به گزارش
خبرداغ به نقل از جام نیوز،
یک/ پرسپولیس اگر چه ماشین‌سازی، تیم آخر جدول را برد اما هنوز نتوانسته به کیفیت اواخر فصل قبل برسد. تعطیلی لیگ برای تیم‌ملی حتما در این زمینه موثر است، اما دلایل دیگری هم در کار است. برانکو باید روش‌های جدیدی را وارد سیستم بازی پرسپولیس کند. پرسپولیس در این بازی‌های اخیر تبدیل شده به یک تیم "قابل پیش بینی". وقتی بتوانید تیمی را درست پیش‌بینی کنید، بستن آنها شدنی است.
دو/ دقایق خوب استقلال "بازی به بازی" بیشتر میشود. اما هنوز تا رسیدن این دقایق به جایی که بتوان با آن استقلال را ستود فاصله داریم. برابر صبا استقلال حدود ۳۰ دقیقه "خوب" بازی کرد. هدف منصوریان باید رسیدن به ۴۵ دقیقه قبل از پایان نیم‌فصل نخست لیگ باشد.
سه/ رامین رضاییان بهترین بازیکن پرسپولیس برابر ماشین‌سازی بود. هم گل ساخت، هم اخراجی گرفت و هم در طول ۹۰ دقیقه موتور تهاجمی پرسپولیس بود. بیرون ماندن به رضاییان انگیزه‌ای داده که سودش را پرسپولیس و تیم‌ملی می‌برند. اگر او فیکس بازی کند و با سایر عناصر تهاجمی پرسپولیس هماهنگ‌تر شود، همه تیم‌های لیگ‌برتری برای مهارش عزا خواهند گرفت.
چهار/ یکی از جدی‌ترین مشکلات استقلال هم‌چنان عدم حمایت بازیکنان از یکدیگر است، چه در موضع دفاعی و چه هنگام تهاجم. این ایراد مهم را فقط با افزایش دوندگی نمی‌توان رفع کرد. نحوه استقرار بازیکنان در وضعیت های مختلف هم مهم است. استقلالی‌ها کمتر از آنچه که می‌دوند برتری عددی به دست می‌آورند. منصوریان فیلم همین بازی آخر با صبا را ببیند، حتی وقتی حریف یک یا دو یار کمتر دارد.
پنج/ علت اصلی ناکامی مهدی طارمی در گلزنی تاخیر او در تصمیم‌گیری است. ریشه این تاخیرها ذهنی و در عدم تمرکز اوست. برانکو باید با تمرینات ذهنی و روانی او را آماده کند. طارمی دیر تصمیم می‌گیرد، گاه فقط کسری از ثانیه تعلل می‌کند اما همین تاخیر "درها" را بر روی او و پرسپولیس می‌بندد.
بیست سال قبل که مرحوم ایویچ سرمربی تیم‌ملی ایران بود برای رفع این قبیل تاخیر و تعلل‌ها تمرینات ویژه‌ای "رو" کرد که مخصوص مکتب مربیگری یوگسلاوها بود. برانکو هم که از آن مکتب آمده حتما با این روش‌ها آشنایی دارد.
شش/ در برابر استقلال رضا عنایتی را دیدیم که در خط دفاعی برای صبا بازی می‌کرد. تعجب کردم از این تصمیم، زیرا تا ده پانزده سال قبل عقب کشیدن هافبک‌ها و حتی مهاجمان در هنگام کهولت سن و کاهش سرعت چه در ایران، چه در فوتبال جهان مرسوم بود. اما از وقتی دفاع خطی باب شد این سنت هم از بین رفت. چون قبلا بازیکن مسن به دفاع آخر می‌رفت و با استفاده از تجربه‌اش دفاع را رهبری می‌کرد، اما حالا مدافع بدون سرعت "مفت" هم نمی‌ارزد.
علی حق شناس
