به گزارش خبرداغ به نقل از خبرآنلاین؛ بازی های پارالمپیک امسال شاید یک
فرق متفاوت تر با دوره های قبل داشت، شاید وقتی خبر رسید زهرا نعمتی طلا
گرفته یا حتی سیامند رحمان، برایمان در کنار خوشحالی که داشت خیلی عجیب
نبود، عجیب نبود چون چند سالی هست که برند این دو با رنگ و بوی طلا نوشته
شده است.
پارالمپیک ریو برای ما وقتی متفاوت تر شد که دیدیم و شنیدیم
بعد از شاهکارهای والیبالیست هایمان حالا والیبال نشسته هم دوباره شاهکاری
قشنگ تر را رقم زد. مدال طلا اینبار برای قهرمانی والیبال نشسته در
پارالمپیک ریو.
شاید وقتی برو بچه های والیبال نشسته یکی بعد از دیگری
روی سکو می رفتند که مدال طلا به گردنشان انداخته شود بیش از همه نگاه ها
روی یک نفر زوم شده بود. «مرتضی مهرزاد»
مرتضی مهرزادی که 7 سال پیش یک
جوانی به همین بلند قامتی بود ولی خانه نشین و منزوی، قدی که برای او تنها
ترس از قضاوت و تمسخر به همراه داشت. ماه عسل و احسان علیخانی همان نقطه ای
شدند که مرتضی تبدیل به یک مهرزاد واقعی شد.
سال 88 او یک مهمان ویژه
ماه عسل شد و رو به روی احسان علیخانی نشست و از آرزوهایش گفت. آن روزها
آرزوی مرتضی دیدن علی کریمی بود، مثل خیلی های دیگر. احسان علیخانی همت کرد
و همان شب مرتضی قصه ماه عسل اقای جادوگر را از نزدیک دید تا اولین ارزوی
ماه عسلی مرتضی اینگونه تبدیل به واقعیت شود. همان شب علیخانی یک جمله
طلایی هم به مرتضی گفت«: دست تو به جایی می رسد که دست هیچ کس دیگری نمی
رسد» منصف باشیم و قبول کنیم آن شب برای ما این حرف یک شعار مدل مجری های
تلویزیونی بود.
پاییز 94 که رسید باز هم علیخانی و مرتضی بهم رسیدند،
اینبار ارزوهای مرتضی به اندازه قدش بلندتر شده بود، او از تلاش آن روزهایش
برای راهیابی به پارالمپیک 2016 گفت. منصف باشیم و اعتراف کنیم که باور
کردن این حرف هم سخت بود.بیشتر آرزو می آمد تا واقعیت.
دیشب؛ 28 شهریور
95؛ 7 سال از آن روزی که احسان علیخانی از مرتضی منزوی رونمایی کرد گذشته و
یک سال از آن روزی که مرتضی از آرزوی بزرگش برای پارالمپیک گفت. دیشب دست
مهرزاد به همان جایی رسید که 7 سال پیش علیخانی شاید با همان لحن مجری گونه
اش گفته بود. یک سر پیروزی دیشب مقابل بوسنی قطعا به مرتضی مهرزاد می
رسید، امتیازات زیادی را کسب کرد، البته کم اشتباه هم نبود ولی ته ماجرا
همان مدال طلایی بود که مهرزاد برای گرفتنش حتی به سختی روی سکوی قهرامانی
رفت.
مرتضیِ بلند قد والیبال نشسته حتی نمی تواند خوب راه برود، مرتضی
والیبال نشسته حتی برای دور افتخار زدن هم آنقدر سخت راه می رفت که غم به
چشم همه ما که می دیدیم بنشیند، اما دیشب همان شبی بود که نه مرتضی آن سختی
ها را دید نه ما.
هم تیمی ها می گویند مرتضی روح لطیفی دارد، همه
اعضای تیم والیبال نشسته می دانند مرتضی حساس است.آنقدر که وقتی توپی خراب
کند بازیکنان با ایما و اشاره بهم می فهماندند که سکوت کنند و بی خیال
اعتراض کردن شوند.
شاید دیشب که علی کریمی پست تبریک به والیبالیست ها
را می گذاشت هم به همان شبی فکر می کرد که خودش آرزوی مرتضی تیم والیبال
بود و شاید منصفانه تصور نمیکرد یک روز به تیمی برای چنین موفقیتی تبریک
بگوید که مرتضی ماه عسل در آن باشد.
مرتضی مهرزاد امروز در بالاترین
نقطه ورزشی یک ورزشکار قرار گرفته که حتی علی کریمی هم به آن نرسیده است.
او در عرض هفت سال به همه آرزوهای خود رسید و نشان داد معلولیت محدودیت نیس
