در آمریکا نهاد امنیت ملی، سیاستگذاری کلان را در قبال ایران انجام می‌دهد نه رییس‌جمهور
به گزارش
خبرداغ به نقل از آفتاب،«گرت پورتر» تحلیلگر مسائل امنیتی در
امریکا و روزنامه‌نگار تحقیقی که اطلاعات زیادی را درباره همکاری‌های
امنیتی امریکا و اسرائیل علیه ایران و برنامه هسته‌ای آن کشور فاش کرده
است، در مقاله‌ای تحلیلی در سایت «کنسرسیوم نیوز» به میزان جدی‌بودن
تهدیدهای ترامپ علیه ایران پرداخته است.
او ضمن بلوف‌خواندن این تهدیدات می‌نویسد: «تیم ترامپ به دروغ این جمله را
تکرار می‌کند که ایران تهدید شماره اول تروریستی در جهان است. با این حال،
من باور دارم که احتمال افزایش چشمگیر تنش پایین باقی خواهد ماند. ترامپ
رییس‌جمهوری امریکا درباره ایران موضعی بسیار تهاجمی‌تر از اوباما اتخاذ
کرده است. با این حال، به نظر می‌رسد به جز شخص مایکل فلین مشاور ارشد
امنیت ملی دولت امریکا که به‌تازگی استعفا داد و شخص ترامپ، سایر اعضای
کابینه او همان سیاستی را در قبال ایران در پیش گرفته‌اند که در دوران
اوباما دنبال شد. دلیل اصلی آن است که سیاست دولت اوباما در قبال ایران
بازتابی از دیدگاه‌های تیم امنیت ملی‌ای بود که اتفاقا در قبال آن کشور
موضعی سرسختانه مشابه دیدگاه ترامپ داشت. فلین در یکم فوریه اعلام کرد که
دولت اوباما در اتخاذ واکنشی مناسب به اقدامات به‌زعم او بدخواهانه تهران
شکست خورد و وعده داد که ترامپ رویکرد متفاوتی را در پیش گیرد. با این حال،
واقعیت آن است که اظهارات او درباره اوباما و رویکرد دولت او در قبال
تهران گمراه‌کننده بود. توافق هسته‌ای اوباما با ایران باعث خشم راستگرایان
افراطی شد. علیرغم لفاظی‌های اخیر ترامپ درباره توافق هسته‌ای او در حال
حاضر نشان داده که دولتش نمی‌خواهد برجام را پاره کند. به نظر می‌رسد تیم
ترامپ دریافته که نه اسرائیل و نه عربستان سعودی خواستار تحقق وعده او
درباره لغو برجام نیستند.»
این
سایت در ادامه اشاره می‌کند که در مورد مسائل کلان از جمله نفوذ ایران در
خاورمیانه دیدگاه اوباما نیز بازتابی از رویکرد دائمی تیم امنیت ملی امریکا
بود که ایران را به عنوان دشمنی برای امریکا در چندین دهه گذشته در نظر
گرفته بود و برخوردهای میان نیروهای سپاه با نیروهای دریایی امریکایی در
تنگه هرمز و در بیروت در دهه ۸۰میلادی نیز مصداقی از این نگاه بوده است. در
نتیجه، می‌توان گفت که در این‌باره جیمز متیس وزیر دفاع امریکا، ایران را
تهدیدی برای ثبات خارومیانه قلمداد کرده که چندان متفاوت از رویکرد اوباما
و تیم مشاوران امنیت ملی او نیست. آنان نیز دائما هشدار می‌دادند که ایران
رفتار بی‌ثبات‌کننده‌ای در منطقه دارد. در سال ۲۰۱۵ میلادی نیز دولت
اوباما دقیقا مشابه امروز متیس از عبارت نفوذ بدخواهانه و فعالیت‌های بدخیم
دولت ایران در منطقه سخن گفت.»
پورتر
اشاره می‌کند واقعیت آن است که تنها روسای جمهوری در امریکا تغییر
می‌کنند اما سیاست‌های شان در قبال ایران تغییر زیادی نکرده‌اند. او
می‌نویسد: «با آغاز دوران ریاست‌جمهوری بیل کلینتون ایران بزرگترین حامی
تروریسم معرفی شد. در آن زمان، بمبگذاری مرکز تجارت جهانی در سال ۱۹۹۳
میلادی، دولت امریکا ایران را سرزنش کرد آن هم پیش از آن‌که هرگونه تحقیقی
درباره عاملان احتمالی در این حادثه صورت گیرد. پس از آن نیز دولت امریکا
مدعی شد که در بمبگذرای تروریستی در مرکز یهودیان در بوئنوس ایرس در سال
۱۹۹۴ و بمبگذرای برج‌های خبر در سال ۱۹۹۶ میلادی ایران نقش داشته است در
حالی که هیچ شواهد آشکاری در این‌باره ارائه نشد. امروز نیز گفته شد که
ترامپ موضوع قرار دادن نام سپاه در فهرست سازمان‌های تروریستی را در دستور
کار قرار داده است. در طول سه دهه گذشته نیز سپاه تحت تحریم‌های متعدد دولت
امریکا قرار گرفته است. دولت‌های قبلی امریکا نیز مانند دولت کنونی، سپاه
قدس، شاخه برون مرزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به عنوان نهادی
تروریستی قلمداد کرده‌اند.
تیم
ترامپ نشان داده که عزمی جدی برای پشتیبانی از سیاست‌های ضدایرانی عربستان
سعودی در منطقه دارد. اما در حال حاضر آشکار است که برای سوریه و یمن دولت
ترامپ برنامه منسجم‌تری در مقایسه با اوباما ندارد. زمانی که از یک مقام
ارشد دولتی این سوال پرسیده شد که آیا برنامه‌ای برای ارزیابی مجدد دولت
امریکا درباره جنگ عربستان در یمن در دستور کار است پاسخ تنها یک خیر بود.
این نشان می‌دهد که ترامپ به سیاست تعهد آمریکا در حمایت از بمباران‌های
هوایی عربستان پایبند خواهد ماند و خط مشی دوران اوباما را ادامه خواهد
داد. رویکردی که سبب گرسنگی و اوارگی ۲.۲ میلیون کودک یمنی شده است.
همچنین، درباره برنامه موشکی ایران هیچ تفاوت قابل تشخیصی بین دو دولت وجود
ندارد. در ۳ فوریه مقام‌های دولت ترامپ آزمایش موشکی ژانویه ایران را
بی‌ثبات‌کننده و تحریک‌آمیز خواندند و در ماه مارس ۲۰۱۶ نیز دولت اوباما و
متحدان اروپایی آن در بیانیه‌ای با همین لفظ از آزمایش‌های موشکی ایران یاد
کردند.»
این
روزنامه‌نگار تحقیقی در ادامه می‌افزاید: «این درست است که امکان اتخاذ
سیاست نظامی بسیار تهاحمی‌تر از سوی دولت ترامپ در قبال ایران را نمی‌توان
رد کرد اما هرگونه پیشنهادی درباره استفاده از قوه قهریه باید به تایید
پنتاگون و ستاد مشترک ارتش آمریکا برسد و بسیار بعید است که این دو نهاد
مهم دفاعی و نظامی درباره ایران با این موضوع موافقت کنند. آخرین باری که
امریکا به فکر رویارویی نظامی با ایران افتاد در دوران زمامداری دولت جورج
دابلیو بش بود. در سال ۲۰۰۷ میلادی دیک چنی معاون رییس‌جمهوری امریکا که
مدافع حمله آن کشور به عراق بود برنامه‌ای را برای حمله به ایران ارائه
کرد اما رابرت گیتس وزیر دفاع وقت امریکا از مخاطرات این اقدام گفت. در آن
زمان هرگونه حمله به ایران باید از طریق ناوگان ایالات متحده در خلیج فارس
انجام می‌شد و مقام‌های دفاعی می‌دانستند که ایران می‌تواند با موشک‌های
ضد‌کشتی خود حملاتی را سازماندهی کند. امروز هزینه اقدام نظامی علیه ایران
برای ارتش امریکا می‌تواند به مراتب سنگین باشد چرا که ایران قابلیت‌های
موشکی بیشتر و بهتری را پیدا کرده و می‌تواند منافع امریکا در قطر و بحرین
را هدف حمله قرار دهد.
او
در پایان اشاره می‌کند واقعیت آن است که موضع دولت‌های مختلف در ایالت
متحده در قبال ایران همواره بازتاب‌دهنده دیدگاه و منافع نهاد امنیت ملی
امریکا بوده است و ایده‌های آن نهاد بیش از ایده رییس‌جمهوری در زمینه
سیاستگذاری در قبال ایران اهمیت داشته است. پورتر اشاره می‌کند اگرچه خصومت
میان امریکا و ایران به پایان نخواهد رسید با این حال، محتمل به نظر
نمی‌رسد که ترامپ بتواند تغییری اساسی در سیاست امریکا در قبال ایران ایجاد
کند.
