وی درباره حضورش در عرصه سینما اضافه کرد: علاوه بر این سریال در فیلم سینمایی «لواسان» به کارگردانی سمیرا رجبی به ایفای نقش پرداختم، در این فیلم در کنار عباس غزالی یکی از نقشهای اصلی را ایفا می کنم.
بازیگر سریال «ایل دا» در مورد مضمون فیلم سینمایی «لواسان» تاکید کرد: جوانی در مخمصه روحی روانی قرار گرفته است. وی در این شرایط و در ضمیر ناخوداگاه خود قصد خروج از کشور را دارد اما در این میان اتفاقاتی رخ می دهد که وی را متوجه اشتباهش می کند.
بازیگر فیلم «اتویوس شب» درباره کیفیت سومین فصل از ستایش ۳ اضافه کرد: فصل دوم چندان از سوی مخاطبان مورد استقبال قرار نگرفت، اما فصل سه کیفیتی بالاتر از فصل اول ودوم را دارا است، زیرا همانطور که تا اینجای اثر دیده ایم، ستایش ۳ قصه پر پیچ و خم و جذابتری دارد. البته از همان روزهای اول براساس طرح و فیلمنامه و کارگردانی می دانستیم اثری قابل دفاع خواهد بود.
وی درباره تکنیک بازی خود در سه فصل ستایش و حفظ روند بازی در یک نقش طی سالیان مختلف ادامه داد: واقعیت امر من از تکنیک توکل بر خدا در بازیگری استفاده میکنم و همیشه امیدم به خداست. البته در بخش حفظ بازی و جنس بازی بیشترین تاثیر را نویسنده و کلیت فیلمنامه بر عهده دارد. بازیگر میتواند مثل شابلون نقش را تکرار کند و این هنر نویسنده است که جنس بازی را حفظ میکند. البته این را فراموش نکنیم که در سریال ستایش ۳ نقش جذابی را ایفا می کنم که این جذابیت در اشتیاق من برای پختگی نقش موثر است.
بازیگر فیلم «تقاطع» درباره بازه زمانی ستایش ۳ افزود: ستایش ۳ از لحاظ زمانی زیاد از ستایش دو فاصله ندارد. داستان این سریال ادامه فصل قبل است و اینطور نیست که چندین سال گذشته باشد و بازیگران پیرتر شده باشند. ستایش ۳ همان قصه در همان برهه زمانی است پس برخی حواشی در قبال موضوعاتی همچون گریم بازیگران چندان جایز نیست.
وی درباره کمرنگ بودن خود در عرصه سینما تاکید کرد: من نمیدانم چه بلایی بر سر سینما آمده است. چرا بازیگری که در جوانی برای «اتوبوس شب» دیپلم افتخار جشنواره فجر را گرفته بازیگر تلویزیونی خطاب میشود. سینما کلاً توسط بیست بازیگر میچرخد که از این فیلم به آن فیلم میروند و اجازه ورود هیچکس را به جزیره خود نمیدهند.
این بازیگر سینما درباره وجود باندبازی در سینما خاطرنشان کرد: من نمیفهمم این تقسیمات بازیگر سینمایی از کجا آمده است. سینمای ایران درگیر باندبازیهای شدید شده و افراد از خودشان ادای روشنفکر بودن در میآورند تا خودشان را در این باندها جای دهند. وضعیت اسفبار سینمای ایران در سالهای اخیر به اوج خود رسیده است، زیرا حرف اول سینمای ایران را اسپانسرها میزنند نه کارگردانان.