رابطه افزایش اندازه دور کمر با هورمون‌ها

کاهش چربی و وزن اضافه دور کمر می تواند بسیار دشوار باشد. اما پیش از این که درگیر ورزش های سخت و رژیم های غذایی محدود کننده شوید باید به یک نکته توجه داشته باشید: با افزایش سن، حتی اختلالی جزئی در سطوح هورمون های بدن انسان می تواند موجب افزایش چربی در ناحیه شکم شود که خلاص شدن از آن نیز بسیار دشوار است.

به گزارش خبرداغ به نقل از  "پریونشن"، پژوهشی جدید نشان داده است که زنان یائسه که درمان جایگزینی هورمون را انجام می دهند دارای چربی شکمی کمتر نسبت به آنهایی هستند که این کار را انجام نمی دهند. اما پیش از مراجعه به پزشک، روش هایی طبیعی برای تنظیم سطوح هورمون ها نیز وجود دارند که می توانید مد نظر قرار دهید. کاهش مصرف شکر، حذف غذاهای فرآوری شده از رژیم غذایی، و پرهیز از خوراکی هایی مانند لبنیات، الکل و کافئین می تواند برای بازگشت سطوح قند خون و انسولین به حالت عادی مفید باشند.

در ادامه با برخی نشانه ها که از نقش هورمون ها در افزایش چربی شکم حکایت دارند، بیشتر آشنا می شویم.

اگر در بیشتر طول زندگی خود دارای شکمی نسبتا صاف بوده اید و به ناگاه با افزایش چربی دور کمر خود مواجه شده اید، این ممکن است نشانه ای از افزایش چربی شکم مرتبط با تغییرات هورمونی باشد. با افزایش سن، مقاومت بدن به انسولین می تواند افزایش یابد، که موجب ذخیره چربی بیشتر به جای سوزاندن آن می شود. همچنین، زنان با ورود به مرحله پیش یائسگی و پس از آن با افزایش سطوح استروژن مواجه می شوند. تسلط استروژن مقاومت به انسولین را افزایش می دهد که موجب تجمع چربی در قسمت میانی بدن می شود.

مقاومت به انسولین می تواند آثار ثانویه بر هورمون های دیگر نیز داشته باشد. در همین راستا، مقاومت به انسولین می تواند اثر چشمگیری بر هورمون لپتین داشته باشد. لپتین مسئول احساس سیری است، اما افزایش سطوح انسولین در فعالیت این هورمون اختلال ایجاد می کند.

افزایش سطوح لپتین بر خلاف آنچه ممکن است تصور کنید به معنای افزایش احتمال دست کشیدن زودتر از غذا خوردن نیست. افزایش سطوح لپتین می تواند به اختلال در عملکرد گیرنده های لپتین منجر شود. این گیرنده ها ارسال سیگنال به مغز برای توقف غذا خوردن را متوقف می کنند. در نتیجه، شما به جای توقف همچنان به غذا خوردن ادامه می دهید و سیگنالی برای توقف این کار دریافت نمی کنید.

هورمون کورتیزول یکی دیگر از بازیگران کلیدی در افزایش چربی شکم است. کورتیزول از هورمون های استرس محسوب می شود و افزایش مداوم آن می تواند به افزایش وزن منجر شود. زمانی که با اضطراب و استرس مواجه هستید، بدن وارد حالت بقا می شود. با ورود بدن به این حالت، سطوح کورتیزول افزایش یافته و سیگنال ذخیره چربی بیشتر ارسال می شود.

زنانی که وارد دوره پیش یا پس از یائسگی می شوند اغلب با نوسان سطوح هورمون استروژن مواجه هستند که می تواند نوسانات خلقی و افزایش وزن در اطراف قسمت میانی بدن را به همراه داشته باشد. بر همین اساس است که زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به اختلالات خلقی قرار دارند.

نوسان سطوح استروژن به طور طبیعی طی تغییرات بدنی یائسگی رخ می دهد که می تواند موجب نوسان های خلقی شده و افزایش وزن را در پی داشته باشد. اگر در تلاش برای کاهش وزن خود هستید و به موفقیتی در این زمینه دست نمی یابید، بهتر است خود را سرزنش نکنید زیرا هورمون ها در بسیاری از موارد علیه شما وارد عمل می شوند.

بی خوابی و احساس خستگی شدید می توانند نشانه های آشکار از تاثیر هورمون ها در افزایش وزن باشند. کمبود خواب موجب خستگی شدید می شود که می تواند استرس را در پی داشته و به بی خوابی منجر شود. تمام این موارد در سطوح هورمون ها، به ویژه کورتیزول، اختلال ایجاد خواهند کرد. سطوح بالای کورتیزول می تواند به کاهش سطوح تیروئید منجر شود که احتمال افزایش وزن در قسمت میانی بدن را افزایش می دهد. همچنین، این شرایط به کاهش هورمون رشد منجر می شود که مسئولیت ساخت بافت، رشد ماهیچه، و سلامت کلی را بر عهده دارد.

مشکل اصلی در مبارزه با عدم تعادل هورمونی که موجب چربی شکمی می شود، چرخه ای بودن ساختار آنهاست، به این معنی که یک مشکل به مشکلی دیگر منجر شده و مشکل جدید عاملی برای بروز مشکل اولیه می شود. بر همین اساس است که زنان بسیاری در کاهش چربی شکم مرتبط با هورمون با دشواری مواجه هستند.

جدا از مداخله پزشکی، تغییرات سبک زندگی می توانند به شکستن  چرخه و تنظیم هورمون ها کمک کنند. تصمیم گیری های هوشیارانه روزانه درباره غذای مصرفی، ورزش، میزان خواب، و رسیدگی به استرس کلید مبارزه با عدم تعادل هورمون هاست.

 عصر ایران