به گزارش خبرداغ به نقل از آفتاب،این
نشریه می نویسد:«در سپتامبر سال ۲۰۱۳ میلادی باراک اوباما رییس جمهوری
امریکا پس از سه دهه سکوت دیپلماتیک با حسن روحانی رییس جمهوری ایران که در
آن زمان تازه به قدرت رسیده بود تماسی تلفنی داشت. این تماس تلفنی تاریخی
میان سران دو دولت اساس اعتماد متقابلی را شکل داد که به تصویب برجام در
سال ۲۰۱۵ میلادی منجر شد. البته این توافق هسته ای بدون پیامد نبوده است و
در هر دو کشور سبب قطبی شدن فضا و تقسیم جوامع به دو طیف مخالف و موافق شده
است.
دکتر فرشاد ملک احمدی استاد جامعه شناسی
در امریکا در کتاب خود در باره ایران به دنبال کشف واقعیت های دیپلماتیک
امروز در بستری وسیع تر در تاریخ تحولات اجتماعی ایران می گردد.
در
آغاز بحث ملک احمدی استدلال می کند که پیوندی قوی بین مردم ایران و امریکا
وجود داشته است. او می گوید که علیرغم آن که کیلشه محبوب و همیشگی بیان
این موضوع است که در ایران همواره به زنان ظلم و ستم شده اما واقعیت آن است
که جنبش آزادیخواهانه زنان در ایران سابقه اش به یک قرن پیش باز می گردد
زمانی بسیار زودتر از آغاز جنبش زنان در امریکا. او اشاره می کند که زنان
ایرانی در خط مقدم قیام تنباکو قرار داشتند و برای حاکمیت ملی در برابر
تجاوز خارجی ایستاده بودند».
نشریه دانشگاه ییل
اشاره می کند که او در ادامه پس از یک ساعت سخنرانی در پاسخ به این پرسش
یکی از مخاطبان که از مخاطبان در این باره که آیا در دوران پهلوی وضعیت
جامعه ازادتر از امروز بود یا خیر گفت که در آن زمان زنان می توانستند قاضی
شوند و لباسی که می خواهند را بپوشند با این حال، اگر آنان به انجام مناسک
مذهبی در محیط کار می پرداختند و می خواستند حجاب بر سر در سر کار داشتند
باشند رژیم با شیوه ای سرکوبگرانه با آنان برخورد می کرد. ملک احمدی در
ادامه این بحث این ایده که روحانی و کلا هر رییس جمهوری در ایران کاملا
ناتوان و عاری از توان تاثیرگذاری و ایجاد تغییر است را رد کرد. او اشاره
کرد که روحانی از اختیارات و صلاحیت های خود استفاده کرده است تا حقوق زنان
ارتقا یابد. او اشاره کرد که انتصاب زنان در سمت هایی در وزارت امور خارجه
را می توان نشانه ای از این امر دید».
