گزارشی از تجاوز، قتل و سوزاندن کودکان روهینگیایی+تصاویر

به گزارش خبرداغ به نقل از افتاب  ، او می‌گوید از آن گور دسته‌جمعی فرار کرد و به‌ خانه‌ای روستایی رفت اما از سوی سربازان ارتش میانمار مورد تجاوز قرار گرفت و در خانه چوبی‌ای که در آن زندگی می‌کرد را قفل کردند و به آتش کشیدند. دختر هفت ساله‌اش راضیه نیز در کلبه بود که در نهایت نجات یافت. او می‌گوید مادرم به آنان گفت شما چه کسی هستید؟ آنان سر مادر من را شکستند و من را پرتاب کردند». ۶۱۵ هزار پناهجوی روهینگیایی از آگوست به این سو فرار کرده‌اند». 

سی ان ان در ادامه اشاره می‌کند که پناهجویان از درگیری‌های صورت گرفته در ایالت راخین فرار کرده‌اند؛ جایی که ارتش میانمار به ستیزه‌جویان روهینگیایی حمله کرد. سازمان ملل می‌گوید آنچه در راخین روی می‌دهد نمونه پاکسازی قومی است». 

ممتاز در اواخر سپتامبر با راضیه در بنگلادش دیدار کرد. او ۱۵ روز در بیمارستان بستری بود و قادر به صحبت کردن نبود و حتی یک لیوان آب هم ننوشید. ممتاز به تدریج شروع به بیان آنچه بر او رفته، کرده بود. عفو بین‌الملل نیز تصاویر ماهواره‌ای را منتشر کرده که روستاهای روهینگیایی‌نشین را پیش و پس از سوزاندن خانه‌ها نشان می‌دهند». 

سی ان ان اشاره می‌کند که ۱.۱ میلیون روهینگیایی در میانمار زندگی می‌کنند که دولت میانمار آنان را به عنوان بنگالی تلقی می‌کند. بنگلادش اما اصرار می‌ورزد که آنان میانماری هستند. 

یکی از مقام‌های روستای مذکور گفته که به ساکنان اطمینان داده شده که ممکن است خانه‌ها به آتش کشیده شوند اما دیگر کسی را نخواهند کشت. حسینه، یک زن روهینگیایی از تولا تولی می‌گوید که سربازان دختر یک ساله او را در حالی که هنوز زنده بود درون آتش انداختند. او می‌گوید که فرزندانش را از آغوشش گرفتند و در میان لباس‌های در حال سوختن انداختد. گفته می‌شود در صبح روز ۳۰ آگوست امسال در آنجا بیش از ۱۵۰۰ تا ۱۷۰۰نفر در یک روز کشته شدند. اهالی محلی معتقدند که این برنامه‌ریزی کشتار از ۲۵ اگوست انجام شده بود». 

سی ان ان در بخش دیگری از این گزارش اشاره می‌کند سوختگی‌های ممتاز در بنگلادش به تدریج بهبود می‌یابند اما او با آینده‌ای ناامید‌کننده مواجه است. سی ان ان می‌افزاید: «در اردوگاه‌های مرزی مراقبت‌های بهداشتی کافی از سوی سازمان ملل برای بحرانی‌ترین بحران پناهجویان ارائه نمی‌شود. او و راضیه تنها هستند. ممتاز می‌گوید شوهرش با شلیک گلوله کشته شد و یکی از سه پسر او به آتش کشیده شد و دو پسر دیگرش در کلبه چوبی کشته شدند و تنها او و راضیه موفق به فرار شدند. سر راضیه آسیب دیده است اما بدتر از آن آسیب‌های ذهنی و روانی و تکرار خاطرات است که او را اذیت می‌کند. ممتاز با ناراحتی می‌گوید این دختر کوچک همه چیز را دید؛ از جمله سوزاندن برادرش در آتش».