به گزارش
خبرداغ به نقل از روزنامه
شهروند: نشست رسانه‌ای حراج تهران ظهر دیروز ۱۸ خرداد با حضور علیرضا سمیع
آذر، حسین پاکدل و اصحاب رسانه در خانه هنرمندان برپا شد. در این نشست
علیرضا سمیع‌آذر، مدیر حراج تهران، درخصوص انتقادی که درباره اتهام
اشرافی‌گری به حراج تهران زده میشود، گفت: «واقعا هنر والاترین گوهر
انسانی و بهترین ظهور و جلوه انسانی است. انسانی که سعی در خلاقیت دارد،
معنوی‌ترین کنش انسانی را انجام می‌دهد و هرچه قیمت این فعالیت بالا برود،
ارزش انسانی بالا رفته است.» او در ادامه گفت: «رقم کل فروش حراج تهران
۲۵میلیارد تومان بود که برابر با قیمت یک خانه در شمال شهر نیست. قیمت یک
اثر از یک هنرمند درجه دو در خارج از ایران با قیمت یک کاخ برابری می‌کند.
ما آثار ۸۰ هنرمند را به این قیمت در یک حراجی فروختیم. هنوز خیلی با آنچه
دنیا از ما انتظار دارد، فاصله داریم. کسی مثل فرانسیس بیکن قیمت یک اثرش
از قیمت کاخ ملکه انگلیس بیشتر است.»
او
در پاسخ به این پرسش که چرا حراج تهران شفاف نیست نیز گفت: «این یک
سوءتفاهم بزرگ است که اگر کسی بیاید از حراج اثری بخرد باید اسمش اعلام
شود. آن فرد خریدار اگر بخواهد می‌تواند اسم خودش را بگوید مثل بانک‌های
پاسارگاد و گردشگری که خریدهایشان را اعلام کردند. ولی نه هیچ حراجی و نه
حتی گالری‌داری نمی‌آید اسم خریداران اثر را بگوید. خریداران ملاحظاتی برای
خود دارند. این افشاگری از طرف حراج محرمیت آن را از بین می‌برد و این
انتقادها از سوی افراد غیرمطلع گفته میشود.»
دبیر حراج تهران در
پاسخ به انتقاد غیبت هنرمندان ارزشی در حراج تهران نیز گفت: «واقعا مشخص
نیست کدام هنرمند ارزشی است. یعنی یک تعریف مشخصی از این واژه وجود ندارد.
کسی نمی‌داند دقیقا چه کسی در این لیست قرار دارد. اگر حتی مسامحتا بگوییم
این واژه را درک کرده‌ایم ما نمی‌توانیم در زندگی خصوصی افراد و نظراتش
تحقیق کنیم که بفهمیم کسی ارزشی است یا نه. اما ما هنر ارزشمند را وارد
حراج می‌کنیم. آثاری که ارزش‌های والای انسانی را مطرح می‌کنند. به‌عنوان
نمونه در همین حراج شما اثری از محمود فرشچیان را دیدید یا اثری از محمد
احصایی یا حسین زنده‌رودی. اثر آقای فرشچیان ریشه در نگارگری ایرانی و هنر
اسلامی دارد.»
در بخش بعدی نشست حسین پاکدل گفت: «این روزها برخی
حرف‌هایی از روی ناآگاهی می‌زنند. مثلا یک اثر کیارستمی در حراج قبلی صدو
چهل‌میلیون تومان فروش رفته که یک اثر نبوده، بلکه یکی از ۱۰ اثر کیارستمی
بوده که او برای آن ۱۰ اثر ٢٠٠ تا ٣٠٠میلیون تومان هزینه کرده است. همچنین
باید بدانیم او هنرمند تراز اولی است و برای هنرمندان تراز اول یکسری
محدودیت‌ها وجود دارد. آنها که نمی‌توانند بروند کاسبی یا دلالی کنند. باید
احترام آنها و ارزش کارشان نگه داشته شود و تأمین باشند. در دنیا یک نقاش
به جایی برسد و اثرش مطرح شود زندگی‌اش از این رو به آن رو میشود. یک
تابلو در لندن وقتی ۳۵میلیون پوند فروش می‌رود، شما ببینید چقدر جوان‌ها
تشویق می‌شوند. حالا این‌جا یک اثری ۵۰۰میلیون تومان فروش برود می‌گوییم
اشرافی‌گری است.»
حسین
پاکدل در بخش بعدی درباره شفافیت حراج تهران تصریح کرد: «ما در حراج تهران
۸۰ اثر مشخص از حدود ۵۰ هنرمند داشتیم. همه کارها کارشناسی‌شده وارد شدند و
۸درصد سهم فروش هم به حراج‌گزار می‌رسد.» این کارشناس هنرهای تجسمی
همچنین درباره آمار فروش حراجی‌ها در دنیا نیز اظهار کرد: «حراج تهران در
این دوره هفت‌و‌نیم میلیون دلار فروش داشت. پیش از این آمار، فروش هنر
ایران در کریستیز، ساتبیز و بوامز رقمی حدود ۸ تا ۹میلیون دلار بوده است.
جمع فروش آنها قدری از ایران بیشتر است و به این ترتیب حدود ۱۶میلیون
دلار سهم فروش هنر کشور ما است که در مقایسه با جهان چیزی نیست. درحالی‌که
رقم کلی فروش خانههای حراج در جهان معادل ۱۷میلیارد دلار است و حراج
تهران کمتر از یک هزارم مبلغ جهانی فروش داشته است.»
