«ایران نشان داده تا حدودی مایل به عادی‌سازی روابط و ارتباط ثمربخش با اروپاست. بیشتر تکامل و تحول سیاسی داخلی ایران در در سال‌های آینده به میزان تعامل طبیعی سیاسی و اقتصادی آن کشور با بقیه جهان مرتبط خواهد بود. منزوی‌کردن ایران و مجازات کردن به نفع تندروهای ایرانی خواهد بود و دست آنان را تقویت می‌کند.»
پائول پیلار تحلیلگر ارشد پیشین سیا در مطلبی تحت عنوان «تحولی تدریجی و نه یک انقلاب در ایران در حال وقوع است» اشاره می‌کند که ایده تغییر رژیم در ایران در دولت‌های سابق امریکا به خصوص دولت جورج دابلیو بوش مطرح شده بود. او اشاره می‌کند که بوش فکر می‌کرد به دلیل عدم پذیرش خواسته‌های امریکا از سوی ایران باید تلاش کرد با وضع تحریم‌های اقتصادی حکومت آن کشور را به زانو دراورد.
به گزارش خبرداغ به نقل از آفتاب‌نیوز؛ پیلار می‌نویسد: تحریم تنها زمانی مفید واقع شد که در دوران اوباما اعمال شد. این کارشناس پیشین سیا در ادامه اشاره می‌کند که توهم اتکا به گروه‌های اپوزیسیون تبعیدی مخالف نظام ایران به عنوان ابزاری برای انتقال سریع قدرت به یک رژیم سیاسی دیگر هنوز در میان تصمیم‌گیرندگان امریکایی وجود دارد. او می‌نویسد: «بسیاری از کسانی که خواستار تغییر رژیم در یاران هستند، می‌خواهند به مجاهدین خلق (منافقین) اتکا کنند؛ سازمانی که ماهیت فرقه‌ای دارد و تقریبا تروریستی‌بودن آن بر کسی پوشیده نیست و هیچ حمایت مردمی هم در داخل ایران ندارد. برخی از طرفداران این ایده می‌گویند که باید یک احمد چلبی از نوع ایرانی آن را انتخاب کرد تا در تبعید بتواند پدر جمهوری جدید در ایران شود؛ هماند سناریوی نوشته شده درباره عراق در زمان حمله به آن کشور. امروز دوباره این بحث‌های کهنه از سوسی طرفداران و اطرافیان ترامپ درباره ایران در شورای امنیت ملی و در کاخ سفید مطرح شده‌اند. واقعیت اما آن است که این ایده‌ها در سالیان گذشته سیاست خارجی امریکا را بی‌اثر کرد و ماهیت مخربی به آن بخشید.»
پیلار می‌افزاید: «با فشار از خارج درباره ایران نمی‌توان کاری را از پیش برد. در درون سیاست ایران اختلاف‌نظر و بحث و جدل وجود دارد در نتیجه امکان رقابت سیاسی بیشتر در آینده آن کشور را می‌توان مشاهده کرد. علیرغم نقص‌هایی در ایران، واقعیت آن است که ایرانیان اشتهایی برای انجام یک انقلاب تازه ندارند. واقعیت آن است که در ایران تمام راه‌ها برای تحول سیاسی بسته نشده‌اند. هم نظام و هم ملت ایران در طول سه دهه گذشته نشان داده‌اند که در برابر سختی‌های فشار‌های تحریمی آمریکا مقاومت می‌کنند. آنان در طول جنگ هشت ساله با عراق هزینه سنگینی را پرداخت کردند و مقاومت کردند. پس از آن این مقاومت با آتش‌بس نیز ادامه یافت. واقعیت آن است که در مقابل فشار و مجازات قدرتی خارجی نظام و مردم ایران هر دو مقاومت نشان می‌دهند.«
پیلار می‌نویسد: «ایران نشان داده تا حدودی مایل به عادی‌سازی روابط و ارتباط ثمربخش با اروپاست. بیشتر تکامل و تحول سیاسی داخلی ایران در در سال‌های آینده به میزان تعامل طبیعی سیاسی و اقتصادی آن کشور با بقیه جهان مرتبط خواهد بود. منزوی‌کردن ایران و مجازات کردن به نفع تندروهای ایرانی خواهد بود و دست آنان را تقویت می‌کند.»
