غلامحسين حسن‌تاش-عضو هيأت علمي مؤسسه مطالعات انرژي در روزنامه شرق نوشت:
کشور روسیه در میان سه تولیدکننده برتر نفت (مجموع نفت‌خام و سوخت‌های
مایع) جهان در کنار دو کشور ایالات‌متحده و عربستان قرار دارد و دومین
تولیدکننده گاز جهان، بعد از ایالات‌متحده است.
از نظر میزان
صادرات نفت، روسیه در مقام دوم (بعد از عربستان) و از نظر صادرات گازطبیعی
در مقام اول جهان قرار دارد. در سال ٢٠١٣ و قبل از سقوط قیمت نفت در جهان،
٥٠ درصد از منابع بودجه دولت فدرال روسیه و حدود ٦٨ درصد از درآمد صادراتی
این کشور از محل صادرات نفت و گاز بوده است.
با توجه به این وضعیت و
با عنایت به اینکه قیمت‌های گاز نیز تابعی از قیمـت‌های نفت است، روشن است
که اقتصاد روسیه حداقل در کوتاه‌مدت از کاهش قیمت نفت آسیب فراوانی
می‌بیند و تحت‌فشار قرار می‌گیرد. اما مسئله جالب توجه این است که روسیه
تلاشی در جهت تغییر روند نزولی قیمت و برای افزایش قیمت جهانی نفت ندارد و
تمایلی به همکاری در این زمینه نشان نمی‌دهد.
در اجلاس چهارجانبه
اخیر میان کشورهای روسیه، عربستان، قطر و ونزوئلا که عمدتا با پیگیری و
کوشش و تقلای وزیر نفت ونزوئلا در اواخر بهمن گذشته در دوحه قطر برگزار شد،
روس‌ها در کنار سعودی‌ها فقط حاضر شدند بپذیرند میزان تولید نفت خود را در
سطح پایان ماه ژانویه ٢٠١٦ تثبیت کنند که این تصمیم کمک زیادی به بازار
نکرد و حداقل درباره روسیه این توافق به شوخی بیشتر شبیه بود؛ چراکه اغلب
برآوردهای منتشرشده قبلی نشان می‌داد اصولا روسیه توان بیشتری برای افزایش
تولید نفت خود ندارد!
