چرا باید کارت هوشمند سوخت بماند؟

در سال 1386 کارت هوشمند سوخت مطابق قانون بودجه اجرایی شد و علی رغم حاتم بخشی های بعضی مسئولان دولت نهم در تخصیص سهمیه بنزین برای مناسبت های خاص، مصرف روزانه بنزین کاهش یافت و متوسط مصرف سهمیه ای و آزاد آن به حدود 64.5 میلیون لیتر رسید یعنی میزان مصرف، بیش از 9 میلیون لیتر در روز کاهش یافت. این درحالی بود که اولاً هیچ کس محروم از بنزین نشد و هر مقدار بنزین که نیاز داشتند در دسترس بود، ثانیاً تعداد وسیله نقلیه بنزین سوز افزایش قابل توجهی یافت و ثالثاً ترافیک درون شهری وبرون شهری سنگین تر شد. با این حال متوسط مصرف روزانه بنزین در سال های 1389، 1390، 1391، 1392 و 1393 به ترتیب به حدود 61.3 میلیون لیتر، 59.5 میلیون لیتر، 63.5 میلیون لیتر، 68.4 میلیون لیتر و 6/69 میلیون لیتررسید. باید توجه داشت که اگرچه به نظر می‌رسد بخشی از این کاهش به افزایش تعداد خودروهای گاز سوز در چرخه حمل ونقل ارتباط دارد ولی لازم است به افزایش قابل توجه تعداد انواع وسایل نقلیه بنزین سوز نیز توجه گردد. درحالی که در چند ساله اخیر استفاده از این سامانه به فرهنگ عمومی تبدیل شده بود، اخیراً به بهانه کاهش قیمت نفت خام و به دنبال آن، کاهش قیمت حامل های انرژی و تک نرخی شدن قیمت بنزین، زمزمه حذف کارت سوخت در کشور شروع شد و متأسفانه بدون توجه به قابلیت های آن، این سیاست نامطلوب را پی گیری می کنند در حالی که می‌توان با استفاده از قابلیت های آن بسیاری از آشفتگی های حمل ونقل کشور را سامان داد و برمصرف انواع سوخت های مصرفی در سیستم حمل ونقل مدیریت کرد. سیاست هایی چون استخراج دقیق و به روز تعداد انواع وسایل نقلیه بنزین سوز، نفت گاز سوز و گاز سوز، آمار دقیق روزانه کل مصرف انواع سوخت ناوگان حمل و نقل زمینی جاده ای، آمار مصرف سوخت هر وسیله نقلیه با دقت نسبتاً بالا،  امکان کاهش قاچاق سوخت و به صفر رسیدن آن و امکان کنترل دقیق عملکرد جایگاه ها نیز فراهم می‌شود.
 منبع: الف