مدیران پرسپولیس به جای آن که بلافاصله بعد از پایان فصل چند مهره ای که برانکو ایوانکوویچ روی حفظ آنها نظر مثبت داشت را صدا بزنند و قراردادشان را تمدید کنند، شماره تلفن های این بازیکنان را کنار گذاشتند و سراغ بازیکنان جدید رفتند و نتیجه همین شد که امید عالیشاه با دلخوری در آستانه جدایی از پرسپولیس قرار گرفت و آخرش هم تنها به این دلیل ماند که می خواست از معافیت تحصیلی استفاده کند و درس دانشگاهی اش را به پایان ببرد، رامین رضاییان دلخور از شنیدن اخباری در خصوص پرداخت های چند صد میلیون تومانی و جرینگی باشگاه به بازیکنان جدید، سراغ استفاده از بند فسخ قرارداد خود رفت و مهدی طارمی هم که می شنید پرسپولیس به امیری یک میلیارد و هفتصد میلیون تومان داده و به کاوه رضایی و دو مهره دیگر قصد پرداخت یک و نیم میلیاردی داشته و آن وقت به او که رسیده می خواهد نهصد و پنجاه میلیون تومان به علاوه ده درصد پاداش آقای گلی بدهد، برای رفتن مصمم شد.
پرسپولیس با بازیکنان خودش بد تا کرد و این وسط یکی مثل عالیشاه تعصب و معرفت به خرج داد و ماند، یکی مثل رضاییان زرنگی کرد و با استفاده از بند فسخ قرارداد در صورت تسویه نشدن حساب مالی سال اول، فسخ کرد و رفت و یکی هم مثل طارمی که آزاد بود، دلش نیامد از سه میلیارد و صد و پنجاه میلیون تومان بگذرد و برای دریافت یک میلیارد و هفتصد میلیون تومان (آن هم تازه به شرطی که حرف هدایتی حرف بود و ششصد میلیون تومان بابت رضایتنامه ای که دست خود طارمی بود، می پرداخت) گردن کج کند و بماند!