با اين وجود ماريچ رفته رفته در خط دفاعي سرخپوشان جا افتاد و به يك مهره فيكس و كليدي تبديل شد. اتفاقا او در بازي اخير با نفت هم در تقابل با سيد جلال كم نياورد و پا به پا پيش رفت. تا زماني هم كه ماريچ داخل ميدان بود، بار خط دفاعي پرسپوليس را به دوش ميكشيد و اصلا بيرون رفتن او يكي از دلايل شكست سرخپوشان بود. به عبارت ديگر برانكو در زمينه جذب ماريچ اشتباه نكرد، اشتباه او جايي بود كه نتوانست يك زوج مناسب براي اين بازيكن پيدا كند.
اومانيا كه درست مثل فصل قبل كمتر از حد توقع ظاهر شده و كلا نميشود
رويش حساب كرد، نورمحمدي هم كه تكليفش روشن است. فقط بنگر باقي ميماند كه
او هم اگر مصدوم و محروم نباشد، به طور متوسط در هر بازي حداقل يك اشتباه
بزرگ را «سهميه» دارد! شايد حالا برانكو فهميده باشد كه ميشد سيد جلال را
گرفت و كنار ماريچ قرار داد. در آن صورت بعيد بود پرسپوليس به عنوان صاحب
بهترين خط حمله ليگ، از تفاضل گل كمتري نسبت به دو رقيب ديگر برخوردار
باشد!
جام نیوز