چرایی فصل غذاهای بسیار گرم در زمستان از منظر طب سنتی

به گزارش شفاانلاین، ابراهیم ایراندوست اظهار داشت: انسان قسمتی از طبیعت و جغرافیای محل زندگی خود بوده و غالب عناصری که در ساختمان هستی به کار رفته، در خلقت انسان نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

به گفته وی هر قدر انسان بتواند با توجه به جغرافیای محل زندگی، فصل، سن و طبیعت, سرشت و ژنتیک خود، هماهنگی لازم را در انتخاب طبیعت غذای خود به کار ببرد، سالم‌تر زندگی می‌کند و کمتر بیمار خواهد شد.

این محقق طب سنتی - اسلامی افزود: لذا بی‌حکمت نیست که در اقلیم بسیار گرم مثل هند، هندیان برای تحمل گرما فلفل قرمز بسیار تند می‌خورند و حرارت بدنشان را که 37 درجه است با دمای بالای 50 درجه بیرون بدن تطبیق می‌دهند و  به این ترتیب با گرمای محیط «بالانس و هماهنگ» شده و بیمار نمی‌شوند.

ایراندوست بیان کرد: در جنوب ایران نیز افراد با تجربه و مسن از همین روش تبعیت می‌کنند و در تابستان با خوردن چند عدد خرما و کمی شربت عسل, لیموترش و دوغ رفع عطش می‌کنند.

وی عنوان کرد: در جغرافیای گرم هر قدر آب سرد بیشتر خورده شود «عطش کاذب» معده تحریک می‌شود و با تعریق بیشتر، منافذ پوست، آب بیشتری را دفع خواهد کرد و گرما غیرقابل تحمل‌تر خواهد بود (خوب است این کار را خود افراد تجربه کنند).

این محقق طب سنتی - اسلامی خاطرنشان کرد: بر خلاف شرایط اقلیمی گرم, در اقلیم سرد باید به‌عکس عمل کرد؛ چراکه در هوای سرد، خون برخلاف هوای گرم که رقیق‌تر شده و در سطح پوست قرار می‌گیرد، غلیظ‌تر در عمق بدن تجمع می‌کند و پوست بدن کمرنگ‌تر و سردتر می‌شود، لذا برای تحمل سرمای طاقت‌فرسا باید غذاهای گرم، چرب و روغن حیوانی، زیتون، کنجد و پروتئین‌های حیوانی را مورد استفاده قرار داد.