برانکو و شفر مدتهاست که مصاحبه ملتهب خاصی نکردهاند و اساسا مشخص نیست جریمه 10میلیونی آنها بر چه اساسی در نظر گرفته شده. ممکن است بهانه کمیته انضباطی، اظهارات چند هفته قبل آنها در مورد محرومیت سرور جباروف باشد که در این صورت هم علاوه بر تاخیر عجیب و طولانی، باید گفت این دو مربی خبط و خطای خاصی نکردهاند که لازم باشد مجازات شوند. این قبیل جنگهای روانی در بسیاری از نقاط دنیا وجود دارد و از قضا شدت و حدتش به مراتب بیش از این حرفهاست. تنها کافی است دوستان جنگ لفظی اخیر کونته و مورینیو را مرور کنند و ببینند این دو مربی در رسانهها چه چیزهایی خطاب به هم گفتهاند. این حاشیهها جزو جذابیتهای ذاتی فوتبال است و درست نیست به بهانههایی مثل تنشآفرینی از آنها کسب درآمد کرد.
از همه بدتر اما تناقضات سیستم مدیریتی فوتبال ایران است. چطور است که دوستان چهار تا جمله ساده برانکو و شفر را موجب التهاب تشخیص میدهند و این دو مربی را در آستانه بازیهای آسیایی حساسشان جریمه میکنند، اما در قبال سالها تلخزبانی و مصاحبههای تند و متشنج کارلوس کیروش لام تا کام حرف نمیزنند؟ اگر اظهارات پیش پا افتاده شفر و برانکو پنج میلیون جریمه دارد، انصافا کیروش فقط بابت همان یک پیامکی که وسط مناظره علیه علی کریمی برای عادل فردوسیپور فرستاد و آنطور کل ارکان فوتبال ایران را به هم ریخت چقدر باید تاوان بدهد؟ حالا بگذریم که مربی پرتغالی (با وجود همه تواناییها و خدمات فنی تحسینبرانگیزش) استاد زخم زبان زدن، لقب دادن و مار و عقرب خطاب کردن این و آن است. یک کلام بگویید زورمان به او نمیرسد و خلاص. از قضا اصل حرف علی کریمی هم همین دوگانگیها و نتوانستنهاست. این فدراسیون با این تشکیلات و تصمیماتش اصلا نیازی به رقیب و مناظره ندارد. علی کریمی میتواند همینطور راست راست توی خیابان راه برود و برنده مناظرههای نکرده با فدراسیونی باشد که برانکو و شفر را به خاطر هیچ و پوچ میچلاند، اما به کیروش که میرسد فقط تعظیم عرض میکند!
همشهری ورزشی