نامه به روحانی درباره حضور حجتی در کابینه جدید

در این نامه که نسخه‌ای از آن در اختیار آفتاب نیوز قرار گرفته، آمده است:

جناب آقای دکتر روحانی 

رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران

سلام علیکم. با اهدای تحیات، حضرتعالی بیش از هر فرد دیگری مستحضرید که مهندس محمود حجتی بی‌گمان یکی از سه چهره موفق دولت یازدهم به شمار می‌رود. او بخش کشاورزی را که در سال 1384 از جنبه واردات گندم، شکر و حبوبات در خودکفایی کامل قرار داشت در شرایطی در سال 1392 بازپس گرفت که یکی از نگارندگان آن را به شهری تشبیه کرده بود که مورد تهاجم هسته‌ای قرار گرفته است. تنها "کاخی" را که کشاورزان داشتند به رایگان به دستگاه قضا داده بودند و هر بخش از وزارتخانه در کوی و محله‌ای مأوی گزیده بود که یافتن آن حتی برای مدیران وزارتخانه نیز مشکل ساز بود. سیلوهای گندم خالی بود و بالاترین رکورد واردات آن در طول تاریخ ایران رقم خورده بود. ذخیره خوراک دام صفر بود و اقدامی هم برای سفارش واردات ضروری آن صورت نگرفته بود. نیروهای مجرب و پیش کسوتان بخش کشاورزی و جهاد سازندگی هم یا خانه نشین بودند یا در راهروهای دستگاههای قضایی سرگردان شکایت دولتمردان سابق بودند. "تامین محصولات کشاورزی و ارزاق عمومی" در دو جا مستقر بود: 1) وزارت بازگانی (بخوانید واردات) 

و 2) وزارت جهاد کشاورزی (بخوانید تولید). در مصاف تاریخی واردات/تولید هم همواره واردات بود که توان ضربه فنی تولید ملی را داشت. روابط بین‌المللی در حوزه کشاورزی و تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی سیاه ترین و تباه‌ترین دوران خود را تجربه می‌کرد. 

حجتی اگرچه همان موقع هم برای گریز از قبول مسئولیت سنگین بازسازی و نوسازی بخش ویران شده کشاورزی به قصد ده روزه عازم مشهد شد و جوار ثامن الائمه را بر صدارت ترجیح داد، اما دوستداران او در جامعه علمی کشور، در خانه کشاورز، پیشکسوتان جهاد سازندگی و متخصصین مجرب بخش کشاورزی اجازه ندادند او از چالش سهمگینی که به دنبال گریز از آن بود رهایی یابد. حضرتعالی بهترین گزینه را انتخاب نمودید و نتیجه شیرین این انتخاب را هم در جریان رقابت‌های انتخاباتی دولت دوازدهم چشیدید؛ به نحوی که هیچ یک از رقبا نتوانستند کوچکترین تعرضی به دستاوردهای بخش کشاورزی داشته باشند.  

حجتی هم شانه از زیر بار مسولیت خالی نکرد. آستین بالا زد و یا علی گفت و مدیران و شایستگان و نخبگان را گرد هم آورد. برخلاف اسلاف خود اجازه برخورد با حتی یک نفر از مدیران سابق جهاد کشاورزی سال‌های 84 تا 92 را به احدی نداد و حتی از شایستگان آنها نیز استفاده کرد. برای حجتی "تولید بخش کشاورزی و در صدر آن حمایت از مولدین بخش" اهمیت داشتند. به درستی فهمید که اگر بخواهد وارد حاشیه شود و برای مثال به دنبال باز پس گیری "تنها کاخ کشاورزان" باشد باید تمام دوره 4 ساله وزارت خود را به کشمکش با دستگاه قضا سپری کند. کاخ را نبخشید، آن را رها کرد و خانه دیگری برای کشاورزان ساخت. خانه‌ای که آجرهای آن "تدبیر" و ملات آن "امید" بود. 

حجتی به سرعت زیرساخت‌های تامین نهاده‌ها را بازسازی و تقویت کرد. فناوری را از بخش تحقیقات داخلی گرفت اما هرجا لازم شد برای دستیابی به فناوری از هرکجای دنیا "نه" نگفت. تغییرات ساختاری از جمله تفکیک باغبانی از زراعت و تقویت آموزش بهره برداران و واگذاری آموزش عالی به وزارت ذیربط خود، همکاری و همدلی بی سابقه با دانشگاهیان و دانش پژوهان و روابط گسترده با انجمن‌های علمی حوزه کشاورزی را از سر گرفت و از تجارب و دیدگاه تخصصی و کارشناسی بخش بهره‌ها برد. 

در مدت کمتر از سه سال کشور را به خود کفایی کامل در گندم نایل کرد، در محصولات دیگر مانند شکر و حبوبات و برنج و روغن، ضریب خودکفایی را بالا برد و تاریخی ترین رکورد صادرات گندم و سیلو‌های مملو از 8 میلیون تن گندم را تقدیم ملت کرد. با همت و حمایت سازمان برنامه و بودجه 15000 میلیارد تومان خرید تضمینی گندم از گندمکاران که از اصیل‌ترین مولدین کشور هستند را رقم زد. 

مجموع تولیدات کشاورزی کشور با 21 درصد رشد از 97 میلیون تن در سال 1392 به 118 میلیون تن در سال 1395رسیده و تراز تجاری غذا و محصولات کشاورزی در کشور از منفی 1/8 میلیارد دلار در سال 1392 به منفی 3 میلیارد دلار در سال 1395 رسیده است. لذا در حالیکه در طی سال‌های گذشته در بخش¬های دیگر کشور رکود نسبی حاکم بوده ولی بخش کشاورزی در هر 4 سال رشد مثبت اقتصادی داشته است. در تأمین امنیت غذایی در محصولات اساسی و استراتژیک در طی دولت یازدهم قدم¬های مثبتی برداشته شد که علاوه بر خودکفایی در تولید گندم در سال های 95-94 و 96-95 و عدم نیاز به واردات آن بعنوان یکی از مهمترین اقلام در امنیت غذایی کشور می توان از رشد 40 درصدی در تولید شکر کشور و افزایش سه برابری تولید دانه¬های روغنی نیز نام برد. نه توان نگارندگان و نه حوصله این نوشتار ظرفیت بیان دستاوردهای بخش کشاورزی در دولت یازدهم را ندارد. در یک کلام می توان گفت که قطار واژگون شده کشاورزی در مسیر حرکت به سوی مقصد بر روی ریل اصلی مستقر شد.

محمود حجتی اصلاح طلبی شجاع و صریح اللهجه‌ای است که مصلحت اندیشی ندارد. اما اصلاح طلبی است که مورد وثوق کامل رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی هم هست، همو که تولید ملی و اشتغال را اساس اقتصاد مقاومتی می‌داند. این اعتماد همزمان رهبری و علاقمندان جریان اصیل اصلاح طلبی و اصولگرایان معتدل، از حجتی سرمایه‌ای غیر قابل انکار و اغماض برای بخش فراهم کرده است. 

اما این روزها در حالی که فهرست تغییرات دولت دوازدهم مراحل تکمیلی خود را سپری می‌کند و حضرتعالی آماده آخرین رایزنی برای تکمیل این فهرست می‌شوید ساز ناکوک ترک این وزیر لایق و کارآمد از دولت دوازدهم دلسوزان و پیشکسوتان و نخبگان بخش را نگران کرده است. 

حجتی خود می‌گوید تصمیم به عدم حضور در دولت دوازدهم را دفعتا نگرفته است بلکه در فرایندی که حداقل به یک سال پیش از برگزاری انتخابات شکوهمند 29 اردیبهشت باز می‌گردد به این تصمیم رسیده و آن را اعلام کرده است. او در این ایام شبها خواب ندارد و نمی‌تواند از کابوس ورشکستگی مولدین بخش کشاورزی رهایی یابد. او نمی‌تواند هم وزیر باشد و هم بر سر بخش‌هایی از دولت که "تنظیم بازار" را بدون توجه به منافع تولید کنندگان داخلی بهانه‌ای برای توسعه واردات قرار می‌دهند فریاد برآورد که جدیدترین مورد آن لغو ممنوعیت واردات برنج در زمان برداشت محصول و ترجیح واردات به سرنوشت مولدان بخش کشاورزی است. 

حجتی روحیات ویژه‌ای‌ دارد. او بیشتر کار می‌کند و کمتر حرف می‌زند. شاید پاشنه آشیل و ضعف حجتی هم همین باشد که دردش را تحمل می‌کند اما برای مراعات حال دولت و حفظ همبستگی درونی، آن را بیان نمی کند. او معتقد به تعامل درون دولتی است و وفادار به رئیس دولت و میثاق با او و اعضای کابینه است. 

آقای رئیس جمهور! 

عزم حجتی برای نماندن جدی و نگران کننده است. او ناز نمی‌کند. او شرط نمی‌گذارد. او قهر نمی‌کند. سودای شهرداری ندارد و گرچه شایسته‌تر از او برای شهرداری تهران نمی‌شناسیم اما با ذکاوت تر از آن است که تجارب و سوابق ارزشمند خود در جهاد سازندگی وجهاد کشاورزی را به پای یک تصمیم غلط بر فنا دهد. او خود می‌گوید "از هنگامی که موضوع شهرداری مطرح شد کمی در نماندنم سست شدم"!

حجتی فردی نیست که مصلحت شخصی خود را بر تکلیف ملی ترجیح دهد. او خود می‌داند که به سان نخ تسبیحی است که اگر پاره شود هر دانه تسبیحش به گوشه‌ای پرتاب خواهند شد و اوضاع کشاورزی کشور به هم خواهد ریخت. 

جامعه نخبگان کشاورزی متشکل از جمعی از روسای دانشگاهها و معاونین پژوهشی دانشگاههای کشور، برخی مسئولین جهاد دانشگاهی، دانشگاهیان و اساتید برجسته بخش کشاورزی، پژوهشگران و مدیران سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، نمایندگان ادوار و جمعی از نمایندگان فعلی کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی و تقریبا تمامی انجمن‌های علمی حوزه کشاورزی، برخی از اعضای شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه، برخی از فعالان بخش خصوصی و مدیران باسابقه بخش از جمله خانه کشاورزی به نمایندگی از جمع کثیری از متخصصان و کارشناسان و مدیران و متولیان و مولدان بخش کشاورزی به عنوان مشاورینی امین برای حضرتعالی و مشاورینتان با احساس نگرانی شدید از عزم رفتن مهندس حجتی برای انتخاب جایگزین و پیشنهاد آن به شما گرد هم آمدند و پس از برگزاری جلسات متعدد و رایزنی گسترده به این نتیجه رسیدند که در عین وجود شایستگان شجاع و جوانتر در بین وفاداران ولایتمدار دولت تدبیر و امید گزینه دومی را مطرح نکنند و همچنان بر ابقای مهندس محمود حجتی وزیر کارآمد دولت یازدهم در سمت خود اصرار ورزند.

جناب آقای دکتر روحانی! 

اکنون نوبت قدر شناسی شما است. شما باید علل عزم مهندس حجتی بر رفتن را بررسی و ریشه یابی کنید. یقینا حجتی هدفی جز حمایت از بخش کشاورزی ندارد (که الزاما هم درخواست اعتبار بیشتر برای بخش نیست). حجتی کارمند دولت است. حجتی در مقابل خواسته و دستور مافوقش تمرد نمی‌کند. این شما هستید که باید از حجتی بخواهید که بماند. حجتی اگر متقاعد شود که بماند برای ماندن شرطی نخواهد گذاشت اما خواسته ما علاقمندان دولت تدبیر و امید این است که رئیس محترم جمهور در یک کلام دغدغه‌های حجتی برای توسعه بخش کشاورزی را به دقت گوش کند و از او برای حمایت از تولید ملی و مولدین بخش کشاورزی حمایت کند.  رئیس جمهور محترم باید از مشکلات بخش کشاورزی، از جمله بحران آب و هزینه آن برای کشاورزان، مشکل مداخله در بازار بر علیه تولیدکنندگان، تخریب منابع طبیعی و بلکه غارت آن، مشکل دسترسی به فناوری و تقابل با آن از سوی گروه‌های فشار و ذینفعان، فشار کاهش و حذف تعرفه واردات به زیان تولیدکنندگان و سرمایه گذاری ناچیز در این حوزه آگاهی کامل داشته باشد. حمایت جنابعالی از تولید داخل، تزریق سرمایه، دانش و تکنولوژی های جدید به بخش کشاورزی، تقویت تحقیقات کشاورزی در وزارتخانه برای تقویت تولید ملی و امنیت غذایی کشور انتظار به حق حجتی و جامعه کشاورزی ایران است.

در پایان این نامه آمده است: رئیس جمهوری که ما به او رای داده‌ایم مرد تدبیر است و برای انصراف حجتی از رفتن هم تدبیری مناسب خواهد اندیشید. در خاتمه ما هم متعهد می‌شویم که در دولت دوازدهم تمام بضاعت، علمی، تخصصی و تجربی خود را به میان آورده همچون اتاق فکری در کنار این وزیر فرهیخته بستر شکوفایی هرچه بیشتر بخش را فراهم آوریم. والسلام.