بازکردن دروازه پرتغال درآخرین ثانیهها، میتوانست از مهدی طارمی یک
قهرمان ملی بسازد. او اما انگار با خودش عهد کرده در حساسترین موقعیتها،
لغزش را نیز تجربه کند. پادشاه تناقض فوتبال ایران، در جام ملتها نیز
سختترین و حساسترین بازی ایران را از دست خواهد داد. او در برابر چین،
یکی از بهترین نمایشهای ملی همه دوران فوتبالاش را سپری کرد اما در عین
حال، توانست کارلوس کیروش و هواداران تیم ملی را نیز عصبانی کند. طارمی با
یک خطای بیدلیل در میانه میدان(البته پایش هم لغزید) اخطار گرفت و شانس
حضور در مرحله نیمهنهایی را از دست داد؛ اتفاقی که بهسادگی میتوانست از
آن جلوگیری کند. این اخطار، نشانهای آشنا از «طارمی بودن» است؛ بازیکنی که
در بهترین روزها هم دلیلی برای سرزنش به دیگران میدهد و در بدترین روزها
هم دلیلی برای تحسین بهدست میآورد. او یک معجون عجیب برای فوتبال ایران
است؛ ملغمهای از نقاط روشن و تاریک؛ پدیدهای که هنوز به یک فوتبالیست
کامل تبدیل نشده است اما حتی در این وضعیت، چشمها را خیره میکند.
غیبت طارمی در بازی بزرگ با ژاپن، یک ضربه بزرگ برای خود این ستاره محسوب
میشود اما بعید بهنظر میرسد که تیم کیروش را چندان تحتتأثیر قرار
بدهد. این تیم با تغییرات مداوم خو گرفته و شمایلی پیدا کرده که در آن هیچ
نامی بزرگتر از مجموعه تیم نیست. در غیاب طارمی، احتمالا سامان قدوس از
ابتدا در ترکیب اصلی قرار خواهد گرفت؛ ستارهای که تشنه فیکس شدن و به ثمر
رساندن یک گل حساس برای تیم ملی است. به نوشته همشهری ورزشی، مهدی ترابی
نیز میتواند از گزینههای جدی بازی در این بخش از زمین باشد؛ فوتبالیست
پرانگیزهای که سابقه باز کردن دروازه ژاپن را نیز دارد. تیم ملی ایران
حالا به درجهای از انسجام رسیده که نبودن هر بازیکن در آن، بیشتر از آنکه
به ضرر تیم باشد، به ضرر خود آن بازیکن است. حتی اگر نام آن بازیکن، مهدی
طارمی باشد.