تلخ و شیرین / ایران، چین، مقدماتی جام جهانی

جام جهانی 1990

در بازی رفت و در همین شهر شن یانگ، محل بازی فردای مان، با دو گل شکست خوردیم. در بازی برگشت و در آزادی، شروعی رویایی داشتیم. محسن گروسی، افتخاری و فرشاد پیوس گل زدند که گل دومی از روی یک ضربه آزاد فوق العاده زیبا به ثمر رسید. با این نتیجه به آینده و صعود از این گروه به مرحله بعدی امیدوار می شدیم ولی ناگهان در عرض یک دقیقه، 2 بار دروازه عابدزاده باز شد و همه رویاهای مان بر باد رفت.

جام جهانی 1998

دالیان، شهری بود که چینی ها بیش از نیم قرن در آن شکست نخورده بودند. تیم مایلی کهن با این شرایط راهی چین شد. فان زهی از روی نقطه پنالتی گل زد و هائو هایدونگ هم گل دوم را به ثمر رساند ولی ناگهان همه چیز عوض شد. پنالتی باقری و سپس رونمایی از مهدوی کیا و ضربه تمام کننده مدیرروستا. در بازی برگشت هم هنوز داور سوت شروع را نزده، منصوریان گل اول را زد. 3 گل دیگر هم زدیم و 4 بر یک بردیم. چین جز این لطف، عربستان یعنی رقیب مستقیم مان را هم در خانه و بیرون خانه متوقف کرد ولی مایلی کهن برای رسیدن به فرانسه، تیم ملی را راهی سفری دور دنیا کرد که درنهایت با موفقیت تمام شد.