| |
چهارشنبه ۰۶ تير ۱۴۰۳ - ۰۳:۳۲
بروزرسانی ۱ روز پیش
به گزارش خبرداغ به نقل از ایلنا، متن این یادداشت به شرح زیر است:
یادش به خیر، سحرهاى ماه مبارک رمضان، معمولا نماز صبح را به امامت حضرت امام مى‌خواندیم. من تازه به سن بلوغ رسیده بودم و روزه مى‌گرفتم. پدرم و امام روزه نمى‌گرفتند. امام بعد از سکته قلبى در سال ١٣٥٨ دیگر روزه نگرفتند و مرحوم حاج احمد آقا به سبب اینکه زخم معده داشتند، روزه نمی‌گرفتند. البته برخى سال‌ها چند روزى را امساک مى‌کرد ولى وقتى معلوم مى‌شد که ضرر دارد، دیگر روزه نمى‌گرفت. آن سال‌ها مثل امسال رمضان در تابستان واقع شده بود و روزهاى بلند امکان روزه‌دارى را از بیماران سلب مى‌کرد. نماز مغرب را خیلى از اوقات به امام اقتدا مى‌کردم. امام نماز جماعت نمى‌خواندند و تنها وقتى کسى از اعضاى خانواده خدمتشان مى‌رسید، جماعت خانوادگى بر پا مى‌شد. صبح ها هم _ اگر شب از زمره لیالى مقمره (شب هاى مهتابى) بود _ یکربع تا بیست دقیقه‌اى با تأخیر نماز مى‌خواندند. فتوایى که بعد از ایشان، به سبب اجتهادات دیگر مراجع وقت، متروک شد، در حالیکه به نظرم کاملا صحیح است.
