آنچه شنیدند آن چیزی نبود که منتظرش بودند. آنچه شنیدند همان چیزی بود که از ساختمان فاطمی بیرون آمد. این بار هم غافلگیر شدند. درست مثل دو سال و نیم پیش که خبری از وزارت کشور میدان فاطمی بیرون آمد که آن‌ها را شوکه کرد. آن مرتبه مردم به پنج کاندیدای آن‌ها اعتماد نکرده بودند و به تنها کاندیدایی که سلیقه فکری متفاوتی با آن‌ها داشت اعتماد کرده بودند.
به گزارش آفتاب، این بار اما شرایط را برای خودشان متفاوت می‌دانستند. از دو سال قبل برای رسیدن به یک لیست تلاش کرده بودند. کسی با فیلتر ردصلاحیت مواجه نشده بود. کسی برای تبلیغات مشکلی نداشت و همه شرایط فراهم بود که این بار غافلگیر نشوند. جمعه هفت اسفند اما از همان صبح بوی انتخاباتی متفاوت شنیده می‌شد. بازهم قبول نکردند. خبری که اما شنبه هشت اسفند از آن ساختمان بیرون آمد با خبری که چهار سال پیش در این روز‌ها شنیده بودند متفاوت بود. این بار پیروزی از همان گروهی شده بود که با وجود سختی‌های فراوان در عرصه مانده بود. آنچه تبدیل به نتیجه انتخابات مجلس دهم به ویژه در شهر تهران شد آن چیزی نبود که تندرو‌ها انتظارش را داشتند. تصور اینکه لیست ۳۰ نفره امید که ترکیبی از اصلاح‌طلبان، اعتدالیون و اصولگرایان معتدل بود به صورت یکجا از راه قلب سیاسی کشور به مجلس برود را هیچ کجای ذهنشان نمی‌دادند. جز قبول نتیجه هم راهی نداشتند. انتخابات هرچند مجری متفاوتی با سلیقه فکری آن‌ها داشت اما به تایید شورای نگهبان که ناظری شبیه به سلیقه فکری آنان بود رسیده بود. در روزهایی که تندرو‌ها شکست سختی خورده‌اند اما چند تاکتیک را بدون شک برای آینده حیات سیاسی خود انتخاب کرده‌اند. تاکتیک‌هایی که در همین یکی دو روز پایان انتخابات هم به خوبی دیده میشود.
تاکتیک اول: اختلاف‌افکنی در دولت
دولت یازدهم به نیمه راه خود رسیده است. اما این به نیمه راه رسیدن دولت حسن روحانی با سایر دولت‌ها متفاوت است. در نیمه راه دولت یازدهم شرایط متفاوت است. از یک سو موفقیت به دست آمده در مورد مسئله توافق هسته‌ای را در کارنامه خود دارد و از سوی دیگر با رایی که بازهم مردم به تفکر سیاسی نزدیک به او در انتخابات‌های مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری دارند به بیانی می‌داند مردم با او هنوز هم نظر هستند. همین مسئله باعث شده است که اولین تاکتیک تندرو‌ها ایجاد اختلاف در دولت باشد. این کار را در مرحله اول در لفافه لزوم ترمیم کابینه مطرح کرده‌اند و حتی برای این کنار رفتن گزینه هم دارند! به یکی از وزرا که اظهارات انتقادی داشته اشاره کرده و تاکید کرده‌اند که رییس‌جمهور حضور این فرد را دیگر در کابینه برنمی‌تابد. مسئله‌ای که شاید تصور می‌کنند به رسم آن عزل و نصب‌های یک‌شبه در دولت سابق قرار است در این دولت هم صورت بگیرد. این در حالی است که به نظر نمی‌رسد تصمیمی برای تغییر در کابینه دولت وجود داشته باشد.
تاکتیک دوم: تلاش برای کمرنگ جلوه دادن پیروزی اعتدالیون در مجلس
تاکتیک دوم این است که تندرو‌ها هرچند از نتیجه انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری ناراضی هستند اما در تلاشند که بازهم نتیجه بدست آمده را به نفع جریان سیاسی خود مصادره و از سوی دیگر پیروزی نیروهای اعتدالی نزدیک به دولت را در سطح کشور کمرنگ جلوه دهند. این در حالی است که اعتدالیون و اصلاح طلبان با تکرار تجربه موفق سال ۹۲ در سال ۹۴ پیروزی چشمگیری را در این دو انتخابات داشتند. تلاش برای کمرنگ جلوه دادن پیروزی تفکر نزدیک به دولت شاید یک تلاش از پیش شکست خورده باشد که خود آن‌ها هم از میزان شکست آن باخبر هستند.
تاکتیک سوم: نقدهای اقتصادی بدون پشتوانه
تاکتیک سوم را اما در همان ایام انتخابات هم به کار گرفته بودند. اتهاماتی همچون بی‌توجهی دولت به معیشت مردم و اقدامات منفی دولت در اقتصاد از جمله این موارد بود. حالا اما با توجه به غافلگیری که از نتیجه انتخابات دارند به نظر می‌رسد که این نقد را با تلاش بیشتری به کار بگیرند. اتهامات در شرایطی صورت می‌گیرد که دو مورد از مهم‌ترین لوایح کشور در مجلس معطل مانده است. هرچند که اعلام میشود لایحه برنامه ششم توسعه در مجلس دهم رسیدگی میشود اما لایحه بودجه دولت که مدت‌ها پیش از انتخابات برای تصویب به مجلس رفته بود حالا با وجود پایان رقابت‌های انتخاباتی نمایندگان بازهم معطل مانده است و نمایندگان درخواست لایحه دو دوازدهم برای بودجه کشور دارند. درخواستی که بدون شک مشکلاتی زیادی را برای کشور ایجاد می‌کند. به هر شکل تندرو‌ها این روز‌ها که به گوشه‌نشینی در سیاست نزدیک‌تر می‌شوند بدون شک با این تاکتیک‌ها برای بازگشت خود برنامه‌ریزی می‌کنند. برنامه‌ریزی که شاید تنها برای دو سال آینده باشد اما به شرط آنکه بازهم غافلگیر نشوند.
