به گزارش
خبرداغ به نقل از فارس: «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران طی مصاحبه با
نشریه «پالتیکو» گفت اکنون شانس توافق هسته‌ای برای پایدار ماندن بیش از 50
درصد است.
ظریف طی گفت‌وگو با «سوزان گلاسر» خبرنگار بخش «گلوبال»
نشریه پالتیکو، ضمن موافقت با این مسئله که لحن تند سخنرانی اخیر «دونالد
ترامپ» رئیس جمهور آمریکا در سازمان ملل، از زمان انقلاب اسلامی تا کنون
بی‌سابقه بوده است، گفت که جامعه جهانی بر ارزش توافق هسته‌ای تاکید دارد و
رئیس اجلاس عمومی (سازمان ملل) نیز بر لزوم احترام همگان به این توافق
تاکید کرد.
وی ادامه داد: «این بدان دلیل نیست که توافق کاملی است. معتقدم که توافق
کاملی در دنیا وجود ندارد زیرا هر توافقی دو طرف دارد که شامل بده بستان
برای آن دو طرف است و هرکدام (عایدی خود) از توافق را به خانه می‌برند.
اکنون این توافق هفت یا هشت طرف دارد، گروه 5 +1، ایران و اتحادیه اروپا.
این
توافق باید نگرانی‌ها، دلواپسی‌ها و منافع حداقل 7 بایگر مختلف را پاسخ
دهد، پس نمی‌تواند برای همه آنها کامل باشد. این (توافق) باید مفادی داشته
باشد که نگرانی‌های یک طرف را پاسخ دهد و مفاد دیگری داشته باشد که
نگرانی‌های طرف‌های دیگر را نیز برطرف کند.
اما چیزی که در زمان
آغاز مذاکرات بر سر این توفاق مهم بود، این بود که روی هدف مشترکی توافق
کردیم و آن هدف مشترک این بود که ایران باید برنامه هسته‌ای داشته باشد که
کاملا صلح‌آمیز باقی بماند. اهمیت آن هدف مشترک این بود که ما موضع‌گیری‌ها
10 سال گذشته را ترک کنیم. در 10 سال گذشته، دو هدف کاملا مخالف وجود
داشت.»
وزیر خارجه کشورمان در پاسخ به این اظهار نظر گلاسر که «اما
اکنون ایران دوباره به موضع‌گیری می‌پردازد» تاکید کرد: «بله، ما دوباره
موضع‌گیری می‌کنیم. مشکل اینجاست. اما موضع‌گیری به ما کمکی نمی‌کند.
ایالات متحده تمام تحریم‌هایی را که می‌تواند (علیه ایران) وضع کرده است.
گمان نمی‌کنم چیزی مانده باشد که آمریکا بر ایران تحمیل کند اما این مسئله
نتایج مورد نیاز (برای آنها) را درپی نداشت.
بگذارید با شما رو راست
باشم...زمانی که آمریکا به اعمال تحریم‌ها را آغاز کرد، ایران کمتر از 200
سانتریفیوژ داشت. زمانی که آمریکا در سال 2013 به پای میز مذاکره آمد،
ایران 20هزار سانتریفیوژ داشت. و (آمریکا) تحریم‌هایی را بدون محدودیت
اعمال کرد. به جایی نرسیدند.
البته که ایران نیز از آن (افزایش
تعداد سانتریفیوژها) سود نبرد زیرا زمانی که روند آغاز شد، ما رشد 6 یا 7
درصدی داشتیم. زمانی که به پای میز مذاکره رفتیم، ما رشد منفی 7درصد
داشتیم. پس، همه بازنده شدند. این دلیلی است که باید اهدافمان را بازتعریف
کرده، موضع‌گیری‌ها را پایان داده و مذاکره را آغاز کنیم.
اکنون بعد
از 2 سال مذاکره و دو سال اجرای نسبتا موفق (توافق) حداقل از سوی ایران،
اما اجرای (توافق) از سوی ایالات متحده را می‌توان در بهترین حالت
خسته‌کننده و ملال‌آور توصیف کرد.حداقل همه ما می‌دانیم که توافق فعال است و
این چیزی است که همه اعضای گروه 5 + 1 به جز یکی، طی نشست وزیران در شورای
امنیت به آن اذعان کردند.»
