هاشمی‌طبا: صدام مرد و مملکتی را خراب‌کرد اما آقای هاشمی.../دیدید مردم چه سنگ تمامی برای او گذاشتند؟

در زمان ریاست هاشمی طبا بر سازمان تربیت بدنی سابق بود که خیلی از جرقه ها زده شد.خیلی ازتابوها شکسته شد و خیلی از مدال هایی که سال ها انتظارش را می کشیدیم بر سینه ورزشکاران ایرانی نشست.سال هایی که اگر هاشمی رفسنجانی نبود و نگاه خاص خودش را به سمت ورزش سوق نمی داد بعید بود که هیچ کدام از این اتفاق ها بیفتد.

دولت آقای هاشمی به دولت سازندگی معروف است.جدا از بعد سیاسی،اقتصادی و ...در زمینه ورزش هم در دولت ایشان اتفاق های خوبی افتاد.مدال های مختلفی به دست آمد و ...هاشمی طبا در این مورد می گوید:« من یک چیز را کلی می گویم.آقای هاشمی آدمی بودند که به مسئولان اجرایی دلگرمی می دادند.شما اگر در جایی کار کنید و رییس تان نسبت به شما بی توجه باشد آیا انگیزه ای برای کار دارید؟البته فقط ما مستثنی نبودیم.در همه حوزه ها ایشان حواس شان خیلی جمع بود و اگر تقاضایی می کردیم ایشان با دقت روی این تقاضا فکر می کردند،وقت می گذاشتند و در نهایت آن را عملی می کردند.همین توجهات بود که به ما انگیزه می داد.خوش به حال کارمندانی که مدیران شان اینگونه برخورد کنند.»

او همچنین درباره کسب مهمترین مدال های ورزشی در دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی گفت:« هر سال در جلسه ای که شش نفر از اعضای سازمان تربیت بدنی به ریاست آقای هاشمی برگزار می شد شرکت می کردیم.ایشان مصوباتی را تعیین می کردند وبا حسن نیت چرخ ورزش را به حرکت در می آوردند.در خصوص قهرمانان و توزیع مدال های آنها خودشان وقت می گذاشتند،با آنها حرف می زدند و این می شد نقطه امیدی برای آن ورزشکارها.علاقند به ورزش بودند و با روحیه ای باز از ما استقبال می کردند.شما بروید از مدیران و ورزشکاران دیگر هم سوال کنید.ببینید درخصوص آقای هاشمی چه جوابی به شما می دهند.ما در طول سال مهمان های خارجی زیادی داشتیم که هر بار از ایشان درخواست کردیم آنها را به حضور قبول کردند.وظیفه یک مدیر مدیریت است و اگر این کار را به درستی انجام بدهد خوب است.»

رییس سابق تربیت بدنی ادامه داد:« وقتی کسی اندیشه بلند داشته باشد و اندیشه اش جهانی باشد از این چیزهای کوچک و دست و پاگیر خودش را رها می کند.ایشان در حالی که صمیمانه به انقلاب وفادار بودند اعتقاد داشتند که مردم باید آزاد باشند،آزادانه فعالیت کنند و از این فعالیت در جهت منافع کشور استفاده کنند.آقای هاشمی خوب می اندیشیدند و جالب اینجاست که کتاب امیر کبیر را در سنین جوانانی نوشته اند.خود این نشان می دهد که چه فکر باز و روشنی داشتند و نگاه شان به آینده چه چیزی بوده است.در زمینه بازی های ورزشی با آمریکا هم نظر ایشان این بود که ورزش عاری از سیاست است و ارتباطی به مسائل سیاسی ندارد.حوصله زیادی داشتند .نه از باخت مکدر می شدند و نه از پیروزی ذوق زده.همیشه با مسائل واقعی برخورد می کردند.»

او همچنین اینکه تیم های صنعتی و حضور صنعت در ورزش از جمله یادگارهای دوره آقای رفسنجانی است گفت:« خدا را شکر که ایشان یادگاری های خوبی از خودشان بر جای گذاشتند.هر کسی پیمانه عمرش یک روزی پر می شود و هیچ عمری جاودانه نبود است.اما حرف من این است که آدمی مثل صدام می میرد و مملکتش را مخروبه تحویل مردم می دهد یکی هم مثل آقای هاشمی.دیدید که روز گذشته مردم چه سنگ تمامی برای ایشان گذاشتند؟دیدید مردم چه کردند؟این ها همه به خاطر خدمت هایی است که ایشان در طول زندگی به ایران اسلامی کرده اند.این مردم که فک و فایل آقای هاشمی نبودند،همه مردم عادی بودند که به خاطر عقاید شان در مراسم شرکت کردند.»

هاشمی طبا همچنین درباره نقش هاشمی رفسنجانی در ورزش بانوان گفت:« دقیقا ورزش بانوان و احیای آن مدیون آقای هاشمی است.اگر حمایت های ایشان نبود هیچ کدام از این اتفاق ها نمی افتاد.ایشان بودند که با اختیار دادن به خانم فائزه هاشمی تمام کارهای مربوط به ورزش بانوان را پیش بردند.حرفشان هم یک چیز بود،اینکه زنان ما نباید همین طور خاموش بنشینند.آنها باید فعالیت داشته باشند و با رعایت و ضوابط ارزش های اسلامی نقش خودشان را ایفا کنند.خدماتی که آقای هاشمی کردند واقعا فراموش نشدنی است.»

به گزارش خبرآنلاین؛او درباره خاطرات مشترک با آیت الله هاشمی گفت: «خاطره که زیاد است.اما خیلی صبور بودند و اسوه تحمل.من دردولت های دیگر می توانم آدم صبور برای شما مثال بزنم اما آنها گاهی عصبانی می شوند ولی آقای هاشمی این طور نبودند.یادم می آید در یکی از جلسات یکی از وزرا یک بی محبتی به ایشان کردند.بنده گفتم آقای هاشمی چرا ایشان را بیرون نمی کنید که گفتند اجازه بدهید حرف هایش را بزند.هر چه ایشان می گفتند آن آقای وزیر زیر بار نمی رفت.منظورم این است که با وزیر خودشان صبوری می کردند و اجازه می دهند حرف هایشان را بزنند.»

هاشمی طبا در آخر گفت:« پیش از این شنیده بودم که والیبال بازی می کردند اما به صورت حرفه ای نه.یک بار هم کمر ایشان درد می کرد.رفتیم آکادمی ملی المپیک و ایشان برای دقایقی ورزش کردند.اتفاقا کمر دردشان خوب خوب شد.اطلاعات ورزشی زیادی داشتند و سوال های خوبی هم می پرسیدند.کلا علاقه مند بودند و سعی می کردند این علاقه را نشان بدهند.فکر می کنم در رشته شنا هم فعالیت هایی را انجام داده بودند.»