش «هوادار» است؛ عنصري كه وفاداري او در عصر باشكوه برانكو نقش مهمي در موفقيت‌هاي پرسپوليس داشت، اما امسال از سر شكم‌سيري و بي‌خيالي دل به كار نمي‌دهد و بيشتر مايل است به طرح انتقادات فني و فيلسوفانه در فضاي مجازي مشغول باشد! وقتي احمد نوراللهي محجوب و وظيفه‌شناس هم در آخرين مصاحبه‌اش حداقل هفت بار از عدم حمايت هواداران گله مي‌كند، يعني وضع خراب است؛ خيلي خراب.
كم‌لطفي از همان هفته اول
امسال به استثناي داربي تهران كه هميشه شرايط خاص خودش را دارد، نرخ حضور تماشاگران پرسپوليس در ورزشگاه از معدل استقلال، سپاهان، تراكتورسازي و حتي شهر خودرو هم پايين‌تر بوده است. در جريان آخرين بازي ليگي سرخپوشان در ورزشگاه آزادي كه در يك روز تعطيل برابر نفت مسجد سليمان برگزار شد، تنها هفت هزار نفر راهي استاديوم شدند كه اين آمار براي تيمي با داعيه محبوب‌ترين باشگاه آسيا باعث خجالت است. جالب اينكه پرسپوليس پيش از بازي با نفت مسجد سليمان از پنج بازي آخرش چهار برد و يك مساوي به دست آورده بود و با پيروزي در آن بازي وضعيت بسيار خوبي در جدول پيدا مي‌كرد. اين وسط شايد برخي ادعا كنند هواداران از كيفيت نمايش‌هاي پرسپوليس راضي نيستند و به ورزشگاه نمي‌روند. اين در حالي است كه كم‌لطفي طرفداران پرسپوليس دقيقا از هفته اول و حتي پيش از رونمايي از تيم كالدرون استارت خورد؛ به طوري كه در ايستگاه نخست و بازي با پارس جنوبي كه در هواي مطبوع اواخر تابستان برگزار شد هم كمتر از 20 هزار نفر در ورزشگاه حاضر شدند. آيا هيچ بهانه موجهي براي اين قصور مي‌تواند وجود داشته باشد؟ و آيا هواداري كه به ورزشگاه نمي‌رود، حق معركه‌گيري در اينستاگرام و توييتر را دارد؟
داداش برانكو، محبوب‌تر از كالدرون!
حقيقت آن است كه بسياري از هواداران پرسپوليس هرگز نسبت به گابريل كالدرون مهربان نبوده‌اند و با عدم پشتيباني كافي، به نوعي اقتدار او را در رختكن سلب كرده‌اند. در يك ديدگاه غلط و مخرب، چه بسا كالدرون از نگاه اين جماعت كسي است كه جاي برانكو را «غصب» كرده، در حالي كه چنين منطقي حتي با كف تفكر و تعقل هم سازگار نيست. شايد گابريل مربي فوق‌العاده‌اي نباشد، اما او كوچكترين نقشي در رفتن برانكو نداشته و تنها گناهش انگار پذيرش پيشنهاد هدايت پرسپوليس، بعد از كوچ مربي كروات بوده است! باوركردني نيست، اما واقعا صفحه اينستاگرامي كالدرون فقط يك‌پنجم برانكو دنبال‌كننده دارد و از اين نظر او حتي از داداش خسته و خواب‌آلود پروفسور هم عقب است! با اين طرز حمايت، چه انتظاري از تيم داريد؟ آدمي كه ترجيح مي‌دهد با خاطراتش زندگي كند، طبيعتا فرصتي براي ساختن آينده نخواهد داشت.
برانكو؟ كسي براي كونته بغض نكرد
مساله فرهنگ هواداري را اصلا ساده نبينيد. اين داستان، پيچ و خم‌ها و ظرافت‌هاي خاص خودش را دارد. موضوع در يك جمله صريح و كوتاه اين است كه انگار بسياري از هواداران پرسپوليس از كسب سه قهرماني پياپي ليگي و البته چند موفقيت همزمان ديگر سير شده‌اند و ديگر خبري از عطش چهار سال پيش نزد آنها نيست. تيم برانكو را همان عطش پيش برد، اما از شانس بد كالدرون، مربي آرژانتيني به دوران شكم‌سيري و بي‌اشتهايي هواداران خورده است. به يوونتوس نگاه كنيد؛ آنها هشت قهرماني پياپي در سري‌آ به دست آورده‌اند، اما هنوز براي تك‌تك مسابقات خانگي تمام صندلي‌هاي ورزشگاه را پر مي‌كنند و از روي سكو حتي براي يك اوت و كرنر ساده هم خودشان را به آب و آتش مي‌زنند. جالب است كه يوونتوس اين هشت قهرماني را با دو مربي به دست آورده؛ اولين بار آنتونيو كونته بود كه بعد از هشت سال ناكامي، بانوي پير را بر قله فوتبال ايتاليا نشاند و بعدتر هم با اين تيم هت‌تريك قهرماني كرد، اما پس از رفتن كونته، كسي در تورين با تيم قهر نكرد يا بهانه‌هاي بني‌اسراييلي از جانشين او نگرفت. به نوشته بانک ورزش، مردم همچنان دل دادند به كار و باعث شدند آلگري هم قهرماني‌ها را ادامه بدهد؛ شبيه حمايتي كه همين امروز از مائوريتسيو ساري وجود دارد. اينجا اما ارتش فيك لايك و كامنت، پشت پرسپوليس را خالي كرده‌اند و البته توقع معجزه دارند. منتظر بمانيد، حتما مي‌شود!
