تیم رقیب اما در سمت راست همواره غنیتر بوده است. از شاهین و زرینچه گفتیم اما استقلال بعد از زرینچه در دورانی نوازی را هم داشت که گاهی فوقالعاده بود و بعد هم خسرو حیدری را در سمت راستش دید که تا همین امروز هم بهترین بک راست دوران خودش محسوب میشود. پرسپولیس که عموماً در سمت راست خط دفاعی بازیکنان فوقالعادهای نداشته، حالا بهترین آنها را نیز از دست داده، به همین دلیل هم هست که اگر سری به صفحات مجازی پرسپولیسیها بزنید، جدایی رضاییان برای طیفی از پرسپولیسیها قابل پذیرش نیست. آنها جدا از مسائل حاشیهای به بحث فنی هم توجه میکنند و مسلماً پرسپولیسیها در سالیان اخیر هرگز دفاع راستی به جذابیت رامین رضاییان نداشتهاند.
بازیکنی که فنی خوبی دارد و از نظر ظاهری هم به خودش میرسد و خلاصه برای محبوبیت فاکتورهایی دارد که برای تماشاگر جذاب است. البته رامین اگر به این فاکتورها، هوش و وفاداری را هم اضافه میکرد، جذابتر میشد. در هر صورت شاید تنها دفاع راست سرخها که در همه ۳۰ سال گذشته توان برابری با راستهای استقلال را داشت، حالا دیگر پرسپولیسی نیست تا باز هم آبیها به بک راستهای خود در همه ادوار ببالند و سرخها همچنان دلخوش به چپهایشان باشند. البته نمایشی که ماهینی در ۴ بازی ابتدایی پرسپولیس در لیگ شانزدهم داشته، خیلیها را به او امیدوارتر کرده است. حسین در این ۴ بازی باتجربه، پخته و پرتوان نشان داده و اگرچه فاکتورهای هجومی و حرکات کنار خطیاش در قوارههای رضاییان نیست اما از حیث دفاعی کاملاً مطمئن ظاهر شده و میتواند با مرتفع کردن ضعفهایش حواس هواداران پرسپولیس را از رامین پرت و پرتتر کند. او این پتانسیل را دارد و برانکو نیز به حسین اعتماد کرده پس فرصت از این بهتر نمیشود.
خبر ورزشی