| |
دوشنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۲۳:۲۵
بروزرسانی ۱ ساعت پیش
به گزارش خبرداغ،آنها در حال حاضر به مسابقات مهمي فكر مي‌كنند كه بايد بدون طارمي پشت
سر بگذارند؛ ديدارهاي سرنوشت‌سازي مثل بازی برگشت نيمه‌نهايي ليگ قهرمانان،
داربي تهران و شايد در خیالی دور و رویایی، حتي فينال آسيا! با اين وجود
اما به نظر مي‌رسد همه پرسپوليسي‌ها و حتي هواداران تيم ملي بايد يك نگراني
عميق‌تر هم داشته باشند؛ اينكه طارمي چطور اين دوران طولاني خانه‌نشيني را
پشت سر مي‌گذارد و آيا در بازگشت به ميادين مي‌تواند كيفيت سابق را داشته
باشد يا نه؟
بدون تعارف فوتبال ايران زمينه بسيار مناسبي براي حاشيه‌پردازي دارد و حفظ استانداردهاي حرفه‌اي در آن به‌خصوص در حوزه زندگي شخصي كار بسيار دشواري است. در اين وضعيت اگر بازيكن در شرايط تمرين و اردو و مسابقه هم نباشد، كار به مراتب دشوارتر خواهد شد. مصداق بارز اين داستان هم پيام صادقيان بود؛ يك استعداد قابل توجه كه خيلي زود و مفت سوخت. صادقيان در ليگ سيزدهم به يك ستاره تمام‌عيار تبديل شد و همه چشم‌ها را به خودش خيره كرد. او با پرسپوليس به مقام نايب‌قهرماني ليگ برتر هم دست يافت و مدعي پوشيدن پيراهن تيم ملي شد. با اين اوصاف ابتداي ليگ چهاردهم اتفاقي رخ داد كه كلا مسير زندگي پيام را عوض كرد. او هفته دوم در دقايق پاياني بازي با فولاد در اهواز بعد از دريافت كارت قرمز از اكبريان داور مسابقه با دست به وي ضربه زد. چند روز بعد كميته انضباطي فدراسيون فوتبال صادقيان را به خاطر اين حركت سه ماه محروم كرد كه البته بعد از اعتراض باشگاه پرسپوليس، اين مدت به دو ماه كاهش يافت. با اين وجود همين دو ماه هم كافي بود تا پيام كاملا از شرايط عادي و حرفه‌اي دور شود.
معلوم نيست در آن 60روز چه بر سر صادقيان آمد، اما او از روزي كه برگشت تا همين حالا، هيچ نشانه‌اي از آن ستاره خلاق و گريزپاي سال92 نداشته است. پيام با دريبل و فرار و پاس عمقي و ضربه ايستگاهي رفت، اما وقتي برگشت فقط خشم و خميازه در بساطش باقي مانده بود. حالا هم طارمي در همان نقطه ايستاده. خودش مي‌گويد دو سال خدمت كرد و در اوج برگشت، اما فرقش اين است كه آن زمان مشهور نبود و مثل همه سربازهاي دنيا كلاغ پرش را مي‌رفت. حالا اما در خانه نشستن با اين همه شهرت، اصلا كار آساني نيست. آيا طارمي از پس اين ماموريت بر مي‌آيد؟
