وی، رژیم های
ارزی را در سه دسته ثابت، چند نرخی و شناور عنوان کرد و گفت: در ایران رژیم
نرخ شناور مدیریت شده ارز استفاده میشود که در آن مقام های پولی با دخالت
در بازار و مدیریت آن سعی دارند با کنترل عرضه وتقاضا، نرخ ارز را به سمت
سطوح مورد نظر هدایت کنند.
به گزارش روابط عمومی بانک مرکزی، کامیاب،
سیاست های ارزی و پولی را دو روی یک سکه دانست و تصریح کرد: سیاست پولی از
طریق تغییر در حجم پول، تغییر در رشد حجم پول و نرخ سود و یا شرایط اعطای
تسهیلات مالی بر نرخ ارز موثر است. به همین دلیل سیاستگذاری پولی و ارزی به
صورت همزمان از وظایف بانک مرکزی تعریف شده است.
کامیاب، اطلاع از
وضعیت تحولات اقتصادی و سیاسی و درک درست انتظارات جامعه را پیش نیاز سیاست
گذاری ارزی دانست و اظهار داشت: سیاستگذار ارزی باید شناخت و برآورد دقیقی
از امکانات بالفعل و بالقوه منابع ارزی کشور داشته باشد. باید بداند کدام
منبع ارزی، به چه میزان می تواند حاصل شود، هر منبع ارزی به چه نیاز ارزی
پاسخ می دهد و در چه زمینه هایی می تواند به کار گرفته شود. معاون ارزی
بانک مرکزی ادامه داد: همچنین سیاستگذار ارزی لازم است برآورد دقیقی از
میزان ذخیره ارزی بانک مرکزی، دولت، بانک های تجاری و بنگاههای اقتصادی
داشته باشد.
کامیاب، درباره تاریخچه یکسان سازی نرخ ارز گفت: در سال
1372، برنامه یکسانسازی نرخ ارز برای نخستین بار به اجرا درآمد و ارزش هر
دلار از 70 ریال به 1750 ریال افزایش یافت اما این سیاست بیش از چند ماه
دوام نیاورد و اقتصاد کشور به نظام چند نرخی ارز بازگشت.
وی افزود: از
اواخر دهه 70، اصلاح سیاستهای ارزی و تجاری کشور با هدف تسهیل تجارت و
مقرراتزدایی از بخش خارجی اقتصاد و یکسان سازی نرخ ارز آغاز شد و به دنبال
بسترسازیهای مناسب در سالهای پیش، برای بار دوم، برنامه یکسانسازی نرخ
ارز در سال 1381 با موفقیت اجرا و نظام ارزی کشور «شناور مدیریت شده» اعلام
شد.
وی با یادآوری افزایش نرخ ارز بازار آزاد در سال 1391، خاطرنشان
کرد: به دلیل عدم رعایت انضباط مالی و بودجهای توسط دولت و کم اثر کردن
نقش بانک مرکزی به عنوان سیاستگذار پولی و ارزی در اقتصاد کشور به همراه
تشدید تحریم های بین المللی، روند افزایش نرخ ارزدر بازار آزاد ادامه یافت.
کامیاب
درخصوص بازگشت آرامش و ثبات به اقتصاد کشور به واسطه توافق هسته ای، گفت:
بُعد روانی موضوع توافق هسته ای سبب شد انتظارات مردم تعدیل شده و بخش
عمده تقاضای سفته بازی از بازار ارز خارج شود؛ از سوی دیگر، برقراری انضباط
پولی و اصلاح مقررات موجب شد ریسک سرمایه گذاری کاهش یافته و منابع به سمت
فعالیت های تولیدی سوق یابد.