به گزارش
خبرداغ به نقل از آفتاب،در یادداشت وزیر امور خارجه آمده است:
روز ۱۰ اردیبهشت، روز ملی
خلیج فارس فرصتی برای یادآوری اهمیت این پهنه آبی مهم و حیاتی و توجه و
پیگیری مشترک مسائل زیست محیطی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی آن است.
اهتمام
جامعه و نخبگان کشور به این مناسبت، مایه امیدواری و فرصتی برای ارتقای
سطح آگاهی و گفتگو پیرامون چالش های موجود در زمینه های مختلف و مسئولیت
های ما برای پاسخ به آن هاست.
مناسبت نام گذاری این روز، خروج
نیروهای پرتغالی از جزیره هرمز و سواحل جنوبی کشور ماست و باید آن را
مناسبتی برای گرامیداشت خروج استعمارگران و بیگانگان از منطقه قلمداد کرد.
اما این آبراه حیاتی کماکان از استمرار مداخلات قدرت های بزرگ و نقش مخرب
آنها در شکل گیری جنگ ها و بحران هارنج می برد. به همین مناسبت باید بر
سیاست پایدار و راهبردی جمهوری اسلامی ایران در تأکید بر توانایی کشورهای
منطقه برای اداره مستقل امور و شئون آن پافشاری کرد. کشورهای منطقه قادرند
با همکاری یکدیگر، منافع خویش را تأمین نمایند و در مقابل تهدیدات از خود
محافظت نمایند. ولی تحقق چنین امری نیازمند توجه به ارزش بنیادین همسایگی
جغرافیایی و فرهنگی و حرمت بالای آب و خاک برای همه مردمان این پهنه
جغرافیایی و نیز یادآوری تجربه ویرانگر جنگ های منطقه و آثار مخرب اقتصادی،
فرهنگی و سیاسی آن است.
این پهنه زیبا و گسترده آبی را می توان به
عنوان جداکننده کشورهای دو سوی ساحل تلقی نمود و یا عرصه مشترکی دانست که
ما را به هم وصل می کند. همچنان که تاریخ بلند و مشترک را می توان بستر
استخراج مشترکات و زمینه های همراهی و همکاری دانست یا به منبع تغذیه
منازعات و تقابل ها بدل کرد. آنچه به این شواهد و زمینه ها اعتبار می بخشد،
انتخاب مسئولانه و هوشمندانه ماست و این حق مسلم مردمان دو سوی خلیج فارس
است که به صورت مستقل و بدون دخالت دیگران انتخاب کنند.
امروز با
توجه به بحران های عظیم و نابسامانی گسترده در سطح خاورمیانه، کشورهای
ساحلی خلیج فارس در برابر آزمون تاریخی نمایش توانایی خود در اداره مستقل و
بهینه منطقه خویش قرار دارند. منطقه خلیج فارس نیازمند همکاری مشترک کلیه
کشورهای حاشیه این آبراه حساس به منظور ایجاد سازوکار گفتگو و تفاهم برای
بهره برداری از فرصت ها و مقابله با تهدیدها و چالش های مشترک و جلوگیری از
دخالت های مخرب و منفعت طلبانه خارجی؛ حفظ و تقویت امنیت منطقه و تضمین
آزادی کشتیرانی؛ حل و فصل مسالمت آمیز بحران ها و اختلافات بر اساس احترام
به حاکمیت و تمامیت ارضی، عدم مداخله در امور داخلی، تغییر ناپذیر بودن
مرزهای شناخته شده بین المللی و ممنوعیت تهدید و توسل به زور؛ و تلاش برای
بهبود شرایط عمومی منطقه و ارتقای شاخص های توسعه انسانی و توسعه اقتصادی
است.
دولت تدبیر و امید با اعتماد به نفس و اتکاء به اقتدار ملی و
بر اساس سیاست راهبردی کشور در اولویت دادن به روابط با همسایگان، خواهان
گفتگو، همفکری و همکاری متقابل برای تأمین منافع مشترک و حل و فصل بحران ها
بوده است. تحقق چنین آینده امیدبخشی برای منطقه، مستلزم گذار از رسوبات
فکری و سیاسی دوران پسااستعماری و توجه به شرایط و فرصت/تهدیدهای دوران
گذار به جهان پساغربی در روابط بین الملل است. در این دوران باید انگیزه
های موقت یک جانبه گرایی و تقابل جویی را برای دستیابی به منافع پایدار و
توسعه متوازن منطقه رها نمود و مانع از آن شد که خلیج فارس به محلی برای
منازعات و هم آوردی قوای جهانی در فرایند شکل گیری عصر پساغربی بدل شود.
از
سوی دیگر برای حراست از محیط زیست مشترک، نیازمند ایجاد حساسیت و آگاهی
نوین هستیم. خلیج فارس با توجه به این حجم وسیع از بحران های پبرامونی و
آلودگی های محیطی، طاقت و ظرفیت درگیری دیگری را ندارد و اختلاف بر سر
موضوعات سیاسی و یا تاریخی نباید مانع از توجه به زیست بوم مشترک شود. این
آبراه، مستقل از مرزهای سیاسی و اختلافات هویتی، میراث مشترک همه ساکنین آن
است. نخبگان و فعالین نهادهای مدنی و زیست محیطی می توانند در فراسوی
اختلافات موجود، حول مشترکات فرهنگی و محافظت از زیست بوم این آبراه متحد
شوند. ما ساکنین آن سو و این سوی خلیج فارس می توانیم علیرغم پاره ای
اختلافات، این آبراه را به دریای دوستی تبدیل کنیم.
